เลมัน (ชาว)

ผู้คนกลุ่มหนึ่งในพระคัมภีร์มอรมอน, หลายคนในนั้นเป็นลูกหลานของเลมัน, บุตรคนโตของลีไฮ. พวกเขารู้สึกว่านีไฟและลูกหลานท่านกระทำต่อพวกเขาอย่างไม่ถูกต้อง (โมไซยาห์ ๑๐:๑๑–๑๗). ด้วยเหตุนี้, พวกเขาจึงกบฏต่อชาวนีไฟและมักจะปฏิเสธคำสอนของพระกิตติคุณ. อย่างไรก็ตาม, ไม่นานก่อนการประสูติของพระเยซูคริสต์, ชาวเลมันยอมรับพระกิตติคุณและมีความชอบธรรมมากกว่าชาวนีไฟ (ฮีล. ๖:๓๔–๓๖). สองร้อยปีหลังจากพระคริสต์เสด็จเยือนทวีปอเมริกา, ทั้งชาวเลมันและชาวนีไฟกลายเป็นคนชั่วร้ายและเริ่มทำสงครามกัน. ประมาณปี ค.ศ. ๔๐๐, ชาวเลมันทำลายประชาชาตินีไฟจนหมดสิ้น.