สิ่งช่วยศึกษา
ชดใช้ (การ)


ชดใช้ (การ)

การคืนดีของมนุษย์กับพระผู้เป็นเจ้า.

ดังที่ใช้ในพระคัมภีร์, การชดใช้หมายถึงการทนรับโทษทัณฑ์ของการกระทำบาป, โดยวิธีนี้จึงขจัดผลของบาปไปจากคนบาปที่กลับใจและยอมให้เขาคืนดีกับพระผู้เป็นเจ้า. พระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระองค์เดียวที่สามารถกระทำการชดใช้ที่สมบูรณ์ให้มนุษยชาติทั้งปวง. พระองค์ทรงกระทำเช่นนั้นได้เนื่องจากพระองค์ทรงได้รับเลือกและได้รับแต่งตั้งมาก่อนในสภาใหญ่ก่อนที่พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสร้างโลก (อีเธอร์ ๓:๑๔; โมเสส ๔:๑–๒; อับรา. ๓:๒๗), ความเป็นพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า, และพระชนม์ชีพที่ปราศจากบาปของพระองค์. การชดใช้ของพระองค์รวมถึงการทนทุกข์ทรมานเพื่อบาปของมนุษยชาติในสวนเกทเสมนี, การหลั่งพระโลหิตของพระองค์, และการสิ้นพระชนม์ของพระองค์และต่อมาการฟื้นคืนพระชนม์จากที่ฝังพระศพ (อสย. ๕๓:๓–๑๒; โมไซยาห์ ๓:๕–๑๑; แอลมา ๗:๑๐–๑๓). เนื่องจากการชดใช้, ผู้คนทั้งปวงจะลุกขึ้นจากบรรดาคนตายด้วยร่างกายที่เป็นอมตะ (๑ คร. ๑๕:๒๒). การชดใช้ยังทำให้เรามีหนทางได้รับการให้อภัยบาปของเราและไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้าตลอดกาล. แต่คนที่อยู่ในวัยที่รับผิดชอบได้และได้รับกฎแล้วจะได้รับพรเหล่านี้ได้ก็ต่อเมื่อเขามีศรัทธาในพระเยซูคริสต์, กลับใจจากบาป, ได้รับศาสนพิธีแห่งความรอด, และเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น. คนเหล่านั้นที่ยังไม่ถึงวัยที่รับผิดชอบได้และคนเหล่านั้นที่ปราศจากกฎได้รับการไถ่โดยผ่านการชดใช้ (โมไซยาห์ ๑๕:๒๔–๒๕; โมโร. ๘:๒๒). พระคัมภีร์สอนอย่างชัดเจนว่าหากพระคริสต์มิได้ทรงชดใช้บาปของเรา, ก็ไม่มีกฎ, ศาสนพิธี, หรือการเสียสละใดจะสนองข้อเรียกร้องแห่งความยุติธรรมได้, และมนุษย์จะไม่มีวันกลับไปอยู่ในที่ประทับของพระผู้เป็นเจ้าได้อีกเลย (๒ นี. ๒; ).