Iðrast, iðrun

Andleg hugarfarsbreyting sem færir ferskt viðhorf gagnvart Guði, manni sjálfum og lífinu almennt. Iðrun felur í sér að hverfa frá illu og snúa huga og hjarta að Guði, beygja sig undir boðorð Guðs og óskir og hafna syndinni. Sönn iðrun kemur vegna ástar á Guði og einlægrar þrár til að fylgja boðorðum hans. Allar ábyrgar manneskjur hafa syndgað og verða að iðrast til þess að þroskast í átt til frelsunar. Aðeins með friðþægingu Jesú Krists getur iðrun okkar borið árangur og verið meðtekin af Guði.

Andi Drottins almáttugs hefur valdið svo mikilli breytingu í hjörtum okkar, að við hneigjumst ekki lengur til illra verka, Mósía 5:2.
Játi hann syndir sínar og iðrist skal honum fyrirgefið, Mósía 26:29.
Eftir prédikun Alma tóku margir að iðrast, Al 14:1.
Skjótið ekki iðrun yðar á frest, Al 34:33.
Alma sagði Helaman frá iðrun sinni og trúskiptum, Al 36 (Mósía 27:8–32).
Iðrun gat ekki fallið í hlut mannanna nema til væri refsing, Al 42:16.
Lát syndir þínar angra þig með því hugarangri, sem leiðir þig til iðrunar, Al 42:29.
Þér skuluð bjóða mér sem fórn sundurkramið hjarta og sáriðrandi anda, 3 Ne 9:20.
Ég mun taka við hverjum þeim sem iðrast og kemur til mín sem lítið barn, 3 Ne 9:22.
Iðrist, öll endimörk jarðar, 3 Ne 27:20.
Þeim var fyrirgefið jafn oft og þeir iðruðust, Moró 6:8.