Amen

Nagkahulugan “hinaut pa unta” o “busa kini mao”. Ang Amen gipamulong aron ipakita ang kinasingkasing ug maligdong nga pagdawat ug pag-uyon (Deut. 27:14–26) o pagkamatinuoron (1 Hari 1:36). Karon nga panahon diha sa katapusan sa mga pag-ampo, mga pagpamatuod, ug mga pakigpulong, kadto kinsa nakadungog sa pag-ampo o mensahe mosulti og usa ka malanog nga amen aron sa pagpaila sa pag-uyon ug sa pagdawat.

Diha sa panahon sa Daang Tugon, ang usa ka tawo moingon nga amen kon mohimo og usa ka panumpa (1 Cron. 16:7, 35–36; Neh. 5:13; 8:2–6). Si Kristo gitawag og “ang Amen, ang matinud-anon ug matuod nga saksi” (Pin. 3:14). Ang amen usab nahimo ingon nga handumanan sa usa ka pakigsaad diha sa Tulunghaan sa mga Propeta (D&P 88:133–135).