Një provë e aftësisë së një njeriu për të zgjedhur të mirën në vend të së keqes; një joshje për të mëkatuar dhe për të ndjekur Satanin në vend të Perëndisë.
Tundimet e kundërshtarit nuk mund t’i mposhtin ata që dëgjojnë fjalën e Perëndisë, 1 Ne. 15:24 (Hel. 5:12 ).
Njeriu nuk mund të vepronte nga vetja e tij, po të mos joshej nga njëri ose tjetri, 2 Ne. 2:11–16 .
Jini vigjilentë dhe lutuni vazhdimisht, që ju të mos tundoheni mbi atë që mund të duroni, Alma 13:28 .
U mësoni t’i bëjnë ballë çdo tundimi të djallit, me besimin e tyre në Zotin Jezu Krisht, Alma 37:33 .
Lutuni gjithnjë, që të mos hyni në tundim, 3 Ne. 18:15, 18 (DeB 20:33 ; 31:12 ; 61:39 ).
Ruhu nga krenaria që të mos biesh në tundim, DeB 23:1 .
Adami u bë i nënshtruar ndaj vullnetit të djallit, sepse iu dorëzua tundimit, DeB 29:39–40 .