Mga Tabang sa Pagtuon
Pagkabanhaw


Pagkabanhaw

Ang pagkahiusa sa espiritu nga lawas ngadto sa yutan-on nga lawas sa unod ug mga bukog human sa kamatayon. Human sa pagkabanhaw, ang espiritu ug lawas dili na gayud magbulag pag-usab, ug ang tawo mahimo nga imortal. Matag tawo nga matawo ibabaw sa yuta pagabanhawon tungod kay si Jesukristo nakabuntog sa kamatayon (1 Cor. 15:20–22).

Si Jesukristo mao ang unang tawo nga nabanhaw ibabaw niini nga yuta (Buh. 26:23; Col. 1:18; Pin. 1:5). Ang Bag-ong Tugon naghatag og igong kamatuoran nga si Jesus mibangon uban sa iyang yutan-on nga lawas: ang iyang lubnganan walay sulod, siya mikaon og isda ug dugos, siya adunay lawas nga unod ug mga bukog, ang mga katawhan mihikap kaniya, ug ang mga anghel miingon nga siya nabanhaw (Mar. 16:1–6; Luc. 24:1–12, 36–43; Juan 20:1–18). Ulahing mga adlaw nga pagpadayag nagmatuod sa pagka-tinuod nga pagkabanhaw ni Kristo ug sa tanan nga katawhan (Alma 11:40–45; 40; 3 Ne. 11:1–17; D&P 76; Moises 7:62).

Ang tanan nga mga katawhan dili mabanhaw ngadto sa managsama nga himaya (1 Cor. 15:39–42; D&P 76:89–98), ni ang tanan mabanhaw sa sama nga higayon (1 Cor. 15:22–23; Alma 40:8; D&P 76:64–65, 85). Daghan nga mga Santos nabanhaw human si Kristo mabanhaw (Mat. 27:52). Ang mga matarung mabanhaw sa dili pa ang mga dautan mobangon diha sa unang pagkabanhaw (1 Tes. 4:16); ang mga makasasala nga wala maghinulsol mobangon diha sa katapusan nga pagkabanhaw (Pin. 20:5–13; D&P 76:85).