Մայր Տե՛ս նաև Եվա; Ընտանիք; Ծնողներ Սրբազան տիտղոս, որը վերաբերում է այն կնոջը, որը երեխաներ է բերում կամ որդեգրում: Մայրերն օժանդակում են Աստծո ծրագրին՝ մահկանացու մարմին տալով Աստծո հոգեղեն զավակներին: Ադամն իր կնոջն անվանեց Եվա, որովհետև նա բոլոր ապրողների մայրն էր, Ծն. Գ.20 (Մովսես 4.26). Պատվիր քո հորը և քո մորը, Ել. Ի.12 (Եփես. Զ.1–3; Մոսիա 13.20). Մի մերժիր քո մոր օրենքը, Առակ. 1.8. Հիմար մարդը կանարգի իր մորը, Առակ. ԺԵ.20 (Առակ. Ժ.1). Մի անարգիր քո մորը, երբ ծեր է, Առակ. ԻԳ.22. Նրա երեխաներն ու ամուսինը կանգնում են և անվանում նրան երանելի և նրա ամուսինը գովաբանում է նրան, Առակ. ԼԱ.28. Հիսուսի մայրը կանգնել էր խաչի մոտ, Հովհ. ԺԹ.25–27. Երկու հազար Լամանացի ռազմիկներն ուսուցանվել էին իրենց մայրերի կողմից, Ալմա 56.47 (Ալմա 57.21). Մեր փառահեղ մայր Եվան այն մեծերի և հզորների թվում էր, որոնց Տերն ուսուցանել էր հոգիների աշխարհում, ՎևՈՒ 138.38–39.