คารวะ (ความ) ดู ความกลัว; ยกย่อง, สรรเสริญ, ให้เกียรติ ด้วย ความเคารพอย่างสุดซึ้งต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์; ความพิศวง. พระเจ้าทรงบัญชาโมเสสให้ถอดรองเท้า, เพราะเขากำลังยืนอยู่บนที่ศักดิ์สิทธิ์, อพย. ๓:๔–๕. องค์พระเจ้าผู้เป็นที่เกรงกลัวและน่าเกรงขาม, สดด. ๘๙:๗. เพื่อเราจะได้ปฏิบัติพระเจ้าตามชอบพระทัยของพระองค์ด้วยความเคารพและยำเกรง, ฮบ. ๑๒:๒๘. โมโรไนโน้มกายลงสู่พื้น, และสวดอ้อนวอนอย่างสุดกำลัง, แอลมา ๔๖:๑๓. ฝูงชนล้มลงสู่พื้นดินและนมัสการพระคริสต์, ๓ นี. ๑๑:๑๒–๑๙. น้อมกายลงเบื้องหน้าเรา, คพ. ๕:๒๔. สิ่งทั้งปวงน้อมกายแสดงความเคารพอย่างนอบน้อมถ่อมตนหน้าพระราชบัลลังก์ของพระองค์, คพ. ๗๖:๙๓. ความคิดเจ้าถูกทำให้มืดเนื่องจากเจ้าปฏิบัติอย่างเล่น ๆ กับสิ่งที่เจ้าได้รับมา, คพ. ๘๔:๕๔–๕๗. ทุกเข่าจะย่อลงและทุกลิ้นจะสารภาพ, คพ. ๘๘:๑๐๔. เนื่องจากความนับถือหรือความคารวะต่อพระนามของพระผู้ทรงเป็นเหนือทุกสิ่ง, ศาสนจักรจึงเรียกฐานะปุโรหิตตามชื่อเมลคีเซเดค, คพ. ๑๐๗:๔. พรจะเทลงมาบนคนเหล่านั้นที่น้อมคารวะพระเจ้าในพระนิเวศน์ของพระองค์, คพ. ๑๐๙:๒๑.