Դժոխք

Վերջին օրերի հայտնությունները դժոխքի մասին խոսում են առնավազն երկու իմաստով: Առաջին՝ դա հոգիների աշխարհում ժամանակավոր բնակատեղ է նրանց համար, ովքեր անհնազանդ են եղել մահկանացու կյանքում: Տվյալ իմաստով դժոխքն ունի վերջ: Այնտեղի հոգիներին կքարոզվի ավետարանը, և ինչ-որ ժամանակ, իրենց ապաշխարությունից հետո, նրանք հարություն կառնեն այն փառքի աստիճանի համար, որին արժանի են: Նրանք, ովքեր չեն ապաշխարի, բայց այնուամենայնիվ, կորստի որդիները չեն, դժոխքում կմնան Հազարամյակի ընթացքում: Հազարամյա այդ տանջանքներից հետո, նրանք հարություն կառնեն թելեստիալ փառքի համար (ՎևՈՒ 76.81–86; 88.100–101):

Երկրորդ՝ դա մշտական տեղ է նրանց համար, ովքեր չեն փրկագնվել Հիսուս Քրիստոսի քավությամբ: Այս իմաստով, դժոխքը հարատև է: Այն նրանց համար է, ովքեր «դեռևս կեղտոտ են» (ՎևՈՒ 88.35, 102): Դա այն տեղն է, որտեղ հավերժ պետք է մնան Սատանան, նրա հրեշտակները և կորստի որդիները,– նրանք, ովքեր ուրացել են Որդուն այն բանից հետո, երբ Հայրը հայտնել է նրանց (ՎևՈՒ 76.43–46):

Սուրբ գրքերում դժոխքն ակնարկվում է նաև որպես դրսի խավար:

Մի տեղ կա պատրաստված, այո, հենց այն ահավոր դժոխքը, 1 Նեփի 15.35.
Մարմնի կամքը դևի ոգուն զորություն է տալիս, որ մեզ իջեցնի դժոխք, 2 Նեփի 2.29.
Քրիստոսն ուղի է պատրաստել մահից ու դժոխքից մեր ազատման համար, 2 Նեփի 9.10–12.
Նրանք, ովքեր մնում են կեղտոտ, կգնան հավիտենական տանջանքը, 2 Նեփի 9.16.
Դևը խաբում է նրանց հոգիները և զգուշորեն հեռացնում նրանց՝ իջեցնելով դժոխք, 2 Նեփի 28.21.
Հիսուսը փրկագնել է իմ հոգին դժոխքից, 2 Նեփի 33.6.
Ազատե՛ք ձեզ դժոխքի ցավերից, Հակոբ 3.11.
Դևի կողմից գերի վերցվելը և նրա կամքով դեպի կործանում տարվելը դժոխքի շղթաներն են, Ալմա 12.11.
Ամբարիշտները դուրս են գցվում դրսի խավարը մինչև իրենց հարության ժամանակը, Ալմա 40.13–14.
Կեղտոտ մարդիկ ավելի թշվառ կլինեն Աստծո հետ ապրելու, քան դժոխքում ապրելու, Մորմ. 9.4.