สิ่งช่วยศึกษา
สาส์นของเปาโล


สาส์นของเปาโล

หนังสือสิบสี่ฉบับในภาคพันธสัญญาใหม่ซึ่งเดิมทีเป็นจดหมายที่อัครสาวกเปาโลเขียนถึงสมาชิกของศาสนจักร. สาส์นเหล่านี้แบ่งออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ ได้แก่ :

๑ และ ๒ เธสะโลนิกา (ค.ศ. ๕๐–๕๑)

เปาโลเขียนสาส์นเหล่านี้ถึงชาวเธสะโลนิกาจากโครินธ์ระหว่างเดินทางไปเผยแผ่ศาสนาครั้งที่สอง. งานของท่านในเธสะโลนิกาบรรยายไว้ในกิจการ ๑๗. ท่านต้องการกลับไปเธสะโลนิกา, แต่ท่านไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ (๑ ธส. ๒:๑๘). ด้วยเหตุนี้ท่านจึงส่งทิโมธีไปให้กำลังใจผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสและกลับมารายงานท่านว่าพวกเขาเป็นอย่างไร. สาส์นฉบับแรกเป็นผลจากความปลื้มปีติต่อการกลับมาของทิโมธี. สาส์นฉบับที่สองเขียนหลังจากนั้นไม่นาน.

๑ และ ๒ โครินธ์, กาลาเทีย, โรม (ค.ศ. ๕๕–๕๗)

เปาโลเขียนสาส์นถึงชาวโครินธ์ระหว่างเดินทางไปเผยแผ่ศาสนาครั้งที่สามเพื่อตอบคำถามและแก้ไขความไม่เป็นระเบียบในบรรดาวิสุทธิชนที่โครินธ์.

สาส์นถึงชาวกาลาเทียอาจเขียนถึง หลาย หน่วยของศาสนจักรทั่วกาลาเทีย. สมาชิกบางคนของศาสนจักรกำลังละทิ้งพระกิตติคุณไปสนับสนุนกฎชาวยิว. ในจดหมายฉบับนี้, เปาโลอธิบายจุดประสงค์แห่งกฎของโมเสสและคุณค่าของศาสนาทางวิญญาณ.

เปาโลเขียนสาส์นถึงชาวโรมันจากโครินธ์, ส่วนหนึ่งคือเพื่อเตรียมวิสุทธิชนชาวโรมันให้พร้อมรับการเยือนที่ท่านตั้งใจว่าจะมาหาพวกเขา. จดหมายฉบับนี้ยืนยันอีกครั้งถึงหลักคำสอนที่โต้เถียงกันอยู่ในบรรดาชาวยิวบางคนผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสศาสนาคริสต์.

ฟีลิปปี, โคโลสี, เอเฟซัส, ฟีเลโมน, ฮีบรู (ค.ศ. ๖๐–๖๒)

เปาโลเขียนสาส์นเหล่านี้ขณะอยู่ในเรือนจำที่โรมหนแรก.

เปาโลเขียนสาส์นถึงชาวฟีลิปปีโดยส่วนใหญ่เพื่อแสดงความขอบคุณและความรักต่อวิสุทธิชนชาวฟีลิปปีและให้กำลังใจพวกเขาจากความผิดหวังเนื่องจากการที่ท่านถูกคุมขังเป็นเวลานาน.

เปาโลเขียนสาส์นถึงชาวโคโลสีเนื่องด้วยมีรายงานว่าวิสุทธิชนชาวโคโลสีกำลังถลำเข้าสู่ความผิดร้ายแรง. พวกเขาเชื่อว่าความดีพร้อมเกิดจากการถือปฏิบัติศาสนพิธีภายนอกอย่างครบถ้วนเท่านั้นมิใช่จากการพัฒนาคุณลักษณะเหมือนพระคริสต์.

สาส์นถึงชาวเอเฟซัสมีความสำคัญมาก, เพราะมีคำสอนของเปาโลเกี่ยวกับศาสนจักรของพระคริสต์.

สาส์นถึงฟีเลโมนเป็นจดหมายส่วนตัวเกี่ยวกับโอเนสิมัส, ทาสที่ปล้นฟีเลโมน, เจ้านายของตน, และหนีไปโรม. เปาโลส่งโอเนสิมัสกลับไปหาเจ้านายของเขาพร้อมจดหมายขอร้องให้ยกโทษแก่โอเนสิมัส.

เปาโลเขียนสาส์นถึงชาวฮีบรูถึงสมาชิกชาวยิวของศาสนจักรเพื่อชักชวนพวกเขาให้เชื่อว่ากฎของโมเสสมีสัมฤทธิผลแล้วในพระคริสต์และแทนที่ด้วยกฎพระกิตติคุณของพระคริสต์.

๑ และ ๒ ทิโมธี, ทิตัส (ค.ศ. ๖๔–๖๕)

เปาโลเขียนสาส์นเหล่านี้หลังจากท่านได้รับการปลดปล่อยจากเรือนจำเป็นครั้งแรกในโรม.

เปาโลเดินทางไปเอเฟซัส, ที่นั่นท่านให้ทิโมธีอยู่ต่อเพื่อหยุดยั้งการเติบโตของรูปแบบการคาดเดาบางอย่าง, โดยตั้งใจว่าจะกลับมาหลังจากนั้น. ท่านเขียนสาส์นฉบับแรกถึงทิโมธี, มีความเป็นไปได้ว่าเขียนจากมาซิโดเนีย, เพื่อแนะนำและให้กำลังใจเขาในการปฏิบัติหน้าที่.

เปาโลเขียนสาส์นถึงทิตัสระหว่างที่ท่านไม่ได้อยู่ในเรือนจำ. ท่านอาจจะเคยไปเยือนครีต, ที่ซึ่งทิตัสกำลังรับใช้อยู่. จดหมายส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตอย่างชอบธรรมและการลงโทษทางวินัยภายในศาสนจักร.

เปาโลเขียนสาส์นฉบับที่สองถึงทิโมธีขณะอยู่ในเรือนจำหนที่สอง, ไม่นานก่อนมรณสักขีของเปาโล. สาส์นฉบับนี้ประกอบด้วยถ้อยคำสุดท้ายของเปาโลและแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญและความวางใจอย่างน่าอัศจรรย์ขณะที่ท่านเผชิญความตาย.