គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤១–៤៤ ( មេរៀនទី ១០ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

ខាងក្រោមនេះគឺជាសេចក្ដីសង្ខេបនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤១-៤៤ ( មេរៀនទី ១០ ) មិនមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤១)

ចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤១, សិស្សបានរៀនថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់ពួកយើង នៅពេលយើងស្តាប់ និង គោរពតាមទ្រង់ ហើយថាយើងនឹងក្លាយជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលយើងទទួលក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ ហើយធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យទាំងនោះ ។ តាមរយៈការសិក្សាពីការហៅបម្រើរបស់អែតវើត ប៉ាទ្រិច ឲ្យធ្វើជាប៊ីស្សពទីមួយនៃសាសនាចក្រ នោះសិស្សក៏បានរៀនផងដែរថា ប៊ីស្សពត្រូវបានហៅដោយព្រះ គាំទ្រដោយសំឡេងនៃសមាជិក និង ត្រូវបានតែងតាំងដោយសិទ្ធិអំណាចត្រឹមត្រូវ ។

ថ្ងៃទី ២ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:១-២៩)

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២ គឺត្រូវបានរាប់ទុកជា « ក្រឹត្យវិន័យនៃសាសនាចក្រ » ។ នៅពេលសិស្សបានសិក្សាពីផ្នែកទីមួយនៃក្រឹត្យវិន័យនៃសាសនាចក្រ នោះពួកគេបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានដោយសេចក្តីជំនឿ នោះយើងអាចទទួលបានព្រះវិញ្ញាណជួយយើងបង្រៀនដល់អ្នកដទៃ ។ លើសពីនោះទៀត សិស្សបានរៀនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជ្រាបដឹងនូវការណ៍គ្រប់យ៉ាង ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ។ នៅក្នុងចំណោមក្រឹត្យវិន័យ និង បទបញ្ញត្តិជាច្រើនដែលបានសិក្សានៅក្នុងផ្នែកនេះ នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២, សិស្សបានសិក្សាអំពីសេចក្តីពិតថា ប្រសិនបើយើងមានតម្រេកសម្រើបចង់បានបុគ្គលណាមួយ នោះយើងនឹងបោះបង់ចោលសេចក្ដីជំនឿ ហើយនឹងមិនមានព្រះវិញ្ញាណឡើយ ។

ថ្ងៃទី ៣ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:៣០-៩៣)

នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ហើយបានបង្រៀនពីក្រឹត្យវិន័យនៃការថ្វាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះសិស្សបានរៀនថា នៅពេលយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជនទ័លក្រ និង អស់អ្នកដែលខ្វះខាត ហើយថាប្រសិនបើយើងធ្វើល្អចំពោះមនុស្សដទៃ នោះយើងធ្វើការណ៍នេះដល់ព្រះអម្ចាស់ហើយ ។ សិស្សក៏រកឃើញគោលការណ៍នេះថា ប្រសិនបើយើងទូលសួរ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានចំណេះដឹងដល់យើង ដែលនឹងនាំមកយើងនូវសេចក្ដីសុខសាន្ដ សេចក្ដីអំណរ ។ ពួកគេបានបញ្ចប់មេរៀននេះដោយការរៀនថា ទង្វើខុសដែលបានធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់ គួរតែត្រូវបានដោះស្រាយដោយសម្ងាត់ ។

ថ្ងៃទី ៤ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣-៤៤)

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣, សិស្សបានរៀនថា មានតែព្យាការីនៃសាសនាចក្រតែប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។ សិស្សក៏យល់ផងដែរថា គោលបំណងនៃការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រគឺដើម្បីបង្គាប់ និង ស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយថាយើងត្រូវភ្ជាប់ខ្លួនយើង ទៅនឹងការប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត ដែលយើងរៀន ។ បន្ទាប់ពីការសិក្សាពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាកូនចៅរបស់ទ្រង់ឲ្យប្រែចិត្ត ហើយរៀបចំខ្លួនពួកគេសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះសិស្សបានរៀនផងដែរថា អំឡុងពេលសហស្សវត្សរ៍ សាតាំងនឹងត្រូវបានចង ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងសោយរាជ្យជាមួយរាស្ត្រទ្រង់នៅលើផែនដី ។

សេចក្តីផ្ដើម

នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងផ្តោតលើការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២ ទាក់ទងនឹងសេចក្តីស្លាប់ និង ការជាស្បើយ ដែលនឹងពុំមាននៅក្នុងមេរៀនរបស់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះឡើយ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៤៣-៥២

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានឱវាទទាក់ទងនឹងសេចក្ដីស្លាប់ និង ការជាស្បើយ

សូមយកដៃម្ខាងលើកដបប្រេងអូលីវតូចមួយ សម្រាប់ធ្វើការប្រសិទ្ធិពរដល់អ្នកឈឺ ហើយយកដៃម្ខាងទៀតកាន់ដបថ្នាំ ។

តើវត្ថុទាំងពីរនេះប្រើសម្រាប់ធ្វើអ្វី ?
តើវត្ថុមួយណាដែលយើងគួរតែពឹងផ្អែកទៅលើ ពេលមានជំងឺនោះ ?

បន្ទាប់ពីសិស្សបានចែកចាយដោយសង្ខេបនូវគំនិតរបស់ពួកគេហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៤៣-៤៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលយើងគួរតែពឹងផ្អែកលើវាពេលមានជំងឺ ។ ដើម្បីជួយសិស្សយល់នូវខគម្ពីរទាំងនេះ វាអាចជាប្រយោជន៍ដើម្បីពន្យល់ថា រុក្ខជាតិ និងអាហារសាបៗដែលបានប្រាប់នៅក្នុង ខ ៤៣ នេះសំដៅទៅលើការព្យាបាលខាងវេជ្ជសាស្ត្រ ដែលត្រូវបានគេប្រើជាទូទៅ អំឡុងពេលដែលវិវរណៈនេះត្រូវបានប្រទានឲ្យ ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ថា ការជាស្បើយអាចត្រូវបានប្រទានមកដោយសារសេចក្តីជំនឿ និង ថ្នាំពេទ្យព្យាបាលនោះ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖ នៅពេលសិស្សអាន សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្ដាប់អំពីរបៀបដែលការជាសះស្បើយ អាចកើតមានមកតាមរយៈទាំងសេចក្ដីជំនឿផង និង ការព្យាបាលខាងវេជ្ជសាស្ត្រផង ។

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ជឿទៅលើការអនុវត្តចំណេះដឹង និងបច្ចេកវិទ្យាខាងវិទ្យាសាស្ត្រដ៏ល្អបំផុតដែលមាន ។ យើងប្រើអាហាររូបត្ថម្ភ លំហាត់ប្រាណ និងការអនុវត្តដទៃទៀត ដើម្បីថែទាំសុខភាព ហើយយើងចូលរួមបម្រើ ក្នុងការព្យាបាលរបស់គ្រូពេទ្យជំនាញ ដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិត និង គ្រូពេទ្យវះកាត់ ដើម្បីទទួលបានសុខភាពល្អឡើងវិញផងដែរ ។

« ការប្រើប្រាស់វិទ្យាសាស្ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ គឺពុំមែនជាការជំទាស់នឹងការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង និងការពឹងផ្អែករបស់យើងទៅលើការប្រសិទ្ធពរនៃបព្វជិតភាពនោះទេ ។…

« ប្រាកដណាស់ថា យើងពុំរង់ចាំរហូតដល់វិធីសាស្ត្រដទៃទៀតទាំងអស់ប្រើការលែងបាន ទើបយើងអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ ឬផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពសម្រាប់ការជាសះស្បើយនោះទេ ។ ក្នុងពេលអាសន្ន ការអធិស្ឋាន និងការប្រសិទ្ធពរត្រូវធ្វើឡើងដំបូងគេបង្អស់ ។ ជាញឹកញាប់ណាស់ ដែលយើងខិតខំធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងពេលដំណាលគ្នា » (Healing the Sick » Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០, ទំព័រ ៤៧ ) ។

ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីប្រើការអធិស្ឋាន និងពរជ័យនៃបព្វជិតភាព ក៏ដូចជាការព្យាបាលខាងវេជ្ជសាស្ត្រសម្រាប់ធ្វើការព្យាបាលក្នុងពេលមានជំងឺយ៉ាងដូច្នេះ ?
ស្របតាម ខ ៤៤, តើមនុស្សមានជំងឺគ្រប់គ្នា ដែលបានទទួលពរជ័យបព្វជិតភាពនឹងត្រូវបានជាសះស្បើយដែរឬទេ ?

សូមប្រាប់សិស្សថា ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមនុស្សមួយចំនួន ដែលបានទទួលពរជ័យបព្វជិតភាព អាចនឹងពុំបានជាសះស្បើយផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៤៨ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលគ្រប់គ្រង ថាតើនរណានឹងត្រូវបានជាសះស្បើយ ឬអត់ដោយសារការប្រសិទ្ធពរពីបព្វជិតភាព ។

យោងតាម ខ ៤៨ តើកត្ដាចម្បងដែលកំណត់ពីលទ្ធផលនៃការប្រសិទ្ធពរពីបព្វជិតភាពគឺជាអ្វី ? ( ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់មានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយពុំត្រូវបានកំណត់ឲ្យស្លាប់ នោះបុគ្គលនោះនឹងត្រូវបានជាសះស្បើយ ។ អ្នកអាចត្រូវពន្យល់ឃ្លា « ដែលពុំបានកំណត់ឲ្យស្លាប់ » សំដៅទៅលើកត្ដាដែលសេចក្ដីស្លាប់ ឬការជាសះស្បើយនឹងកើតឡើង ស្របតាមពេលវេលា ប្រាជ្ញា និងព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ) ។
ហេតុអ្វីក៏មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងពុំបានជាសះស្បើយដូច្នេះ ?
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ និងពេលវេលាសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញមកពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៤៨ អំពីការជាសះស្បើយពីអស់ទាំងរោគារបស់យើង ។ ទោះបីជាសិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងគ្នាក្តី ចម្លើយរបស់ពួកគេគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចត្រូវបានជាសះស្បើយតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកអាចឲ្យយោបល់ដល់សិស្សគូសចំណាំពាក្យ ឬឃ្លានៅក្នុង ខទី ៤៨ ដែលបង្រៀនពីគោលការណ៍នេះ ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ថា សេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ត្រូវតែផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាជាងផ្ដោតទៅលើលទ្ធផលជាក់លាក់នានា ដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកមូលហេតុមួយថា ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីផ្ដោតសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« ក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ព្រះ ដោយដឹងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ និងចំណេះដឹងដ៏គ្មានកម្រិតរបស់ទ្រង់អំពីអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់សុខុមាលភាពដ៏អស់កល្បរបស់យើង នោះយើងនឹងទុកចិត្តលើទ្រង់ ។ គោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អគឺជាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយសេចក្ដីជំនឿមានន័យថាការទុកចិត្ត ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ដឹងពីទំនុកចិត្តនោះ នៅក្នុងការនិយាយដែលបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំបានផ្ដល់នៅពិធីបុណ្យសពរបស់ក្មេងស្រីជំទង់ម្នាក់ ដែលបានស្លាប់ដោយសារមានជំងឺធ្ងន់ ។ គាត់បាននិយាយពាក្យទាំងនេះ ដែលដំបូងវាធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ហើយបន្ទាប់មកវាបានធ្វើខ្ញុំបានស្កប់ចិត្ត ៖ ‹ ខ្ញុំដឹងថា វាគឺជាព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលថានាងត្រូវស្លាប់ ។ នាងបានទទួលនូវការយកចិត្តទុកដាក់ពីវេជ្ជសាស្ដ្រដ៏ល្អ ។ នាងបានទទួលការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ។ ឈ្មោះនាងត្រូវបានដាក់នៅក្នុងបញ្ជីអធិស្ឋានក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នាងគឺជាប្រធានបទនៃការអធិស្ឋានរបស់មនុស្សរាប់រយនាក់ ដែលសុំឲ្យនាងមានសុខភាពល្អប្រសើរវិញ ។ ហើយខ្ញុំដឹងថា គ្រួសារនេះមានជំនឿល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យនាងនឹងបានជាសះស្បើយ តែវាគឺជាព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីនាំនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនាពេលនេះ › ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ពីទំនុកចិត្តដូចគ្នានេះ ទៅលើពាក្យរបស់ឪពុករបស់ក្មេងស្រីជម្រើសម្នាក់ទៀត ដែលបានស្លាប់ដោយសារមហារីក ក្នុងវ័យជំទង់របស់នាង ។ គាត់បានប្រកាសថា ‹ សេចក្ដីជំនឿរបស់គ្រួសារយើង គឺនៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយវាមិនពឹងផ្អែកទៅលើលទ្ធផលណាមួយនោះទេ › ។ ការបង្រៀនទាំងនោះស្ដាប់ទៅពិតណាស់ចំពោះខ្ញុំ ។ យើងធ្វើនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីព្យាបាលដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង រួចហើយយើងទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ចំពោះលទ្ធផលនោះ » (« Healing the Sick » ទំព័រ ៥០ ) ។

តើបុគ្គលម្នាក់ៗដែលអែលឌើរ អូក មានប្រសាសន៍បានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ពេលខ្លះវាតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿកាន់តែខ្លាំង ដើម្បីមើលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ត្រូវស្លាប់ ឬរងទុក្ខនឹងជំងឺដ៏រាំរ៉ៃ ជាជាងមើលឃើញពួកគេរស់នៅ ឬត្រូវបានជាសះស្បើយ ។ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាការណ៍នេះអាចប្រែក្លាយជាដូច្នេះ ?
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាសំខាន់ដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះជាយើងពុំទទួលបានលទ្ធផលដែលយើងចង់បានក្តី ?

សូមសួរសិស្សប្រសិនបើជាពួកគេស្គាល់នរណាដែលបានទទួលមរណភាព ទោះជាគាត់បានធ្វើតាមដំបូន្មានខាងវេជ្ជសាស្ត្រត្រឹមត្រូវ ហើយស្វែងរកការព្យាបាលតាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការប្រសិទ្ធពរពីបព្វជិតភាពក៏ដោយ ។ ( សូមប្រយ័ត្នជាពិសេសចំពោះអារម្មណ៍របស់អ្នកដែលអាចនឹងជួបស្ថានភាពដូចនេះ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៤៥-៤៧ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពាក្យ ឬឃ្លាដែលអាចនាំមកនូវការលួងលោមចិត្តដល់នរណាម្នាក់ដែលធ្លាប់មានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនទទួលរមណភាព ។

ខ ៤៥ ប្រាប់យើងថា យើងនឹងយំសោកទៅតាមធម្មជាតិ ចំពោះការបាត់បង់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ។ តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះបានបង្រៀននៅក្នុង ខ ៤៦ ដែលអាចនាំមកនូវការលួងលោមចិត្តដល់អស់អ្នកដែលទួញយំចំពោះការបាត់បត់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ? (សេចក្ដីស្លាប់គឺផ្អែមល្ហែមចំពោះអ្នកទាំងឡាយណាដែលស្លាប់នៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ។ អ្នកអាចឲ្យយោបល់សិស្សគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានានាដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនេះ ) ។
តើអ្នកគិតថាសេចក្ដីស្លាប់នៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ វាមានន័យដូចម្តេច ? ( របៀបមួយដើម្បីពន្យល់ការណ៍នេះថាបុគ្គលនេះមានការស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់ ហើយបានរក្សាសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋរហូតដល់ស្លាប់ ) ។
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណា ដែលថាសេចក្ដីស្លាប់នឹង « ផ្អែមល្ហែម » ចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលស្លាប់នៅក្នុងព្រះអម្ចាស់នោះ ? ( អ្នកចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា សូម្បីតែមនុស្សស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែលស្លាប់ ក៏អាចនឹងរងនូវការឈឺចាប់ខាងរូបកាយដែរ ការសន្យានេះសំដៅទៅលើភាពសុខសាន្ដ និងការឈប់សម្រាក ដែលបុគ្គលនោះ នឹងទទួលនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពិចារណាថាតើពួកគេកំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតតាមរបៀបដែលនឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្លាប់ « ផ្អែមល្ហែម » ចំពោះពួកគេ ប្រសិនបើវានឹងកើតឡើងនៅក្នុងថ្ងៃនេះឬទេ ។ ( អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរគំនិតរបស់ពួកគេទុកនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ) ។

សូមបញ្ចប់មេរៀន ដោយការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីពិតនានា ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងមេរៀនថ្ងៃនេះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៥-៤៨)

សូមសួរសិស្សប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ឬ ខ្វល់ខ្វាយពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមពន្យល់ថានៅក្នុងមេរៀនបន្ទាប់ ពួកគេនឹងរៀនបន្ថែមទៀតអំពីទីសម្គាល់នានានៃការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ តើមានអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើងនៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយាងមក ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចសម្រាប់ពេលនោះ ?