อุทิศ, อุทิศถวาย (การ) ดู ระเบียบเอกภาพ; อาณาจักรแห่งพระผู้เป็นเจ้าหรืออาณาจักรแห่งสวรรค์ ด้วย การอุทิศ, การทำให้ศักดิ์สิทธิ์, หรือการมาเป็นคนชอบธรรม. กฎแห่งการอุทิศถวายเป็นหลักธรรมแห่งสวรรค์ซึ่งโดยกฎนี้ชายและหญิงสมัครใจอุทิศเวลา, พรสวรรค์, และความมั่งคั่งทางวัตถุให้แก่การสถาปนาและการเสริมสร้างอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้า. ในวันนี้ท่านทั้งหลายจงสถาปนาตัวเองรับใช้พระเจ้า, อพย. ๓๒:๒๙. บรรดาผู้ที่เชื่อนั้นเอาทรัพย์สิ่งของมารวมกันเป็นของกลาง, กิจการ ๒:๔๔–๔๕. พวกเขามีสิ่งของทั้งหมดเพื่อใช้ร่วมกันในบรรดาพวกเขา; ฉะนั้นจึงไม่มีคนรวยและคนจน, ๔ นี. ๑:๓. พระเจ้าทรงอธิบายหลักธรรมแห่งการอุทิศ, คพ. ๔๒:๓๐–๓๙ (คพ. ๕๑:๒–๑๙; ๕๘:๓๕–๓๖). คน ๆ หนึ่งไม่ควรครอบครองมากกว่าอีกคนหนึ่ง, คพ. ๔๙:๒๐. ทุกคนได้รับส่วนแบ่งเท่ากันตามครอบครัวของเขา, คพ. ๕๑:๓. จัดตั้งระเบียบหนึ่งเพื่อวิสุทธิชนจะเท่าเทียมกันในพันธะของเรื่องแห่งสวรรค์และเรื่องแห่งแผ่นดินโลก, คพ. ๗๘:๔–๕. ทุกคนพึงมีสิทธิ์เท่าเทียมกันตามความขาดแคลนของเขาและความจำเป็นของเขา, คพ. ๘๒:๑๗–๑๙. จะเสริมสร้างไซอันไม่ได้เว้นแต่โดยหลักธรรมแห่งกฎของอาณาจักรซีเลสเชียล, คพ. ๑๐๕:๕. ผู้คนของเอโนคมีจิตใจเดียวและความคิดเดียวและดำรงอยู่ในความชอบธรรม, และไม่มีคนจนในบรรดาพวกเขา, โมเสส ๗:๑๘.