Josef, Seun van Jakob

In die Ou Testament, die eersgebore seun van Jakob en Ragel (Gén. 30:22–24; 37:3).

Josef het die geboortereg in Israel ontvang omdat Ruben, die eersgebore seun van Jakob se eerste vrou, die voorreg verbeur het deur oortreding (1 Kron. 5:1–2). Omdat hy waardig was, was Josef as die eersgebore seun van Jakob se tweede vrou, die volgende aanspraakmaker op die seëning. Josef het ook ’n seëning ontvang van sy vader kort voordat Jakob gesterf het (Gén. 49:22–26).

Josef was ’n man van groot integriteit, ’n individu wat “verstandig en wys” was (Gén. 41:39). Sy verwerping van Pótifar se vrou is ’n voorbeeld van geloof, kuisheid en persoonlike integriteit (Gén. 39:7–12). In Egipte, toe Josef sy ware identiteit geopenbaar het aan sy broers, het hy hulle bedank in plaas van te blameer oor hoe hulle hom behandel het. Hy het geglo dat hulle optrede gehelp het om God se goddelike wil te verwesenlik (Gén. 45:4–15).

Openbarings van die laaste dae maak die belangriker roeping van Josef se familie in die laaste dae bekend (JSV, Gén. 50:24–38 [Bylae]; 2 Ne. 3:3–24; 3 Ne. 20:25–27).

Jakob was baie lief vir Josef en het aan hom ’n lang rok van vele kleure gegee, Gén. 37:3.
Vanweë jaloesie het Josef se broers hom begin haat en het beplan om hom dood te maak, maar in plaas daarvan, het hulle hom aan koopmans verkoop wat op weg was na Egipte, Gén. 37:5–36.
In Egipte het die Here vir Josef laat vooruitgaan en hy het ’n heerser van Pótifar se huis geword, Gén. 39:1–4.
Pótifar se vrou het gelieg en gesê dat Josef probeer het om haar te verlei; Josef was verkeerdelik veroordeel en in die gevangenis gewerp, Gén. 39:7–20.
Josef het die drome van Farao se hoofskinker en bakker uitgelê, Gén. 40.
Farao het vir Josef begin bevoordeel omdat Josef een van Farao se drome uitgelê het, hy het vir Josef ’n heerser gemaak oor Egipte, Gén. 41:14–45.
Efraim en Manasse is gebore, Gén. 41:50–52.
Josef is herenig met sy vader en broers, Gén. 45–46.
Josef het in Egipte gesterf op die ouderdom van 110 jaar, Gén. 50:22–26.