មេរៀនទី ១៥៧
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២
បុព្វកថា
អំឡុងសតវត្សរ៍ទី ២០ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា បានសាយភាយទៅទូទាំងផែនដី ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ បានអធិស្ឋានសុំការដឹកនាំពាក់ព័ន្ធទៅនឹងលក្ខខណ្ឌចំពោះការតែងតាំងបព្វជិតភាព និងពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រដែលជាកូនចៅរបស់ជនជាតិអាហ្វ្រិក ។ វិវរណៈដ៏ជាក់លាក់មួយបានប្រទានដល់ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ហើយត្រូវបានអះអាងបញ្ជាក់ដល់ទីប្រឹក្សារបស់លោកនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និង សមាជិកនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក នៅថ្ងៃទី ១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ នៅក្នុងសំបុត្រមួយដែលចុះថ្ងៃទី ៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ពួកលោកបានប្រកាសវិវរណៈនោះ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២
ព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងថា ពរជ័យបព្វជិតភាព និងពរជ័យព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អាចផ្ដល់ទៅឲ្យគ្រប់សមាជិកសាសនាចក្រដែលមានភាពសក្ដិសម ។
សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេមានមិត្តម្នាក់ដែលជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយកំពុងតែមានចម្ងល់ចំពោះសំណួរខ្លះៗអំពីសាសនាចក្រ ។
-
តើអ្នកនឹងលើកទឹកចិត្តឲ្យមិត្តរបស់អ្នកធ្វើអ្វីខ្លះ ?
បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប សូមអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ. អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖
មិត្តភក្ដិវ័យក្មេងជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ យើងគឺជាមនុស្សដែលសួរសំណួរ ដោយសារយើងដឹងថាសំណួរនាំទៅរកសេចក្ដីពិត ។…
« …ចម្ងល់គឺជាទីកំណើតនៃទីបន្ទាល់ ។ អ្នកខ្លះអាចមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់ ឬ ថាមិនស័ក្ដិសម ដោយសារពួកគេបានរកសំណួរដែលទាក់ទងទៅនឹងដំណឹងល្អ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍បែបនោះទេ ។ ការសួរសំណួរ មិនមែនជាសញ្ញានៃភាពទន់ខ្សោយនោះទេ វាគឺជាប្រផ្នូលមួយនៃការរីកចម្រើន ។
« ព្រះបានបញ្ជាយើងឲ្យស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់យើង ( សូមមើល យ៉ាកុប ១: ៥ –៦ ) ហើយសួរតែអ្វីដែលយើងស្វែងរក ‹ ដោយចិត្តស្មោះស គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ › ( មរ៉ូណៃ ១០:៤ ) ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ សេចក្ដីពិតនៃការណ៍ទាំងអស់អាចត្រូវបានបង្ហាញដល់យើង ‹ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ › (មរ៉ូណៃ ១០:៥) ។
« សូមកុំខ្លាចឡើយ សូមសួរសំណួរ ។ សូមឆ្ងល់ ប៉ុន្ដែកុំសង្ស័យឡើយ ! សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿ និងពន្លឺ ដែលអ្នកបានទទួលរួចហើយជានិច្ច » ( «The Reflection in the Water» [ ការប្រជុំពិសេសប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រសម្រាប់មជ្ឈិមវ័យវ័យក្មេង ថ្ងៃទី ១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ] នៅ LDS.org ) ។
-
តើប្រធាន អុជដូហ្វ បានបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដែលអាចជួយដល់នរណាម្នាក់ដែលមានសំណួរអំពីសាសនាចក្រនោះ ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានដំណើររឿងដូចខាងក្រោមអំពីមនុស្សពីរនាក់ ឈ្មោះ ហេលវេស៊ីអូ និង រូដា ម៉ាទិន ដែលព្យាយាមចង់ទទួលបាន និងយល់អំពីសេចក្ដីពិត តាមការសួរសំណួរ ៖
អែលឌើរ ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន
« នៅយប់ភ្លឺថ្លាខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧២ … ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន បានសញ្ជឹងគិតអំពីការស្វែងរកសេចក្ដីពិតរបស់គ្រួសារគាត់ ។ គាត់ និងភរិយា រូដា បានស៊ើបអង្កេតអំពីសាសនាជាច្រើន ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាគ្មានបំពេញនូវភាពទទេស្អាតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេសោះ ។ គាត់និយាយថា ‹ ខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយព្រះនាយប់នោះ ដោយទូលសុំជំនួយ ›» («Elder Helvécio Martins of the Seventy»Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩០ ទំព័រ ១៦០ ) ។
ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានមកដល់ផ្ទះរបស់ពួកគេនៅ រីយ៉ូ ដេ ចានេរូ ប្រទេសប្រេស៊ីល ។ អែលឌើរ ម៉ាទីន បាននឹកចាំថា « នៅគ្រាដែលយុវជនទាំងពីរនាក់នោះ បានបោះជំហានចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់យើងភ្លាម នោះភាពងងឹត និងភាពរសាប់រសល់ខាងវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ត្រូវបានរលាយបាត់មួយរំពេច ហើយត្រូវបានដាក់ជំនួសវិញដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដែលឥឡូវខ្ញុំដឹងថា វាបានមកពីឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( ដោយ Mark Grover, The Autobiography of Elder Helvécio Martins [ឆ្នាំ ១៩៩៤] ទំព័រ ៤៣ ) ។
នៅពេល ហេលវេស៊ីអូ និង រូដា ដែលជាកូនចៅជនជាតិអាហ្វ្រិក បានសន្ទនាជាមួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានោះ ហេលវេស៊ីអូ បានសួរអំពីតួនាទីរបស់ប្រជាជនស្បែកខ្មៅនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ម៉ាទិនបានដឹងថា នៅគ្រានោះ គោលនយោបាយសាសនាចក្រ បានដាក់កំហិតចំពោះបុរសស្បែកខ្មៅដែលជាកូនចៅជនជាតិអាហ្វ្រិក ពីការត្រូវបានតែងតាំងបព្វជិតភាព ។ រឿងនេះបាននាំឲ្យពួកគេសួរសំណួរបន្ថែមទៀតដល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។
-
បើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រួសារម៉ាទិន តើសំណួរអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចនឹងសួរ នៅពេលអ្នកបានដឹងអំពីការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ?
សូមបង្ហាញពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ដែលជាចំណែកមួយនៃសេចក្ដីណែនាំទៅកាន់ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២។ ( អ្នកអាចនឹងចង់បោះពុម្ព ច្បាប់នៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះដល់សិស្សដែលពុំទាន់មានកំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១៣ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ឲ្យឮ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរដែលបុគ្គលម្នាក់ៗ អាចនឹងមានអំពីការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ។
« ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនថាគ្រប់ ‹ មនុស្សទាំងអស់ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះ › រួម ‹ ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី ›( នីហ្វៃទី ២ ២៦:៣៣ ) ។ ពេញទាំងប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃសាសនាចក្រ មនុស្សទាំងអស់នៃអស់ទាំងសាសន៍ និងជាតិពន្ធនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន បានជ្រមុជទឹក និងបានរស់នៅជាសមាជិកដ៏ស្មោះត្រង់នៃសាសនាចក្រ ។ អំឡុងពេល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅមានជីវិត មានបុរសស្បែកខ្មៅពីរបីនាក់ដែលជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានបព្វជិតភាព ។ កាលពីដើមនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានបញ្ឈប់ការអនុញ្ញាតឲ្យមានបព្វជិតភាពដល់បុរសស្បែកខ្មៅដែលមានពូជអំបូរអាហ្រ្វិក ។ កំណត់ត្រាសាសនាចក្រ ពុំបានផ្ដល់នូវការយល់ដឹងច្បាស់លាស់ នៅក្នុងច្បាប់ដើមនៃការអនុវត្តនេះទេ » ។
-
តើសំណួរណាខ្លះ អំពីការដាក់កំហិតបព្វជិតភាព ដែលអាចត្រូវបានឆ្លើយតាមរយៈសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ?
សូមចង្អុលបង្ហាញជួរដែលថ្លែងថា « កំណត់ត្រានៃសាសនាចក្រ ពុំបានផ្ដល់នូវការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីការអនុវត្តបែបនេះពីដើមដំបូងឡើយ » ។ សូមប្រាកដថា សិស្សយល់ថា ខណៈដែលមនុស្សមួយចំនួន អាចនឹងផ្ដល់នូវមូលហេតុដែលបុរសអំបូរអាហ្វ្រិក មិនត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានបព្វជិតភាពមួយរយៈនោះ មូលហេតុទាំងនោះប្រហែលមិនត្រឹមត្រូវឡើយ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលទើបតែបានអានរួច មានតំណាងឲ្យតំណែងជាផ្លូវការនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យអាននូវកថាកណ្ឌដូចខាងក្រោម ពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលគ្រួសារម៉ាទីន បានធ្វើ បន្ទាប់ពីពួកគេបានដឹងអំពីដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ៖
គ្រួសារម៉ាទិន បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧២ ហើយបានបម្រើដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ នៅពេលកូនប្រុសច្បងរបស់ពួកគេ ម៉ាគឹស បានទទួលពររបស់លោកអយ្យកោរបស់គាត់ ក្នុងនោះបានសន្យាថា គាត់នឹងផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ទោះជាមានការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពនៅគ្រានោះដែលបានរារាំង ម៉ាគឹសមិនឲ្យបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងក្ដី ក៏ឪពុកម្ដាយគាត់ បានបើកគណនីសន្សំប្រាក់ចេញផ្សាយសាសនាឲ្យគាត់ដែរ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ សាសនាចក្របានប្រកាសថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនឹងត្រូវសាងសង់នៅក្នុងទីក្រុង សៅ ផាឡូ ប្រទេសប្រេស៊ីល ។ ដើម្បីជួយដល់ការរៃអង្គាស បងស្រីម៉ាទិន បានលក់គ្រឿងអលង្ការរបស់គាត់ ។ បងប្រុស ម៉ាទិន បានបម្រើដោយស្មោះត្រង់ជាសមាជិកនៃគណៈកម្មការសាធារណៈសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ គ្រួសារម៉ាទិន បានធ្វើការលះបង់ទាំងនេះ ទោះជាពួកគេបានដឹងថា ពួកគេនឹងពុំមានឱកាសទទួលពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាពនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្ដី ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា គ្រួសារម៉ាទិស មានឆន្ទៈទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបម្រើដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ទោះជាពួកគេរងឥទ្ធិពលដោយការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពនៅគ្រានោះដូច្នេះ ?
បន្ទាប់ពីសិស្សពិភាក្សាអំពីសំណួរនេះ សូមអានចម្លើយរបស់បងប្រុស ម៉ាទីន ៖
« ‹យើងបានរកឃើញសេចក្ដីពិត ហើយគ្មានអ្វីនឹងបញ្ឈប់យើងពីការរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតនោះទេ › ។… នៅពេលព្រះវិញ្ញាណប្រាប់អ្នកថា ដំណឹងល្អពិត តើអ្នកអាចបដិសេធដោយរបៀបណា ?» ( នៅក្នុង « Elder Helvécio Martins of the Seventy,» ទំព័រ ១០៦ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ដោយសារតែគ្រួសារម៉ាទីន បានទទួលទីបន្ទាល់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះពួកគេអាចដើរឆ្ពោះទៅមុខ ទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ដោយមិនគិតពីអ្វីដែលពួកគេពុំយល់នោះឡើយ ។
-
តើគ្រួសារម៉ាទិន ធ្វើជាគំរូមួយសម្រាប់អ្នក នៅពេលអ្នកមានចម្ងល់ដោយរបៀបណា ? ( យើងអាចតោងឲ្យជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចហើយនោះ ហើយឈរឲ្យរឹងមាំរហូតដល់ទទួលបានចំណេះដឹងបន្ថែម )។
សូមពន្យល់ថា បន្ថែមពីលើគ្រួសារម៉ាទិន ពូជអំបូអាហ្វ្រិករាប់ពាន់ទៀត នៅក្នុងជាតិសាសន៍ជាច្រើនប្រភេទ បានមកស្គាល់នូវសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងបណ្តាទស្សវត្សរ៍មុននឹងមានវិវរណៈឆ្នាំ ១៩៧៨ ទៅទៀត ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រនៅក្នុងទីក្រុងសលត៍ លេក បានទទួលសំបុត្រជាច្រើនមកពីអ្នកប្រែចិត្តដែលមិនទាន់បានជ្រមុជទឹកនៅក្នុងប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា និងហ្គាណាស្នើសុំឲ្យមានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើនបញ្ជូនទៅកាន់អាហ្វ្រិក ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានអំពីរឿងនោះ ប៉ុន្តែពួកលោកបានមានអារម្មណ៍ថា ពេលវេលាពុំទាន់មកដល់នៅឡើយ ដើម្បីបញ្ជូនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទៅអាហ្វ្រិក ជាកន្លែងដែលសមាជិកក្នុងមូលដ្ឋាននឹងពុំអាចធ្វើជាអធិបតី ឬធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៅឡើយនោះ ។
សូមប្រាប់សិស្សថាសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២មាននូវការប្រកាសជាផ្លូវការអំពីវិវរណៈមួយដែល ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានទទួលនៅថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានកថាកណ្ឌទីមួយ នៅត្រង់ឃ្លា « បងប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ » ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានមានប្រសាសន៍ ថាពួកលោកបានធ្វើជាសាក្សី ។
-
តើថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានមើលឃើញទូទាំងផែនដីអំពីអ្វីខ្លះ ?
-
តើថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រត្រូវបានបំផុសគំនិតអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកលោកបានធ្វើជាសាក្សីអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( បំណងប្រាថ្នាដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យនៃដំណឹងល្អទាំងអស់ទៅដល់សមាជិកសក្ដិសមទាំងអស់ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានកថាកណ្ឌបន្ទាប់ ( ដែលចាប់ផ្ដើមត្រង់ ( «សូមយល់ពីសេចកដ្ដីសន្យាទាំងឡាយ» ) ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្វែងរករបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានធ្វើសកម្មភាពលើបំណងប្រាថ្នាដ៏បំផុសគំនិតរបស់ពួកលោក ។
-
តើប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល និងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រផ្សេងទៀតបានធ្វើសកម្មភាពលើបំណងប្រាថ្នាដ៏បំផុសគំនិតរបស់ពួកលោកដោយយរបៀបណា ?
-
តើរឿងនេះបង្រៀនយើងអំពីពួកព្យាការីយ៉ាងណាខ្លះ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ នៅលើក្ដារខៀន ៖ ពួកព្យាការីបានស្វែងរកការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការដឹកនាំសាសនាចក្រ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ឃ្លា « ដោយយល់ពីសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយ ដែលបានធ្វើដោយពួកព្យាការី » ។
-
តើឃ្លា និងប្រយោគនេះបង្រៀនយើងអំពីអ្វី ដែលពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានដឹងអំពីការដាក់ កំហិតបព្វជិតភាពយ៉ាងណាខ្លះ ? ( ពួកលោកបានដឹងថា នៅពេលខ្លះ បុរសសក្ដិសមទាំងឡាយនឹងមានឱកាសដើម្បីទទួលបានបព្វជិតភាព ) ។
សូមពន្យល់ថា អស់ជាច្រើនឆ្នាំពីមុនឆ្នាំ ១៩៧៨ គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពិភាក្សា ហើយអធិស្ឋានអំពីការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពនេះ ។ ពួកអ្នកដឹកនាំមានអារម្មណ៍ថា វិវរណៈ គឺចាំបាច់ត្រូវមានដើម្បីមានការផ្លាស់ប្ដូរនូវការដាក់កំហិតនេះ ដែលបានស្ថាបនាឡើងជាយូរមកអស់មួយសតវត្សន៍ហើយនោះ ។ ពេលខ្លះ សំណួរនេះ បានដិតជាប់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងចិត្តរបស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ហើយជាញឹកញាប់ លោកបានចេញទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែម្នាក់ឯងដើម្បីអធិស្ឋានអំពីរឿងនោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាននូវកថាកណ្ឌពីរបន្ទាប់ទៀត ដោយចាប់ផ្ដើមត្រង់ « ទ្រង់បានឮពាក្យអធិស្ឋានទាំងឡាយរបស់យើង » ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ស្វែងរកចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ជាទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និងសមាជិកដប់រូបនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរ ។
-
តើអ្វីជាចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ព្យាការីរបស់ទ្រង់ ?
-
តើរឿងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយតប សូមសរសេរគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ តាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ) ។
សូមពន្យល់ថា វិវរណៈនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោក ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានអំពីរបៀបដែល ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន និងភរិយារបស់គាត់ រូដា បានឆ្លើយតប នៅពេលពួកគេបានដឹងអំពីវានោះ ៖
« ខ្ញុំពុំអាចទប់អារម្មណ៍បានទេ ។ រូដា និងខ្ញុំបានចូលទៅបន្ទប់ដេករបស់យើង លុតជង្គង់ចុះ ហើយបានអធិស្ឋាន ។ យើងបានយំ ខណៈពេលដែលយើងអរគុណដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍មួយ ដែលយើងបានគ្រាន់តែសុបិន្តចង់បានប៉ុណ្ណោះ ។ ថ្ងៃនោះបានមកដល់យ៉ាងពិត ហើយវានៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង» (Autobiographyទំព័រ ៦៩-៧០ ) ។ គ្រួសារម៉ាទិន បានផ្សាភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ កូនប្រុសរបស់ពួកគាត់ ម៉ាគឹស គឺជាសមាជិកសាសនាចក្រជនជាតិអាហ្វ្រិកដំបូងគេបំផុត ដែលបម្រើបេសកកម្មបន្ទាប់ពីទទួលវិវរណៈ ដើម្បីបញ្ចប់នូវការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ។ ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន បានក្លាយជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពក្នុងមូលដ្ឋាន ហើយទីបំផុត ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាសមាជិកម្នាក់នៃកូរ៉ុមទីពីរនៃពួកចិតសិបនាក់ ។
សូមពន្យល់ថា ក្នុងអំឡុងពេលយ៉ាងខ្លីក្រោយពីវិវរណៈដែលបានបញ្ចប់ការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពត្រូវបានទទួល នោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើនត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើនត្រូវបានសាងសង់នៅលើទ្វីបនោះ ហើយមនុស្សរាប់រយរាប់ពាន់នាក់បានទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អសម្រាប់ខ្លួនគេ និងសម្រាប់ដូនតាដែលចែកឋានទៅរបស់ពួកគេ ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា សិស្សប្រហែលជានឹងសួរថា ហេតុអ្វីសាសនាចក្រពុំតែងតាំងបុរសជនជាតិអាហ្វ្រិក មានបព្វជិតភាពក្នុងមួយរយៈពេលនោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងឆ្លើយសំណួរនេះ ។
សូមបញ្ជាក់ថា វាសមរម្យដើម្បីពន្យល់ដល់អ្នកដទៃថា យើងពុំដឹងថាហេតុអ្វីបានជាចាប់ផ្ដើមមានការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពដូច្នោះទេ ។ បន្ថែមពីលើនោះ យើងអាចចែកចាយ និងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលយើងដឹង ។ ( អ្នកអាចនឹងចង់យោងទៅលើសេចក្ដីពិតដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ) ។ សូមបញ្ចប់ដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអារម្មណ៍ និងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកផងដែរ ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។ ពរជ័យនៃបព្វជិតភាព គឺមានសម្រាប់កូនចៅទាំងអស់នៃព្រះ
អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ថា ទោះជាសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រូវប្រគល់ដល់បុរសៗក្ដី ក៏កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌-ទាំងប្រុស និង ស្រី-- អាចទទួលបានពរជ័យនៃបព្វជិតភាពដែរ ៖
« នៅក្នុងផែនការប្រគល់បព្វជិតភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង បុរសមានទំនួលខុសត្រូវដ៏សំខាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងបព្វជិតភាព តែពួកគេពុំមែនជាបព្វជិតភាពនោះទេ ។ បុរសស្ត្រីមានតួនាទីខុសគ្នា តែមានតម្លៃស្មើគ្នា ។ ដូចជាស្ត្រីមិនអាចមានផ្ទៃពោះបានឡើយបើគ្មានបុរសនោះ ដូច្នេះបុរសក៏មិនអាចអនុវត្តអំណាចពេញលេញនៃបព្វជិតភាពដើម្បីបង្កើតគ្រួសារអស់កល្បមួយបានឡើយ បើគ្មានស្ត្រីនោះ ។ ន័យម្យ៉ាងទៀត ក្នុងទស្សនៈអស់កល្បជានិច្ចនោះ ទាំងអំណាចបង្កើតជីវិត និង អំណាចបព្វជិតភាព ត្រូវបានប្រើប្រាស់ទាំងស្វាមី និង ភរិយា ។ ហើយក្នុងនាមជាស្វាមី និងភរិយា បុរស និងស្ត្រី គប្បីព្យាយាមធ្វើតាមព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ គុណសម្បត្តិនៃក្ដីស្រឡាញ់ ភាពរាបសារ និងភាពអត់ធ្មត់របស់ពួកគ្រីស្ទាន គប្បីជាការផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេស្វែងរកពរជ័យនៃបព្វជិតភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ និងសម្រាប់គ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
« វាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីយល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ បានប្រទានមាគ៌ាមួយសម្រាប់ បុត្រា និង បុត្រីរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ ដើម្បីមានពរជ័យ និងត្រូវបានពង្រឹង ដោយអំណាចនៃបព្វជិតភាព » (This Is My Work and Glory, »Ensign or លីអាហូណា,ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣, ទំព័រ ១៩) ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។ ចៀសវាងពីមូលហេតុមនុស្សភ្ជាប់ទៅនឹងវិវរណៈរបស់ព្រះ
« នៅក្នុងការសម្ភាសឆ្នាំ ១៩៨៨ អំពីខួបទីដប់នៃវិវរណៈបព្វជិតភាព [អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់] បានពន្យល់អំពីអាកប្បកិរិយា [របស់លោក] ចំពោះការប៉ុនប៉ងដើម្បីយកមូលហេតុនៃជីវិតរមែងស្លាប់សម្រាប់ជាវិវរណៈដ៏ទេវភាពថា ៖
« ‹ ប្រសិនបើអ្នកអានព្រះគម្ពីរដោយមានសំណួរនេះនៅក្នុងចិត្ត « ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់បញ្ជាការណ៍នេះ ឬហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បញ្ជាការណ៍នោះ » នោះអ្នកនឹងរកឃើញថា វាមានតិចជាងមួយ នៅក្នុងការបញ្ជាមួយរយដែលមានមូលហេតុផ្ដល់ឲ្យ ។ វាមិនមែនជាផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីផ្ដល់មូលហេតុទេ ។ យើង [ ជីវិតរមែងស្លាប់ ] អាចដាក់មូលហេតុចំពោះវិវរណៈ ។ យើងអាចដាក់មូលហេតុសម្រាប់ព្រះបញ្ញត្តិ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ នោះយើងធ្វើវាដោយខ្លួនឯងហើយ ។ មនុស្សខ្លះដាក់មូលហេតុចំពោះការណ៍មួយដែលយើងកំពុងពិភាក្សានៅទីនេះ ហើយពួកគេបែរជាខុសទាំងស្រុង ។ មានមេរៀនមួយនៅក្នុងរឿងនោះ ។… ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តជាយូរមកហើយថា ខ្ញុំមានជំនឿទៅលើបទបញ្ជា ហើយខ្ញុំពុំមានជំនឿទៅលើហេតុផល ដែលវាត្រូវបានថ្លែងប្រាប់នោះទេ › ។
« នៅពេលសួរសំណួរ ចុះបើសិនជា [គាត់] យោងទៅលើមូលហេតុដែលបានផ្ដល់ឲ្យ ដោយអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅវិញ [គាត់] បានឆ្លើយតបថា ៖
« ‹ ខ្ញុំយោងទៅលើមូលហេតុដែលបានផ្ដល់ឲ្យដោយអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ និងមូលហេតុល្អិតល្អន់… ដោយអ្នកដទៃ ។ មូលហេតុពេញលេញ ចំពោះខ្ញុំវាហាក់ដូចជា ការទទួលយកហានិភ័យពុំចាំបាច់ ។… សូមកុំធ្វើខុស ដូចអ្វីដែលកើតពីអតីតកាល ផ្នែកនេះ និងផ្នែកផ្សេងទៀត ដោយព្យាយាមដាក់ហេតុផលទៅលើវិវរណៈឡើយ ។ មូលហេតុនានា ប្រែទៅជាការធ្វើឡើងដោយមនុស្សដើម្បីបាននូវអ្វីដែលធំ ។ វិវរណៈគឺជាអ្វីដែលយើងគាំទ្រ ជាព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងជាកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព › [« Apostles Talk about Reasons for Lifting Ban » Daily HeraldProvo, Utah, ថ្ងៃទី ៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៨៨,ទំព័រ ២១ (AP)]” (Dallin H. Oaks,Life’s Lessons Learned [ឆ្នាំ ២០១១], ទំព័រ ៦៨–៦៩) ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។ យើងពុំចាំបាច់ត្រូវដឹងចម្លើយគ្រប់យ៉ាងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងគប្បីព្យាយាមប្រើព័ត៌មានថ្មីបំផុតដែលយើងដឹង
អែលឌើរ ផល វី ចនសុន នៃពួកចិតសិបនាក់ បានផ្ដល់នូវការប្រឹក្សាដូចខាងក្រោមទៅដល់គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អ ៖
« វាមិនអីទេសម្រាប់សិស្ស ដែលឃើញថាគ្រូបង្រៀនមិនដឹងពីចម្លើយចំពោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនោះ ប៉ុន្តែគ្រូពិតជាដឹងពីចម្លើយរបស់សំណួរខ្លឹម ហើយមានទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយ ។ ពេលទេវតាសួរនីហ្វៃបើលោកយល់ពីការយាងចុះមកនៃព្រះឬទេ នីហ្វៃឆ្លើយថា ‹ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គទ្រង់ស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែខ្ញុំមិនយល់ន័យនៃរឿងទាំងអស់នោះទេ › ( នីហ្វៃទី ១ ១១:១៧ ) ។ ទោះជាយើងមិនដឹងចម្លើយចំពោះសំណួរណាមួយក្ដី ក៏យើងអាចរំឭកសិស្សរបស់យើងអំពីអ្វីៗដែលយើងដឹងដែរ ។
« បញ្ហាមួយទៀតដែលយើងប្រឈមមុខ ជាពិសេសបើយើងត្រូវបានបង្រៀនមួយរយៈ គឺទំនោរដើម្បីបន្ដតោងជាប់នឹងសំណុំរឿងចាស់ និងសេចក្តីពន្យល់ចាស់ៗ ។ យើងនឹងធ្វើបានល្អប្រសើរច្រើនជាង ដើម្បីទទួលនូវជំហរថ្មីៗរបស់សាសនាចក្រ ។ វិធីដ៏ល្អបំផុតមួយដើម្បីធ្វើការណ៍នេះ គឺត្រូវស្គាល់សម្ភារដែលមាននៅក្នុងបណ្ដុំសារព័ត៌មាន នៅ LDS.orgmormonnewsroom.org) ។…
« ខ្ញុំត្រូវបានជួលឲ្យធ្វើការនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាននៅរដូវក្ដៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ នៅខែមិថុនានៃរដូវក្ដៅនោះ វិវរណៈ ត្រូវបានប្រកាសថា បព្វជិតភាពអាចមានចំពោះបុរសសក្ដិសមគ្រប់រូប ។ នៅខែសីហា នៃឆ្នាំដដែលនោះ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ជាសមាជិកនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងទៅកាន់បុគ្គលិកថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាននៅក្នុងការប្រជុំស្រដៀងគ្នានេះ ។ លោកបានគូសបញ្ជាក់អំពីរបៀបដែលវិវរណៈបានផ្លាស់ប្ដូរការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីរឿងរ៉ាវ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ៖
« ‹សូមបំភ្លេចអ្វីៗដែលខ្ញុំបាននិយាយ ឬអ្វីដែលប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ឬ ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន ឬអ្នកណាក៏ដោយដែលបាននិយាយនៅជំនាន់មុនដែលវាផ្ទុយទៅនឹងវិវរណៈបច្ចុប្បន្ន ។ យើងនិយាយដោយការយល់ដឹងមានកម្រិត និងដោយគ្មានពន្លឺ និងចំណេះដឹងដែលកើតមាននៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះទេ ។
« ‹យើងទទួលសេចក្ដីពិតរបស់យើង និងពន្លឺរបស់យើងមួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ។ ឥឡូវយើងបានបន្ថែមនូវបញ្ញា និងពន្លឺថ្មីទៅលើប្រធានបទជាក់លាក់នេះ ហើយវាបានលុបបំបាត់រាល់ភាពងងឹត និងរាល់ទស្សនៈ និងរាល់គំនិតកាលពីអតីតកាល ។ វាឈប់សំខាន់ទៀតហើយ ។
« ‹វាពុំមានធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នានឹងអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្លាប់និយាយអំពី… រឿងនោះ ពីមុនថ្ងៃទីមួយ ខែមិថុនា ឆ្នាំនេះ (ឆ្នាំ ១៩៧៨) នោះទេ › («All Are Alike unto God” [CES symposium on the Book of Mormon, ថ្ងៃទី ១៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៩៧៨], ទំព័រ ២;LDS.org) ។
« សូមដើរឲ្យទាន់ពេលវេលាជាមួយនឹងពន្លឺដែលយើងត្រូវបានប្រគល់ឲ្យនោះ » (« A Pattern for Learning Spiritual Things » [address to CES religious educators, ថ្ងៃទី ៧ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១២],LDS.org) ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។ « ឥឡូវព្រះអម្ចាស់បង្ហាញឲ្យឃើញព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ »
សមាជិកមួយចំនួននៃ កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ក្រោយមកបានពិពណ៌នាអំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកលោក នៅពេលវិវរណៈបានទទួលនៅថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ជាសមាជិកមួយរូបនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ នៅឆ្នាំ ១៩៧៨ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ៖
« វាគឺជាបរិយាកាសដ៏សក្ដ័សិទ្ធិ និងបរិសុទ្ធមួយនៅក្នុងបន្ទប់នោះ ។ សម្រាប់ខ្ញុំ វាមានអារម្មណ៍ដូចជាការបើកផ្លូវមួយរវាងបល្ល័ង្កស្ថានសួគ៌ និងការលុតជង្គង់ចុះដោយការអង្វរសុំរបស់ព្យាការីនៃព្រះ ដែលបានអមជាមួយនឹងបងប្អូនប្រុសរបស់លោក ។… ហើយដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះវាបានកើតឡើងដល់ព្យាការីថា មានការអះអាងមួយអំពីរឿងដែលលោកបានអធិស្ឋានសុំនោះជាការណ៍ត្រឹមត្រូវ ថាពេលវេលាបានមកដល់ហើយ ហើយថាឥឡូវនេះ ពរជ័យដ៏មហិមានៃបព្វជិតភាពគួរត្រូវពង្រីកដល់បុរសដ៏សក្ដិសមគ្រប់រូបនៅគ្រប់ទីកន្លែង ដោយមិនគិតពីពូជអំបូរឡើយ ។
« បុរសគ្រប់រូបដែលនៅក្នុងរង្វង់នោះ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានដឹងរឿងនោះដូចគ្នា ។…
« … ពុំមាននរណាម្នាក់នៃពួកយើងដែលមានវត្តមាននៅក្នុងឱកាសនោះ បានដូចគ្នាដូច្នោះ បន្ទាប់ពីពេលនោះមកទេ ។ ទាំងសាសនាចក្រក៏ពុំបានដូចគ្នាដូច្នោះដែរ » (« Priesthood Restoration »Ensignខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៨ ទំព័រ ៧០ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស. អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានថ្លែងបញ្ជាក់ស្រដៀងនេះថា ៖
« នៅក្នុងឱកាសនេះ [នៅពេលវិវរណៈមាននៅក្នុង សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ បានទទួល ] ដោយសារតែទទូចអង្វរ និងសេចក្ដីជំនឿ និងដោយសារតែម៉ោង និងពេលបានមកដល់ នោះព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តារបស់ទ្រង់បានចាក់ស្រោចព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកលើគណៈប្រធានទីមួយ និងពួកដប់ពីរនាក់តាមរបៀបដ៏អព្ភូតហេតុ និងអស្ចារ្យបំផុតមួយ លើសពីអ្វីៗដែលធ្លាប់ជួប ។ វិវរណៈបានមានមកដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ វាក៏មានមកដល់បុគ្គលម្នាក់ៗដែលមានវត្តមានផងដែរ » («All Are Alike unto God» [address to CES religious educators, ថ្ងៃទី ១៨ ខែសីហា ឆ្នាំ ១៩៧៨], ទំព័រ ៣,LDS.org) ។
សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពី សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២សូមចូលទៅកាន់ប្រធានបទដំណឹងល្អនៅ LDS.org ហើយស្រាវជ្រាវរកពាក្យ«ពូជសាសន៍ និងបព្វជិតភាព» ។