នីហ្វៃទី1 17

សេចក្តីផ្តើម

បន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរអស់រយៈប្រាំបីឆ្នាំនៅក្នុងទីរហោស្ថាន គ្រួសាររបស់លីហៃបានមកដល់កន្លែងមួយក្បែរឆ្នេរសមុទ្រ ។ ពួកគេបានហៅដែនដីនោះថា បរិបូរណ៍ ។ នីហ្វៃបានគោរពតាមការបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីសង់សំពៅមួយ ។ លោកក៏បានស្តីបន្ទោសដល់បងប្រុសរបស់លោកចំពោះអំពើទុច្ចរិតដែលរារាំងពួកគេពីការទទួលបាននូវការបំផុសគំនិតពីព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា នីហ្វៃទី1 17 និង គំរូរបស់នីហ្វៃ នោះអ្នកនឹងយល់ថា តាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តិ អ្នកអាចសម្រេចបាននូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបានចេញបញ្ជា ។ អ្នកក៏នឹងរៀនដើម្បីស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ប្រសើរជាងមុនក្នុងការនិយាយទៅកាន់អ្នកតាមរយៈសំឡេងតូចរហៀងៗ ។

នីហ្វៃទី1 17:1–51

គ្រួសាររបស់លីហៃបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ដែនដីបរិបូរណ៍ ជាកន្លែងដែលនីហ្វៃត្រូវបានបញ្ជាឲ្យសង់សំពៅ

តើអ្នកនឹងរៀបរាប់ប្រាប់អំពីជីវិតអ្នកថាជាការងាយស្រួល ឬ ជាការពិបាក ? ហេតុអ្វី? សូមអាន នីហ្វៃទី1 17:1,4 6 ហើយសូមគូសរង្វង់ជុំវិញពាក្យទាំងឡាយដែលបង្ហាញថាបើសិនជានីហ្វៃ និង គ្រួសាររបស់លោកបាននៅក្នុងទីរហោស្ថានជាការងាយស្រួល ឬ ជាការពិបាក ។

សូមអាន នីហ្វៃទី1 17:3 ហើយសូមរកមើលពីមូលហេតុដែលនីហ្វៃរៀបរាប់ប្រាប់ពីហេតុផលដែលគ្រួសាររបស់លោកត្រូវបានប្រទានពរអំឡុងពេលពិបាកនេះ—វាចាប់ផ្តើមជាមួយពាក្យថា បើសិន ។សូមគូសចំណាំគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

រៀនពីរបៀបដើម្បីស្គាល់គោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិទាំងឡាយ

នៅពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរ សូមរកមើលពាក្យ ឬ ឃ្លាទាំងឡាយដូចជា « ដូច្នេះហើយទើបយើងឃើញថា » « ហេតុដូច្នេះហើយ » « ហេតុដូច្នោះហើយ » « មើលចុះ » ឬ « បើសិន… នោះ … » ជាញឹកញាប់ ពាក្យទាំងអស់នេះ បង្ហាញអំពីពេលដែលការថ្លែងនៃគោលលទ្ធិមួយ ឬ គោលការណ៍មួយនៃដំណឹងល្អត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ ។

ជាញឹកញាប់ គោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អត្រូវបានថ្លែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាទម្រង់ពាក្យ « បើសិននោះ » ។ ទម្រង់ពាក្យ « បើសិន-នោះ » នេះអាចត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងការដឹកនាំនៃជីវិតរស់នៅរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗថែមទាំងក្រុមគ្រួសារ និង ជាតិទាំងមូលផងដែរ ។ ពាក្យ បើសិន ពិពណ៌នាអំពីសកម្មភាពរបស់យើង និង នោះ ពន្យល់ពីផលវិបាក ឬ ពរជ័យដែលយើងនឹងទទួលសម្រាប់ទង្វើរបស់យើង ។ ខណៈដែលនីហ្វៃទី1 17:3 មិនមានពាក្យនោះវាពិពណ៌នាអំពីសកម្មភាព និង ពរជ័យដែលនឹងមកតាមក្រោយនោះ ។ តើអ្នកនឹងនិយាយបែបណានូវគោលការណ៍ដែលនីហ្វៃកំពុងថ្លែងទីបន្ទាល់ចេញពីពាក្យសម្តីផ្ទាល់របស់អ្នក ? បើសិន នោះ ។

សូមកត់ស្គាល់អំពីរបៀបដែលគោលការណ៍នេះត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងនីហ្វៃទី1 17:2, 12–13 ។ នៅពេលអ្នកអានខទាំងនេះ សូមគូសចំណាំនូវវិធីមួយចំនួនដែលព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹង និង ប្រទានពរដល់នីហ្វៃ និង គ្រួសាររបស់លោកនៅពេលពួកគេបានគោរពរាល់ព្រះបញ្ញត្តិ ។ សូមរកមើលភស្តុតាងបន្ថែមទៀតនៃសេចក្តីពិតពីគោលការណ៍នេះ នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សាបទពិសោធន៍របស់នីហ្វៃ ។

សូមចំណាយពេលដើម្បីឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះប្រកបដោយអត្ថន័យនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ លំហាត់នេះនឹងជួយអ្នកយល់ថា នីហ្វៃបានបន្តរស់នៅតាមគោលការណ៍ដែលលោកបានថ្លែងនៅក្នុងនីហ្វៃទី1 17:3 ខណៈដែលសមាជិកគ្រួសារដទៃទៀតបានខកខានមិនបានរស់នៅតាមគោលការណ៍នោះ ។ សូមចងចាំដើម្បីគិតអំពីរបៀបដែលគោលការណ៍នេះអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតអ្នក ។
1. តើព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជានីហ្វៃឲ្យធ្វើអ្វី ? ( សូមមើលនីហ្វៃទី1 17:7–8 ) ។ តើអ្វីទៅជាការលំបាកចំពោះការគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិនេះ ?
2. តើអ្វីទៅធ្វើឲ្យអ្នកស្ងើចសសើរចំពោះការឆ្លើយតបរបស់នីហ្វៃទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិនេះ ? ( សូមមើលនីហ្វៃទី 1 17:9–11, 15–16 ) ។ តើពួកបងប្រុសៗរបស់លោកឆ្លើយតបដោយរបៀបណា ? ( សូមមើលនីហ្វៃទី1 17:17–21 ) ។ តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីការឆ្លើយតបនេះ ?
3. នីហ្វៃបានឆ្លើយតបនឹងបងប្រុសទាំងឡាយរបស់លោកតាមរយៈការរំឭកឡើងវិញពីបទពិសោធន៍របស់ម៉ូសេ ។ តើព្រះអម្ចាស់បានជួយម៉ូសេឲ្យសម្រេចកិច្ចការដែលគាត់ត្រូវបានបញ្ជាឲ្យធ្វើដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី1 17:23–29 ) ។ តើបងប្រុសរបស់នីហ្វៃគឺដូចទៅនឹងកូនចៅនៃអ៊ីស្រាអែលដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី1 17:30, 42 ) ។
4. តើមានបទបញ្ញត្តិណាខ្លះដែលលំបាកសម្រាប់អ្នក ? តើអ្នកអាចឆ្លើយតបចំពោះកិច្ចការ ឬ ព្រះបញ្ញត្តិលំបាកមកពីព្រះដោយរបៀបណានៅពេលដែលនីហ្វៃ និង ម៉ូសេបានធ្វើវានោះ ?

នៅពេលអ្នកបានបញ្ចប់កិច្ចការខាងលើហើយ សូមអានឃ្លាមួយរបស់នីហ្វៃអំពីការបញ្ចាក់ពីសេចក្តីជំនឿនៅក្នុង នីហ្វៃទី1 17:50 ។

សូមអាន នីហ្វៃទី1 17:51ហើយសូមអនុវត្តខនេះជាមួយនឹងខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ដោយបន្ថែមឈ្មោះអ្នកពីក្រោយពាក្យ « ខ្ញុំ » ដោយដាក់ជំនួសឃ្លា « សង់សំពៅ » ជាមួយនឹងព្រះបញ្ញត្តិមួយដែលអ្នកបានកត់ត្រាទុកក្នុងសំណួរ ឃ ខាងលើ ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីបទពិសោធន៍មួយ ( របស់អ្នកផ្ទាល់ ឬ របស់នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ) ដែលជួយអ្នកដឹងថា បើសិនអ្នកស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ នោះទ្រង់នឹងជួយអ្នកសម្រេចអ្វីៗដែលទ្រង់ស្នើរឲ្យអ្នកធ្វើ ។

គោលការណ៍ដែលនីហ្វៃបានបង្ហាញជាគំរូនៅក្នុងនីហ្វៃទី1 17 និងពេញមួយជីវិតលោកគឺថា បើសិនយើងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងពង្រឹងយើង ហើយផ្តល់ជាមធ្យោបាយដល់យើងដើម្បីសម្រេចការណ៍នោះដែលទ្រង់បានបញ្ជា ។

នីហ្វៃទី1 17:45–55

នីហ្វៃបានស្តីបន្ទោសបងប្រុសរបស់លោកព្រោះតែអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ

សូមអាន នីហ្វៃទី1 17:48, 53–54 ហើយសូមរកមើលពីមូលហេតុដែលនីហ្វៃ « ហុចដៃ [ របស់លោក ] ទៅឲ្យបងប្រុស [ របស់លោក ] » ។

យោងទៅតាម នីហ្វៃទី1 17:53 តើព្រះអម្ចាស់បានធ្វើអ្វីជាមួយបងប្រុសរបស់នីហ្វៃ ? ហេតុអ្វី?

រូបភាព

នីហ្វៃបង្ក្រាបបងប្រុសទាំងឡាយរបស់លោកដែលបះបោរ

ការភ្លឹកភ្លាំងស្មារតីដែលមានលើបងប្រុសរបស់នីហ្វៃគឺជាវិធីមួយក្នុងចំណោមវិធីទាំងឡាយដែលព្រះអម្ចាស់ព្យាយាមទំនាក់ទំនងជាមួយពួកគេ ។ សូមអាន នីហ្វៃទី1 17:45 ហើយរកមើលពីវិធីផ្សេងមួយចំនួនទៀតដែលព្រះអម្ចាស់បានព្យាយាមដើម្បីធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយគេ ។

រូបភាព

ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ. ផាកកឺ

សូមពិចារណាចំពោះពាក្យសម្តីដែលបានដកស្រង់ខាងក្រោមពីប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ. ផាកកឺ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវ័កដប់ពីនាក់ ៖ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងជាសំឡេងមួយដែលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ដឹងច្រើនជាងឭ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានពិពណ៌នាថាជា ‹សំឡេងតូចរហៀង› [គ. និង ស. 85:6] ។ ហើយខណៈដែលយើងនិយាយដល់ ‹ ការស្តាប់ › ពីការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណ ជាញឹកញយ មនុស្សម្នាក់ពិពណ៌នាការបំផុសគំនិតខាងព្រះវិញ្ញាណដោយនិយាយថា ‹ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍មួយ …›» ( “Personal Revelation: The Gift, the Test, and the Promise,” Ensign, ខែ វិច្ឆកា ឆ្នាំ 1994, ទំព័រ 60 ) ។

អ្នកអាចចង់គូសចំណាំនៅក្នុងនីហ្វៃ1 17:45 ហើយសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅក្បែរខគម្ពីរនេះ ៖ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងជាសំឡេងតូចរហៀងដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ច្រើនជាងយើងឭ ។

សូមសរសេរចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកបាន ទទួលអារម្មណ៍ ថាព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកកាន់អ្នកតាមរយៈសំឡេងតូចរហៀងនៅពេលណា ?
2. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលអារម្មណ៍ និង ស្គាល់សំឡេងតូចរហៀង ?

សូមគូសចំណាំឃ្លាខាងក្រោមនៅក្នុងនីហ្វៃទី1 17:45 ៖ « ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងបងរាល់គ្នាដោយសំឡេងតូចរហៀងៗ ប៉ុន្តែបងរាល់គ្នាមានចិត្តវក់វិញ ទើបមិនអាចចាប់អារម្មណ៍ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គឡើយ » ។ សូមអានម្តងទៀតនៅប្រយោគដំបូងនៃ នីហ្វៃទី1 17:45 ហើយសូមរកមើលពីមូលហេតុមួយដែលពួកបងៗរបស់នីហ្វៃបានបែរជាមាន « អារម្មណ៍វក់វិញ » ។

តើអំពើបាបអាចរារាំងយើងពីការទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា ? តើមានអ្វីផ្សេងៗទៀតដែលអាចបំបែកអារម្មណ៍យើងពីការមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?

ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី. ហ្វោស្ត នៃគណៈប្រធានទីមួយបានប្រើរឿងប្រៀបធៀបដើម្បីបង្ហាញនូវវិធីមួយចំនួនដែលអំពើបាបអាចរារាំងយើងពីការទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ៖

រូបភាព

ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី. ហ្វោស្ត

« ទូរសព្ទដៃត្រូវបានគេប្រើយ៉ាងច្រើនក្នុងការទំនាក់ទំនងនៅក្នុងសម័យរបស់យើង ។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងឃើញថា យូរៗម្តងកន្លែងឥតសេវាគឺជាកន្លែងដែលបណ្តាញសេវាទូរសព្ទមិនអាចភ្ជាប់ដល់ ។ ការណ៍នេះអាចកើតឡើងនៅពេលដែលអ្នកប្រើទូរសព្ទដៃកំពុងថិតនៅក្នុងរូងក្រោមដី ឬ នៅតាមជ្រលងភ្នំ ឬ នៅពេលដែលមានការរារាំងណាមួយ ។

« ចំពោះការទំនាក់ទំនងដ៏ទេវភាពវិញវាក៏ដូចគ្នាផងដែរ ។ …. ជាញឹកញាប់ យើងដាក់ខ្លួនយើងនៅចំណុចស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ—ដែលជាកន្លែង និង ស្ថានភាពទាំងឡាយណាដែលរារាំងយើងពីការទទួលសារដ៏ទេវភាព ។ ចំណុចស្លាប់មួយចំនួនមានរួមទាំង កំហឹង រូបអាសគ្រាម អំពើរំលងច្បាប់ ភាពអាត្មានិយម និង ស្ថានភាពដទៃទៀតដែលធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណថប់អារម្មណ៍ » ( « Did You Get the Right Message? » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 67 ) ។

សូមពិចារណាថា តើអ្នកបានស្តាប់សារលិខិតដែលព្រះអម្ចាស់បានព្យាយាមទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកថ្មីៗនេះបានល្អប៉ុណ្ណា ។ សូមធ្វើបញ្ជីមួយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកស្តីអំពី« ចំណុចស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ »—ស្ថានភាព និង ទីកន្លែងទាំងឡាយដែលអាចរារាំងអ្នកពីការទទួលបាននូវសំឡេងតូចរហៀង—ហើយថាតើអ្វីទៅដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីជៀសវាងពីចំណុចទាំងនោះ ។

អ្នកអាចទទួលបានទំនាក់ទំនងពីព្រះអម្ចាស់តាមរយៈសំឡេងតូចរហៀងនៅពេលអ្នកព្យាយាមឲ្យមានភាពសក្តិសម និង យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការបំផុសគំនិតដ៏ផ្អែមល្ហែមទាំងនេះ ។

សូមសរសេរអ្វីដែលនៅខាងក្រោមនេះ នៅខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សានីហ្វៃទី1 17 ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សម្រាប់សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត ខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖