Farisenj

Në Dhjatën e Re, një grup fetar ndër judenjtë emri i të cilëve sugjeron të qenit i veçuar ose i ndarë. Farisenjtë mburreshin për vëzhgimin rigoroz të ligjit të Moisiut dhe shmangien e çdo gjëje që lidhej me johebrenjtë. Ata besonin në jetën pas vdekjes, ringjalljen dhe në ekzistencën e engjëjve dhe të shpirtrave. Ata besonin se ligji gojor dhe tradita ishin njësoj të rëndësishme me ligjet e shkruara. Mësimet e tyre e kufizonin fenë në zbatimin e rregullave dhe nxisnin krenarinë shpirtërore. Ata u shkaktuan shumë judenjve të dyshonin te Krishti dhe ungjilli i tij. Zoti i dënoi farisejtë dhe veprat e tyre në Mateu 23; Marku 7:1–23; dhe Lluka 11:37–44.