មេរៀនទី ១៥៣
សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១និងការអភិវឌ្ឍកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាបន្ដបន្ទាប់
បុព្វកថា
បន្ទាប់ពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដើម្បីដឹកនាំលោកឲ្យបង្រៀនគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នោះសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន បានចាប់ផ្ដើមអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកនៅដើមឆ្នាំ ១៨៤០ ។ នៅអំឡុងជាច្រើនទស្សវត្សរ៍ក្រោយមក សាសនាចក្របានទទួលបទពិសោធន៍នៃការប្រឆាំងជំទាស់ជាសាធារណៈ ដោយសារតែការអនុវត្តនេះ ។ « បន្ទាប់ពីការទទួលបានវិវរណៈ នោះប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានចេញ… [សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១] ដែលត្រូវបានទទួលយកដោយសាសនាចក្រ ជាការអនុញ្ញាតជាផ្លូវការ ហើយគោរពតាម នៅថ្ងៃទី ៦ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៨៩០ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បាននាំទៅរកការបញ្ចប់នូវការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ បុព្វកថា ) ។ ទោះជាពួកបរិសុទ្ធបានជួបនឹងការជំទាស់ក្ដី ក៏ពួកគេបានធ្វើការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាកន្លែងដែលពួកគេបានទទួលពីធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះសម្រាប់ខ្លួនគេ និងសម្រាប់មរណជន ។ ពួកគេបានសាងសង់ ហើយបានឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធចំនួនប្រាំ នៅចន្លោះឆ្នាំ ១៨៤៦ និង ១៨៩៣ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ព្រះអម្ចាស់បានបើកបង្ហាញថា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគួរតែបញ្ឈប់នូវការអនុវត្តន៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព
សូមឲ្យសិស្សប្រាប់ឈ្មោះមនុស្សសុចរិតនៅក្នុងគម្ពីរ ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន ឬដាក់គុគ ដោយសារតែបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះ បានបញ្ជាពួកគេឲ្យធ្វើ ។ ( ចម្លើយទាំងឡាយអាចរួមមាន ដានីយ៉ែល អាប៊ីណាដៃ ពេត្រុស យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ) ។
សូមពន្យល់ថា មានបុរសៗថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើនរូប ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយដាក់គុក ដោយសារតែពួកគេបានបន្ដគោរពបទបញ្ញត្តិដើម្បីអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព បន្ទាប់ពីរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក បានអនុម័តច្បាប់ ធ្វើឲ្យការអនុវត្តនេះខុសច្បាប់ ។ ស្ត្រីមួយចំនួនត្រូវបានចាប់ខ្លួនផងដែរ ជាធម្មតាដោយសារតែពួកគេពុំព្រមប្រាប់ពីកន្លែងលាក់ខ្លួនរបស់ប្ដីពួកគេ ដែលបានរត់ទៅលាក់ខ្លួនពីការតាមចាប់នោះ ។
សូមឲ្យសិស្សសង្ខេបអំពីរបៀបដែលការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព បានចាប់ផ្ដើមមាននៅក្នុងចំណោមសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ( ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈអំពីគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ហើយការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ត្រូវបានស្ថាបនាឡើងនៅក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រ នៅដើមឆ្នាំ ១៨៤០ ជាការឆ្លើយតបចំពោះបទបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ [សូមមើលគ. និង ស. ១៣២]) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានកថាខណ្ឌដូចខាងក្រោមឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលនូវការលំបាកៗដែលសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន បានជួបប្រទះ នៅពេលពួកគេបានគោរពតាមបទបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។
នៅខែសីហា ឆ្នាំ ១៨៥២ ជាចំណែកនៃសន្និសីទមួយនៅក្នុងទីក្រុង សលត៍ លេក អែលឌើរ អួរសុន ប្រាត្ត បានប្រកាសជាសាធារណៈថា នៅក្នុងការគោរពតាមបទបញ្ញត្តិមួយមកពីព្រះ នោះសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន កំពុងតែអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។ អែលឌើរ ប្រាត្ត បានធ្វើសេចក្ដីប្រកាសនេះ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ មានអ្នកដឹកនាំសាសនា និងអ្នកដឹកនាំនយោបាយជាច្រើននៅក្នុងសហរដ្ឋ បានប្រឆាំងទៅនឹងប្រព័ន្ធអាពាហ៍ពិពាហ៍បែបនោះ ដែលពួកគេចាត់ទុកថាប្រព័ន្ធនេះគឺអសីលធម៌ និងគ្មានអរិយធម៌ ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើនរូបត្រូវបានគេសើចចំអកក្នុងទីសាធារណៈនៅក្នុងសុន្ទរកថា សៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី និង កាសែតនានា ។ សភាសហរដ្ឋបានចេញច្បាប់ជាច្រើនដែលដាក់កម្រិតដល់សេរីភាពរបស់សមាជិកសាសនាចក្រ ហើយបានសង្កត់សង្កិនដល់សាសនាចក្រខាងសេដ្ឋកិច្ចដោយរឹតបន្ដឹងចំនួនអចលនទ្រព្យដែលសាសនាចក្រអាចកាន់កាប់បាន ។ ច្បាប់ទាំងនេះ នៅទីបំផុតនាំទៅរកការចាប់ខ្លួន និងការដាក់គុគបុរសៗដែលមានប្រពន្ធច្រើនជាងមួយ ។ បុរសទាំងនេះត្រូវបានគេបដិសេធ « មិនឲ្យមានសិទ្ធិបោះឆ្នោត គ្មានសិទ្ធិឯកជននៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ ហើយគ្មានសិទ្ធិរីករាយនឹងសេរីភាពស៊ីវិលដទៃទៀតឡើយ » (កេរដំណែលរបស់យើង ៖ ប្រវត្តិសង្ខេបរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ [ឆ្នាំ ១៩៩៦] ទំព័រ ៩៧ ) ។ នៅត្រឹមឆ្នាំ ១៨៩០ មានពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនរយនាក់បានជាប់គុក ។ អ្នកផ្សេងទៀតបានរត់ពួនដើម្បីចៀសវាងពីការចាប់ខ្លួន និងដាក់គុក ។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ មានគ្រួសារជាច្រើនបានរងទុក្ខដោយភាពតានតឹង ទុក្ខសោក ភាពក្រីក្រ និង ការអត់ឃ្លាន ។
បន្ទាប់ពីសេចក្ដីប្រកាសនៅឆ្នាំ ១៨៥២ អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពបានប្រែទៅជាមានភាពរីករាលដាលកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយបុរស និងស្ត្រីរាប់ពាន់នាក់ ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ពួកអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាព ។ ទោះបីជាពិភពលោកបានចំអកឡកឡឺយដល់ពួកគេដោយសារការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពក្ដី ក៏មានពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនបានទ្រទ្រង់ក្នុងការអនុវត្តន៍នេះ និងបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ពួកគេបានដឹងថា វាត្រូវបានបើកបង្ហាញមកពីព្រះ តាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។
-
តើយើងនឹង សង្ខេបអំពីភាពលំបាកវេទនារបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយកាលពីជំនាន់ដើម ដែលបានជួបផលលំបាក ដោយសារតែពួកគេបានគោរពតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា ស្ថានភាពដ៏លំបាកទាំងនេះបាននាំឲ្យប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ស្វែងរកដោយការអធិស្ឋានទូលសូមការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ទាក់ទងទៅនឹងការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធទាំងឡាយ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៨៩ ប្រធាន វូដដ្រុព្វ បានណែនាំអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រទាំងឡាយឲ្យបញ្ឈប់ការបង្រៀនគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនេះទៀត ។ នៅត្រឹមឆ្នាំ ១៨៩០ មានតែអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពពីរបីប៉ុណ្ណោះដែលកើតមានឡើង ហើយការណ៍នេះត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីប្រឆាំងនឹងការទូន្មានរបស់ប្រធាន វួឌដ្រុព្វ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានមនុស្សខ្លះបានបោះពុម្ភចេញផ្សាយរបាយការណ៍ជាច្រើនថា សាសនាចក្រនៅតែបន្ដឲ្យមានការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពដដែល ។ របាយការណ៍ទាំងនេះ បានបង្កើតជាការរុកគួនដល់សាសនាចក្រ ។ នៅខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៩០ ប្រធាន វូឌ ដ្រុព្វ បានចេញជាសេចក្ដីប្រកាសមួយដែលក្នុងពេលនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ដែលមាននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ។
សូមសង្ខេបកថាកណ្ឌបីដំបូងនៃសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ដោយពន្យល់ថា ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានអះអាងថា របាយការណ៍ចោទប្រកាន់ថា សាសនាចក្រនៅតែលើកទឹកចិត្តឲ្យអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព គឺជារឿងមិនត្រឹមត្រូវ ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញសិស្សបីនាក់ឲ្យផ្លាស់វេនគ្នាអានឮៗនូវកថាកណ្ឌទីបួន និងទីប្រាំនៃសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ( ចាប់ផ្ដើមនៅត្រង់ « ដរាបណាដែលមានច្បាប់ » ) និងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ជាបន្ដបន្ទាប់ដោយប្រធាន ឡូរែនសូ ស្នូ ដែលពេលនោះជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានណែនាំដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើ ។
-
តើពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានណែនាំឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ? ( ចៀសវាងពីការចុះកិច្ចព្រមព្រៀង ឬការបង្កើតនូវអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពគ្រប់ប្រភេទ ) ។
-
យោងតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ឡូរែនសូ ស្នូ ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដែលការដឹកនាំឲ្យចៀសវាងពីការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងលើអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពតទៅទៀត ត្រូវចេញមកពីប្រធាននៃសាសនាចក្រ ? ( ដោយសារលោកគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅលើផែនដី ដែលកាន់កូនសោនៃអំណាចផ្សារភ្ជាប់ ។ អ្នកអាចនឹងចង់រំឭកសិស្សថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព អាចត្រូវបានអនុញ្ញាតតែតាមរយៈកូនសោបព្វជិតភាព ដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យប្រធាននៃសាសនាចក្រតែប៉ុណ្ណោះ [សូមមើលគ. និង ស. ១៣២:៧, ៤៨ ] ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវកថាកណ្ឌទីមួយនៃ « ការដកស្រង់មកពីប្រសាសន៍ចំនួនបី ដោយប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ទាក់ទងនឹងគោលនយោបាយ » ដែលយកតាមអត្ថបទនៃគោលនយោបាយ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលគោលការណ៍មួយ ដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។
-
តើប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធអ្វីខ្លះ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយតប សូមសរសេរគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ព្រះអម្ចាស់នឹងពុំដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រធាននៃសាសនាចក្រដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យវង្វេងឡើយ ។ អ្នកអាចនឹងចង់អញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានៅក្នុងគម្ពីររបស់ពួកគេដែលបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិនេះ ) ។
-
តើគោលការណ៍នេះ អាចជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន បានងឿងឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីក៏ពួកគេត្រូវបានដឹកនាំឲ្យរស់នៅតាមគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពហើយ បែរជាមកដឹកនាំឲ្យបញ្ឈប់ទៅវិញដូច្នេះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំប្រធាន វូឌដ្រុព្វ ឲ្យសួរសំណួរដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សបីនាក់ឲ្យផ្លាស់វេនគ្នាអានឮៗនូវកថាកណ្ឌទីបី ទីបួន និងទីប្រាំនៃ « ការដកស្រង់ចេញមកពីសុន្ទរកថាបីរបស់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ » ( ចាប់ផ្ដើមត្រង់ « ខ្ញុំមានវិវរណៈមួយចំនួន » ) ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលសំណួរដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វបានសួរដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបសំណួររបស់ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ ដែលត្រូវបានបំផុសឲ្យសួរដល់ពួកបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា ពួកបរិសុទ្ធគឺស្ថិតនៅក្នុងភាពគ្រោះថ្នាក់នៃការបាត់បង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធសេន្ដ ចច យូថាហ៍ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធឡូហ្គិន យូថាហ៍ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធម៉ាន់ថៃយូថាហ៍ និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេកដែលហៀបនឹងសាងសង់បញ្ចប់នោះ ។ ( បើអាចធ្វើទៅបាន អ្នកអាចនឹងចង់ដាក់តាំងរូបភាពព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងនេះ ) ។
-
តើកិច្ចការសំខាន់អ្វីខ្លះ នឹងត្រូវបញ្ចប់ បើព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវបានរឹបអូសយកនោះ ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវកថាកណ្ឌទីប្រាំពីរនៃ «ការដកស្រង់ចេញមកពីប្រសាសន៍ទាំងបីរបស់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ » ( ចាប់ផ្ដើមត្រង់ « ខ្ញុំបានឃើញយ៉ាងច្បាស់ » ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វ នឹងបានធ្វើ បើព្រះពុំបានបញ្ជាលោកឲ្យណែនាំដល់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យបញ្ឈប់ការអនុវត្តនូវការធ្វើពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនោះ ។
-
តើប្រធាន វូឌដ្រុព្វ គួរបានធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ « ខ្ញុំបានសរសេរនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ឲ្យខ្ញុំសរសេរ ? » ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរនូវគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈទៅដល់ប្រធានសាសនាចក្រ )។
-
តើគោលលទ្ធិនេះបានជះឥទ្ធិពលលើអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកផងដែរ ។
សូមពន្យល់ថា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមួយចំនួនតូច បានបន្ដចូលទៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពថ្មី បន្ទាប់ពីត្រូវបានប្រគល់ឲ្យនូវគោលនយោបាយនោះ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩០៤ ប្រធាន យ៉ូសែប អែហ្វ ស្ម៊ីធ បានប្រកាស « ថារាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ [ពហុពន្ធភាព] គឺត្រូវបានហាមឃាត់ ហើយបើមានអ្នកកាន់តំណែងណាមួយ ឬសមាជិកនៃសាសនាចក្រណាម្នាក់ ទទួលយកដោយគោរព ឬចូលទៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រភេទនេះ នោះគាត់នឹងត្រូវ… កាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រ » ( នៅក្នុង Conference Report, ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩០៤, ទំព័រ ៧៥) ។ គោលនយោបាយនេះបន្ដនៅមានសព្វថ្ងៃនេះ ។
-
ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀន តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច បើសិនជានរណាម្នាក់បានសួរថាតើពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយពិតជាបានអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពមែនដែរឬទេ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា សមាជិកសាសនាចក្របានអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពមួយរយៈ ក្នុងការគោរពតាមបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែការអនុវត្តនោះបានបញ្ឈប់ជាយូរលង់មកហើយ ស្របតាមបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺជាបទដ្ឋានអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ព្រះ លុះត្រាតែគាត់ប្រកាសតាមរបៀបផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល យ៉ាកុប ២:២៧-៣០ ] ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងថា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគប្បីផ្សារភ្ជាប់សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីគោលនយោបាយត្រូវបានប្រគល់ឲ្យមក ការគម្រាមគំហែងរឹបអូសយកព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធ និងសម្បត្តិរបស់សាសនាចក្រត្រូវបានបញ្ចប់ ។ បើគ្មានការរំខានដូច្នោះទេ នោះពួកបរិសុទ្ធអាចនឹងត្រូវបានផ្ដោតអារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងទៅលើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ។ នៅថ្ងៃទី ៦ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៨៩៣ រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ បន្ទាប់ពីថ្មជ្រុងនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេកត្រូវបានបញ្ចុះ ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ដោយនាំឲ្យមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានដំណើរការបានចំនួនបួន ។
នៅខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៨៩៤ រយៈពេលមួយឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានប្រកាសថា លោកបានទទួលវិវរណៈមួយ ។ មុនពេលវិវរណៈនេះ សមាជិកសាសនាចក្រ បានធ្វើតាមចំណេះដឹងដែលពួកគេមាន ដែលពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់ខ្លួនពួកគេ ឬ « បានធ្វើជាសាច់ញាតិចិញ្ចឹម » ទៅនឹងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ដូចជា យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឬ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ជាជាងផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងឪពុកម្ដាយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានដឹងតាមវិវរណៈថា លោកគួរតែដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធ « ឲ្យសរសេរពង្សប្រវត្តិរបស់ពួកគេឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ហើយត្រូវផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងឪពុក និងម្ដាយរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យកូនៗផ្សារភ្ជាប់នឹងឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ហើយប្រើការតជាខ្សែរតំណរនេះ ទៅកាន់ជំនាន់ដើមតាមដែលអ្នកអាចរកបាន ។… នេះគឺជាព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ » (នៅក្នុង James R. Clark, ចងក្រង Messages of the First Presidency of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints,វ៉ុលទី ៦ [ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៥], ៣:២៥៦–២៥៧; សូមមើលផងដែរ Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff២០០៤ ], xxxiii–xxxv) ។
-
តើអ្នកណាខ្លះដែលយើងអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនៅលើក្ដារខៀន ៖យើងអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅសមាជិកគ្រួសាររបស់យើង រួមមានទាំងអស់អ្នកដែលបានទទួលមរណភាព និងអ្នកដែលមកក្រោយយើង តាមរយៈអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ ) ។
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីការដឹងថា អ្នកអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងសមាជិកគ្រួសាររបស់អ្នក ?
សូមបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ និងសារៈសំខាន់នៃការតភ្ជាប់ខ្លួនយើងទៅនឹងជំនាន់នៃគ្រួសាររបស់យើងតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ។ ជីវប្រវត្តិ បានដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងកំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរក្នុងឆ្នាំ ២០១៣
សេចក្ដីថ្លែងការដូចខាងក្រោម ដែលធ្វើជាសេចក្ដីផ្ដើមចំពោះសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១នៅក្នុងកំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរ ឆ្នាំ ២០១៣ អាចជួយសិស្សឲ្យឆ្លើយសំណួរអំពីការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅឆ្នាំ ១៨០០ ។ អ្នកអាចនឹងចង់បោះពុម្ពច្បាប់នៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះហើយចែកដល់សិស្សដែលពុំទាន់មានកំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរឆ្នាំ ២០១៣ ។
« ព្រះគម្ពីរប៊ីប និង ព្រះគម្ពីរមរមន បង្រៀនថា ការរៀបការដែលមានស្វាមីម្នាក់ និងភរិយាម្នាក់ គឺជាបទដ្ឋានរបស់ព្រះសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ លើកលែងតែទ្រង់បានប្រកាសផ្សេងពីនោះ ( សូមមើលសាំយូអែលទី ២ ១២:៧-៨និងយ៉ាកុប ២:២៧, ៣០) ។ នៅបន្ទាប់នឹងវិវរណៈមួយទៅកាន់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រនៅដើមនៃអំឡុងឆ្នាំ ១៨៤០ ( សូម មើលកណ្ឌ ១៣២) ។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៨៦០ ដល់ឆ្នាំ ១៨៨០ រដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក បានបង្កើតច្បាប់ទាំងឡាយដែលធ្វើឲ្យការអនុវត្តខាងសាសនានេះខុសច្បាប់ ។ ទីបំផុត ច្បាប់ទាំងនេះត្រូវបានគាំទ្រ ដោយតុលាការកំពូលស.រ.អា ។ បន្ទាប់ពីទទួលបានវិវរណៈ នោះប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានចេញគោលនយោបាយខាងក្រោម ដែលត្រូវបានទទួលយកដោយសាសនាចក្រ ជាការអនុញ្ញាតជាផ្លូវការ ហើយគោរពតាម នៅថ្ងៃទី ៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៩០ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បានបញ្ចប់នូវការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ » ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ។ តើការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពត្រូវបានបញ្ចប់មួយរំពេច បន្ទាប់ពីចេញគោលនយោបាយដែរឬទេ ?
សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនបានបន្ដមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព បន្ទាប់ពីចេញនូវគោលនយោបាយនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៩០ ។ អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ថា ៖
« ពហុពន្ធភាព ពុំត្រូវបានបញ្ចប់ភ្លាមៗពេលចេញគោលនយោបាយក្នុងឆ្នាំ ១៨៩០ នោះទេ ។ ទំនាក់ទំនងពហុពន្ធភាពដែលបានផ្សារភ្ជាប់ពីមុនវិវរណៈនោះ ត្រូវបានប្រកាស បាននៅបន្ដសម្រាប់មួយជំនាន់ ។ ការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ក៏បានបន្ដសម្រាប់មួយរយៈពេល នៅក្រៅសហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ ជាកន្លែងដែលការអនុវត្តគោលនយោបាយនោះ ពុំត្រូវបានប្រាប់ឲ្យដឹងច្បាស់លាស់ពេលខ្លះ ។ វាបានបង្ហាញថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព បាននៅបន្ដមានប្រមាណជាមួយទស្សវត្សរ៍នៅក្នុងតំបន់ខ្លះ ក្នុងចំណោមអ្នកដឹកនាំ និងសមាជិកដែលបានទទួលអាជ្ញាបនប័ត្រចេញពីភាពស្រពិចស្រពិល និងសម្ពាធដែលបានបង្កើតឡើងដោយការប្រឆាំងជំទាស់នឹងរដ្ឋាភិបាលជាន់ខ្ពស់ រវាងការអាក់អន់ចិត្តនឹងច្បាប់ និងការគោរពតាមគោលលទ្ធិទាំងឡាយ ។…
« ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំត្រូវបានខ្ទេចខ្ទាំ នៅពេលខ្ញុំដឹងពីស្ថានភាពទាំងឡាយ ដែលភរិយា និងកូនៗ ត្រូវបានបង្ហាញពីជម្រើសដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចនៃការនិយាយកុហក អំពីកន្លែងលាក់ខ្លួន ឬវត្តមានរបស់ស្វាមី ឬឪពុក ឬក៏ត្រូវប្រាប់សេចក្ដីពិត ហើយមើលឃើញគាត់ត្រូវចូលទៅក្នុងគុក ។… ឪពុកក្នុងគុកម្នាក់ បានដកអាហារចេញពីតុ ហើយដុតកម្ដៅ ។ ជម្រើសដ៏លំបាកទាំងនោះមានជាប់ទាក់ទងនឹងការប៉ះទង្គិចរវាងអារម្មណ៍ និងសេចក្ដីត្រូវការជាចម្បងទាំងឡាយ ដូចជាការតាំងចិត្តមួយចំពោះសេចក្ដីពិត មកប្រៀបធៀបនឹងតម្រូវការសម្រាប់ភាពជាដៃគូស្នេហា និងការសង្គ្រោះពីភាពត្រជាក់ និងក្ដីស្រេកឃ្លាន ។
« ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំក៏អាណិតអាសូរដល់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ដែលត្រូវគាបសង្កត់ឲ្យជ្រើសរើសរវាងការលះបង់ចំពោះសេចក្ដីពិត និងការលះបង់របស់ពួកគេចំពោះភរិយា និងកូនៗរបស់ពួកគេ និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ដើម្បីប្រាប់សេចក្ដីពិត អាចមានន័យថាជាការទម្លាយអាថ៌កំបាំង ឬបុព្វហេតុមួយ ឬបញ្ជូនបងប្អូនប្រុសម្នាក់ទៅដាក់គុក ។…
« ខ្ញុំមិនដឹងថានឹងគិតដូចម្តេចចំពោះអ្វីៗទាំងអស់នេះទេ តែខ្ញុំមានចិត្តរីករាយដែលខ្ញុំពុំត្រូវប្រឈមមុខនឹងសម្ពាធទាំងឡាយដែលមនុស្សល្អទាំងនោះបានប្រឈមមុខ ។ ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំអាសូរដល់ពួកគេចំពោះភាពក្លាហាន និងការពលិកម្មរបស់ពួកគាត់ ដែលខ្ញុំបានទទួលប្រយោជន៍ដោយផ្ទាល់នោះ ។ ខ្ញុំនឹងមិនវិនិច្ឆ័យពួកគេឡើយ ។ ការវិនិច្ឆ័យនោះជារបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ដែលញាណដឹងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់ ហើយញាណដឹងពីដួងចិត្តរបស់អ្នកចូលរួមទាំងឡាយ ជាកម្រិតនៃការយល់ដឹង និងប្រាជ្ញាដែលគ្មានអ្វីអាចយល់ដល់ ទោះជាពួកអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រចេះដឹងដ៏ច្រើនបំផុតក្ដី » («Gospel Teachings about Lying,»Clark Memorandum[Brigham Young University J. Reuben Clark Law School periodical], និទារឃរដូវ ឆ្នាំ ១៩៩៤,ទំព័រ ១៦–១៧) ។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩០៤ សាសនាចក្រត្រូវបានកាត់កាលសមាជិកដែលធ្វើ ឬចូលទៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ( សូមមើល Conference Report, ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩០៤, ទំព័រ ៧៥) ។ នៅឆ្នាំ ១៩៩៨ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានថ្លែងអំពីជំហររបស់សាសនាចក្រនៅក្នុងការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពថា ៖
« សាសនាចក្រនេះ ពុំមានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងការអនុវត្តពហុពន្ធភាពទាំងនោះឡើយ ។… ប្រសិនបើសមាជិកយើងណាម្នាក់ត្រូវគេរកឃើញថាបានអនុវត្តពហុអាពាហ៍ពិពាហ៍ ពួកគេនឹងត្រូវកាត់កាលចេញ ជាការដាក់ទោសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមួយដែលសាសនាចក្រអាចដាក់នោះ ។ អ្នកទាំងឡាយនោះមិនមែនត្រឹមតែទាក់ទងនឹងការបំពានលើច្បាប់ស៊ីវិលដោយផ្ទាល់នោះទេ តែពួកគេគឺស្ថិតនៅក្នុងការបំពានលើច្បាប់នៃសាសនាចក្រនេះផងដែរ » (What Are People Asking about Us?» ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៧១ ) ។
ប្រសាសន៍របស់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងពុំដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រធាននៃសាសនាចក្រដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យវង្វេងឡើយ
ប្រធាន ម៉ារ៉ុន ជី រ៉មនី នៃគណៈប្រធានទីមួយ បានប្រាប់អំពីបទពិសោធន៍មួយ ដែលលោកមានជាមួយនឹងប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត ដែលជាប្រធាននៃសាសនាចក្រនៅគ្រានោះថា ៖
« ពេលឈរនៅជិតខ្ញុំ លោកបានដាក់ដៃមកលើស្មារបស់ខ្ញុំ ហើយមានប្រសាសន៍ថា ៖ ‹ ប្អូនប្រុស សូមប្អូនបន្ដរក្សាទំនុកចិត្តរបស់ប្អូនទៅលើប្រធានសាសនាចក្រជានិច្ច ហើយបើលោកប្រាប់ប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីមួយ ហើយវាខុស តែអ្នកបានធ្វើតាម នោះព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់អ្នកចំពោះកិច្ចការនោះ › ។ បន្ទាប់មកលោកបានព្រិចភ្នែក រួចមានប្រសាសន៍ថា ‹ ប៉ុន្ដែប្អូនពុំចាំបាច់ត្រូវបារម្ភឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងពុំដែលទុកឲ្យអ្នកនាំពាក្យរបស់ទ្រង់ ដឹកនាំមនុស្សឲ្យវង្វេងនោះទេ › » ( នៅក្នុង Conference Report, ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៦០ ទំព័រ ៧៨ ) ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពី សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១សូមចូលទៅកាន់ប្រធានបទដំណឹងល្អនៅ LDS.orgហើយស្រាវជ្រាវរកពាក្យ«អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព» ឬ «ពហុពន្ធភាព » ។