โยบ

แม้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความทุกข์ทรมานของโยบ, แต่ก็ไม่ได้ตอบคำถามทั้งหมดว่าเหตุใดโยบ (หรือบุคคลใดก็ตาม) อาจต้องทนรับความเจ็บปวดและการสูญเสียครอบครัวและทรัพย์สิน. หนังสือเล่มนี้ชี้แจงไว้ชัดเจนว่าการมีความทุกข์ไม่จำเป็นต้องหมายความว่าคนคนหนึ่งทำบาปเสมอไป. พระเจ้าอาจทรงใช้ความทุกข์เพื่อให้เป็นประสบการณ์, การสร้างวินัย, และการสอนรวมทั้งการลงโทษ (คพ. ๑๒๒).

หนังสือเล่มนี้แบ่งออกได้เป็นสี่ส่วน. บทที่ ๑–๒ เป็นคำนำสำหรับเนื้อเรื่อง. บทที่ ๓–๓๑ เล่าถึงการสนทนาหลายครั้งระหว่างโยบกับเพื่อนสามคน. บทที่ ๓๒–๓๗ มีคำปราศรัยของเอลีฮู, เพื่อนคนที่สี่, ผู้ที่กล่าวโทษโยบด้วยเหตุผลหลายประการซึ่งแตกต่างจากเหตุผลของเพื่อนสามคนแรก. บทที่ ๓๘–๔๒ ปิดท้ายหนังสือด้วยการย้ำความเชื่อมั่นแก่โยบว่าวิถีชีวิตของท่านดีมาตั้งแต่ต้น.

หนังสือโยบสอนว่าหากบุคคลหนึ่งมีความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้าและดำเนินชีวิตอันเป็นที่ยอมรับต่อพระผู้เป็นเจ้า, เขาจะสามารถอดทนการทดลองซึ่งเกิดขึ้นกับเขาได้ดีกว่า. ศรัทธาอันไม่สั่นคลอนของโยบเห็นได้ชัดจากถ้อยคำรำพันเช่น, “แม้พระองค์ทรงประหารข้า ข้าจะยังรอคอยพระองค์” (โยบ ๑๓:๑๕). ในเอเสเคียล ๑๔:๑๔; ยากอบ ๕:๑๑; หลักคำสอนและพันธสัญญา ๑๒๑:๑๐ กล่าวถึงโยบไว้เช่นกัน.