กล่าวคำเท็จ (การ) ดู ซื่อสัตย์ (ความ); พูดให้ร้าย; หลอกลวง (การ), หลอกลวง (คำ) ด้วย การสื่อสารใดก็ตามเกี่ยวกับความเท็จหรือการไม่มีมูลความจริงเพื่อจุดประสงค์ในการหลอกลวง. เจ้าอย่าลักทรัพย์, หรือโกง, หรือมุสาต่อกัน, ลนต. ๑๙:๑๑. ข้าพระองค์เกลียดและสะอิดสะเอียนต่อความเท็จ, สดด. ๑๑๙:๑๖๓. ริมฝีปากที่พูดมุสาเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า, สภษ. ๑๒:๒๒. เขาเป็นชนชาติของเราผู้จะไม่ประพฤติคดโกง, อสย. ๖๓:๘. มารเป็นผู้มุสาและเป็นพ่อของการมุสา, ยอห์น ๘:๔๔ (๒ นี. ๒:๑๘; อีเธอร์ ๘:๒๕; โมเสส ๔:๔). เจ้ามิได้มุสาต่อมนุษย์, แต่ได้มุสาต่อพระเจ้า, กิจการ ๕:๔ (แอลมา ๑๒:๓). ถ้าผู้ใดว่า, ข้าพเจ้ารักพระผู้เป็นเจ้า, และใจยังเกลียดชังพี่น้องของตน, ผู้นั้นก็เป็นคนพูดมุสา, ๑ ยน. ๔:๒๐. คนทั้งปวงที่พูดมุสานั้นมรดกของเขาคือความตายครั้งที่สอง, วว. ๒๑:๘ (คพ. ๖๓:๑๗). วิบัติแก่คนกล่าวคำเท็จ, เพราะเขาจะถูกโยนลงนรก, ๒ นี. ๙:๓๔. คนเป็นอันมากจะสอนหลักคำสอนเท็จ, โดยกล่าวว่า : จงพูดปดเล็กน้อยก็จะไม่มีอันตรายในการนี้, ๒ นี. ๒๘:๘–๙ (คพ. ๑๐:๒๕). ท่านจินตนาการเองว่าท่านจะกล่าวเท็จต่อพระเจ้าได้หรือ ? แอลมา ๕:๑๗. พระองค์ทรงเป็นพระผู้เป็นเจ้าแห่งความจริงและตรัสเท็จไม่ได้, อีเธอร์ ๓:๑๒ (กดว. ๒๓:๑๙; ๑ ซมอ. ๑๕:๒๙; ทิตัส ๑:๒; ฮบ. ๖:๑๘; อีนัส ๑:๖). คนที่กล่าวเท็จและจะไม่กลับใจพึงถูกขับออกไป, คพ. ๔๒:๒๑. คนกล่าวเท็จจะได้รับรัศมีภาพทีเลสเชียล, คพ. ๗๖:๘๑, ๑๐๓–๑๐๖. เราเชื่อในการเป็นคนซื่อสัตย์, ลช. ๑:๑๓.