รับใช้ (การ) ดู ความผาสุก; รัก (ความ) ด้วย ให้การดูแลหรือทำงานเพื่อประโยชน์ของพระผู้เป็นเจ้าและผู้อื่น. เมื่อเรารับใช้ผู้อื่น, ก็เท่ากับเรารับใช้พระผู้เป็นเจ้าด้วย. ท่านทั้งหลายจงเลือกเสียในวันนี้ว่าท่านจะปรนนิบัติผู้ใด, ยชว. ๒๔:๑๕. ซึ่งท่านได้กระทำแก่คนใดคนหนึ่งในพวกพี่น้องของเรานี้ถึงแม้จะต่ำต้อยเพียงไร, ก็เหมือนได้กระทำแก่เราด้วย, มธ. ๒๕:๓๕–๔๕. ให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์เพื่อเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต, ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของท่านทั้งหลาย, รม. ๑๒:๑. จงรับใช้กันและกันด้วยความรักเถิด, กท. ๕:๑๓. ลูกจะใช้วันเวลาของลูกในการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าของลูก, ๒ นี. ๒:๓. เมื่อท่านอยู่ในการรับใช้เพื่อนมนุษย์ของท่าน ท่านก็อยู่ในการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าของท่านนั่นเอง, โมไซยาห์ ๒:๑๗. ผู้ใดที่ครอบครองแผ่นดินแห่งคำสัญญาจะต้องรับใช้พระผู้เป็นเจ้ามิฉะนั้นจะถูกกำจัดออกไป, อีเธอร์ ๒:๘–๑๒. คนที่เริ่มในการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าควรรับใช้ด้วยสุดใจ, คพ. ๔:๒. พระเจ้าประทานพระบัญญัติให้มนุษยชาติรักและรับใช้พระองค์, คพ. ๒๐:๑๘–๑๙. ในพระนามของพระเยซูคริสต์เจ้าจงรับใช้พระผู้เป็นเจ้า, คพ. ๕๙:๕. เรา, พระเจ้า, ยินดีจะยกย่องคนเหล่านั้นที่รับใช้เรา, คพ. ๗๖:๕. จงนมัสการพระผู้เป็นเจ้า, เพราะพระองค์เท่านั้นที่เจ้าจะรับใช้, โมเสส ๑:๑๕.