ผิดประเวณี (การ) ดู บริสุทธิ์ทางเพศ (ความ); ราคจริต; ล่วงประเวณี (การ) ด้วย การร่วมเพศอย่างผิดกฎหมายระหว่างคนสองคนที่ไม่ได้แต่งงานกัน. บางครั้งในพระคัมภีร์ใช้เป็นสัญลักษณ์แทนการละทิ้งความเชื่อ. ขออย่าบังคับน้องเลย, สิ่งอย่างนี้เขาไม่กระทำกัน, ๒ ซมอ. ๑๓:๑๒. งดเว้นเสียจากการล่วงประเวณี, กิจการ ๑๕:๒๐. ร่างกายนั้นไม่ได้มีไว้สำหรับการล่วงประเวณี, แต่มีไว้สำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า, ๑ คร. ๖:๑๓–๑๘. เพื่อป้องกันการล่วงประเวณี, ผู้ชายทุกคนควรมีภรรยาเป็นของตน, ๑ คร. ๗:๒–๓. นี่แหละเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า, ให้ท่านเว้นเสียจากการล่วงประเวณี, ๑ ธส. ๔:๓. เจคอบเตือนผู้คนของนีไฟมิให้ผิดประเวณี, เจคอบ ๓:๑๒. ท่านกำลังสุกงอม, สำหรับความพินาศ, เพราะการกระทำฆาตกรรมของท่านและการผิดประเวณีของท่าน, ฮีล. ๘:๒๖. คนที่ผิดประเวณีต้องกลับใจเพื่อเข้าร่วมศาสนจักร, คพ. ๔๒:๗๔–๗๘.