วางใจ (ความ) ดู มั่นใจ (ความ); ศรัทธา, เชื่อ (ความ) ด้วย ความเชื่อมั่นหรือมั่นใจในบางคนหรือบางสิ่ง. ในเรื่องทางวิญญาณ, ความวางใจครอบคลุมถึงการเชื่อมั่นพระผู้เป็นเจ้าและพระวิญญาณของพระองค์. พระองค์จะทรงประหารข้าเสีย, แต่ข้ายังจะแก้ตัวของข้าจำเพาะพระพักตร์พระองค์, โยบ ๑๓:๑๕. จงวางใจในพระเจ้าด้วยสุดใจของเจ้า, สภษ. ๓:๕. พระเจ้าทรงส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มาช่วยกู้ผู้รับใช้ของพระองค์ ผู้ที่วางใจในพระองค์, ดนล. ๓:๑๙–๒๘. ข้าพระองค์จะวางใจในพระองค์ตลอดกาล, ๒ นี. ๔:๓๔. จงชื่นชมยินดีและมอบความไว้วางใจของท่านในพระผู้เป็นเจ้า, โมไซยาห์ ๗:๑๙. ผู้ใดก็ตามที่มอบความไว้วางใจในพระผู้เป็นเจ้าพระองค์จะทรงยกขึ้นในวันสุดท้าย, โมไซยาห์ ๒๓:๒๒. ผู้ใดก็ตามที่มอบความไว้วางใจของพวกเขาในพระผู้เป็นเจ้าจะได้รับการค้ำจุนในความยุ่งยากของเขา, แอลมา ๓๖:๓, ๒๗. ไม่วางใจในแขนแห่งเนื้อหนัง, คพ. ๑:๑๙. วางใจในพระวิญญาณองค์นั้นซึ่งนำให้ทำดี, คพ. ๑๑:๑๒. ให้เขาวางใจในเราและเขาจะไม่ถูกทำให้จำนน, คพ. ๘๔:๑๑๖.