Նահատակ, Նահատակություն Մարդ, որը նախընտրում է զոհել իր կյանքը, քան հեռանալ Քրիստոսից, ավետարանից կամ իր արդար հավատից ու սկզբունքներից: Աբելից մինչև Զաքարիա, բոլոր արդարների արյունը կվկայի ամբարիշտների դեմ, Մատ. ԻԳ.35 (Ղուկ. ԺԱ.50). Ով որ իր անձը Քրիստոսի համար և ավետարանի համար կորցնի, կփրկի այն, Մար. Ը.35 (ՎևՈՒ 98.13). Եվ նրանք քարկոծում էին Ստեփանոսին, Գոր. Է.58 (Գոր. ԻԲ.20). Որտեղ որ կտակ կա, հարկավոր է, որ կտակարարի մահը մեջ մտնի, Եբր. Թ.16–17. Աբինադին ընկավ՝ տանելով մահ կրակով, Մոսիա 17.20. Դարձի եկած Ամմոնիացիներին կրակի մեջ էին գցում, Ալմա 14.8–11. Շատերն էին սպանվել, որովհետև վկայել էին այս բաների մասին, 3 Նեփի 10.15. Ով իմ գործի համար վայր է դնում իր կյանքը, նա հավերժական կյանք կգտնի, ՎևՈՒ 98.13–14. Ջոզեֆ Սմիթը և Հայրում Սմիթը նահատակներ էին ավետարանի վերականգնման համար, ՎևՈՒ 135. Ջոզեֆ Սմիթն արյամբ կնքեց իր վկայությունը, ՎևՈՒ 136.39.