មេរៀនទី ១២៧
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១១-៣៣
បុព្វកថា
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១ គឺជាការដកស្រង់ពីលិខិតដ៏បំផុសគំនិតដែល យ៉ូសែប ស៊្មីធបានសរសេរទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធចុះថ្ងៃទី ២០ ខែ មិនា ឆ្នាំ ១៨៣៩ ពីគុក លីប៊ើធី ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:១១–៣៣ ពិពណ៌នាអំពីការជំនុំជម្រះដែលនឹងធ្លាក់លើពួកទុច្ចរិត និង វិវរណៈដែលបានសន្យាដល់មនុស្សដែលក្លាហាន ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១១-២៥
ព្រះអម្ចាស់ ពិពណ៌នាអំពីការជំនុំជម្រះដែលនឹងធ្លាក់លើអស់អ្នកដែលបៀតបៀនពួកបរិសុទ្ធ
មុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ « ត្រូវចាត់ទុកពួកមរមនជាសត្រូវ ហើយត្រូវសម្លាប់ផ្តាច់ពូជ » ។
នៅពេលចាប់ផ្តើមថ្នាក់រៀន សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រមៃគិតថានាព្រឹកមួយ នៅពេលពួកគេកំពុងចេញពីផ្ទះ នោះពួកគេបានឃើញការប្រកាសនេះបិទនៅមាត់ទ្វារផ្ទះររបស់ខ្លួន ។
-
តើអ្នកភ័យខ្លាចដែលត្រូវចេញពីផ្ទះដែរឬទេ ? តើអ្នកនឹងទៅរកជំនួយនៅកន្លែងណា ? តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដូចម្តេច បើសិនអ្នកដឹងថាសេចក្តីប្រកាសនោះចេញមកពីមិត្តភក្តិចាស់ៗមួយចំនួនរបស់អ្នកនោះ ?
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ បរិបទប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១, សូមពន្យល់ថាមានមិត្តភក្តិរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធមួយចំនួនដែលធ្លាប់ស្មោះត្រង់នឹងលោកបែរជាប្រឆាំងទាស់នឹងលោកទៅវិញ ។ មានមិត្តភក្តិពីរនាក់ គឺ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស និង អួរសុន ហៃឌ ជាសមាជិកនៃកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ ។ បុរសទាំងពីរនាក់នេះបានចុះហត្ថលេខាលើសេចក្តីថ្លែងសច្ចា ( សេចក្តីសម្បថ ) ក្លែងក្លាយមួយដោយចោទប្រកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង សមាជិកសាសនាចក្រដទៃទៀតអំពីផែនការនៃការបណ្តេញសត្រូវរបស់ខ្លួនចេញដោយការដុត និង បំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ ។ លិខិតថ្លែងសច្ចានោះបានជម្រុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលនៃរដ្ឋ មិសសួរីចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយ ដែលស្គាល់ថាជាការបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ផ្តាច់ពូជ ដោយប្រកាសថាត្រូវតែកំទេចពួកមរមនចោលឲ្យសាបសូន្យ ឬ បណ្តេញចេញពីរដ្ឋនេះ ។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍នៅលើក្តារខៀននេះគឺជាការដកស្រង់ផ្ទាល់មកពីការបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ផ្តាច់ពូជ ។ ( ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាសត្រូវបានកាត់កាលចេញនៅថ្ងៃទី ១៧ ខែ មិនា ឆ្នាំ ១៨៣៩ ហើយបានជ្រមុជទឹកម្តងទៀតនៅថ្ងៃទី ១៦ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៥៧ ។ អួរសុន ហៃឌ ត្រូវបានដកចេញពីកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅថ្ងៃទី ៤ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៨៣៩ ហើយបានដាក់ចូលក្នុងកូរ៉ុមវិញនៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣៩ ) ។
សូមរំឭកសិស្សថា គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១-១២៣ គឺជាផ្នែកនៃលិខិតដ៏បំផុសគំនិតមួយរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលបានសរសេរឲ្យពួកបរិសុទ្ធ នៅខែ មិនា ឆ្នាំ ១៨៣៩ ខណៈដែលលោកនៅជាប់គុកលីប៊ើធី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១១-១៧ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដើម្បីរកមើលអ្វីដែលព្យាការីបានរៀនពី ព្រះអម្ចាស់ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអស់អ្នកដែលបានចោទប្រកាន់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីអំពើរំលង ។ សូមឲ្យពួកគេរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបែកខ្ទេចខ្ទី ហើយសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានរលាយបាត់ទៅ » មានន័យដូចម្តេច ? ( អស់អ្នកដែលប្រឆាំងទាស់នឹងអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅទីបំផុតនឹងគ្មានជោគជ័យតាមបំណងខ្លួនឡើយ ) ។
-
នៅក្នុង ខ ១៣ និង ១៧, តើហេតុផលអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានសម្រាប់មូលហេតុដែលមនុស្សខ្លះបានចោទប្រកាន់ដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីអំពើបាប ? ( អ្នកចោទប្រកាន់ « ដួងចិត្ត [ ត្រូវបាន ] ពុករលួយ » ហើយពួកគេគឺជា « ពួកអ្នកបម្រើនៃអំពើបាប » និង « កូនចៅនៃការមិនគោរពប្រតិបត្តិ » ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យឆ្លាស់វេនគ្នាអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១៨-២២ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សផ្ទៀងតាមនៅក្នុងគម្ពីរពួកគេ រកមើលលទ្ធផលបន្ថែមទៀតដែលនឹងកើតមានមកលើអស់អ្នកដែលចោទប្រកាន់ខុសឆ្គង ហើយប្រឆាំងនឹងពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ អ្នកអាចពន្យល់ថាដើម្បីត្រូវបាន « កាត់ចេញពីពីធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណាក់របស់ [ ព្រះអម្ចាស់ ] » (ខ ១៩) មានន័យថាត្រូវបាត់បង់ ឬ បំបែកចេញពីពរជ័យដែលទាក់ទងជាមួយនឹងពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
សូមប្រាប់សិស្សថាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ក្លែងក្លាយមកពីសមាជិកសាសនាចក្រដែលក្បត់សាសនាចក្រ និង មនុស្សដទៃទៀត រួមជាមួយនឹងការបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ផ្តាច់ពូជរបស់រដ្ឋាភិបាល បានជម្រុញឲ្យពួកមនុស្សកំណាចបង្កើនការបៀតបៀនលើពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមអានដំណើររឿងខាងក្រោមឲ្យឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សស្តាប់ឧទាហរណ៍មួយពីរបៀបដែលពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងអយុត្តិធម៌នៅពេលនោះ ៖
នៅថ្ងៃទី៣០ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣៨ គឺបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីការបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ផ្តាច់ពូជត្រូវបានចេញ មានមនុស្សប្រហែល ២៤០ នាក់បានមកដល់ភូមិឋានពួកមរមនជាកន្លែងមួយហៅថា រោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវហន ។ ស្ត្រី និង ក្មេងៗបានរត់ភាសខ្លួនចូលទៅក្នុងព្រៃ ខណៈដែលបុរសៗបានព្យាយាមការពារខ្លួននៅក្នុងរោងជាងដែក ។ ថ្នាក់ដឹកនាំម្នាក់របស់ពួកបរិសុទ្ធ គឺដេវីឌ អេវ៉ានស៍ បានគ្រវីមួករបស់គាត់ ហើយស្រែកសុំសន្តិភាព ។ សំឡេងកាំភ្លើងរាប់រយបានឆ្លើយតបនឹងការសុំរបស់គាត់ ភាគច្រើនបាញ់តម្រង់ទៅហាងជាងដែកនោះ ។ ពួកមនុស្សកំណាចនោះបានលើកកាំភ្លើងបាញ់ដោយគ្មានក្ដីមេត្តាទៅលើមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលពួកគេឃើញ រួមទាំងស្ត្រី បុរសចំណាស់ និងកុមារផងដែរ ។ អាមេនដា ស្ម៊ីធ បានឆក់កូនស្រីតូចពីរនាក់របស់ខ្លួន ហើយបានរត់ទៅជាមួយម៉ារី ស្តេដវេល កាត់ទឹកតាមផ្លូវដើរ ។ អាម៉ានដាបាននិយាយថា « ទោះបីជាយើងជាស្ត្រី ដែលមានកូនតូចៗ បានរត់ដើម្បីរស់រានមានជីវិត ក៏ពួកជនកំណាចនៅបន្តបាញ់សម្លាប់ពួកយើង » ( នៅក្នុង អេនឌ្រូ ជេនសិន The Historical Record, ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៨៦ ទំព័រ ៨៤ ) ។
ពួកមនុស្សកំណាចបានចូលទៅក្នុងរោងជាងដែក ហើយបានឃើញ រួចសម្លាប់ សាឌៀស ស្ម៊ីធ កូនប្រុសរបស់អាម៉ានដា ស្ម៊ីធ ដែលបានលាក់ខ្លួននៅក្នុងខាងក្រោមស្នប់រោងជាងដែកនោះ ។ ក្រោយមកពួកនោះនិយាយគ្នាថា « អាពងចៃ [ កូនចៃ ] នេះនឹងក្លាយជាចៃ ហើយបើសិនជាទុកឲ្យវានៅរស់នោះវានឹងក្លាយជាពួកមរមន »( នៅក្នុង ជេនសិន The Historical Record, ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៨៨ ទំព័រ ៦៧៣; សូមមើលផងដែរ ជេម ប៊ី អាឡែន និង ហ្គិន អិម ឡេអូណាត The Story of the Latter-day Saints [ ឆ្នាំ ១៩៧៦ ] ទំព័រ ១២៧–២៨ ) ។ អាលម៉ា ស្ម៊ីធ ជាប្អូនប្រុសសាឌៀស អាយុប្រាំពីរឆ្នាំ បានឃើញពីការធ្វើឃាតលើឪពុក និង បងប្រុសរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងខ្លួនផ្ទាល់ត្រូវបានបាញ់ចំភ្លៅ ។ ក្រុមមនុស្សកំណាចរកវាមិនឃើញឡើយ ហើយក្រោយមកត្រូវបានជាសះស្បើយយ៉ាងអព្ភូតហេតុតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង សេចក្ដីជំនឿ ។ ទោះបីជាមានបុរសពីរបីនាក់ រួមនឹងស្ត្រី ព្រមទាំងកូនក្មេងបានរត់គេចឆ្លងទន្លេចូលទៅក្នុងកូនភ្នំរួចក្តី យ៉ាងហោចណាស់មានមនុស្ស ១៧ នាក់ត្រូវបានសម្លាប់ ហើយមាន១៣នាក់ត្រូវរងរបួស ។ ( សូមមើល Church History in the Fulness of Times Student Manual [ Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០០៣ ]ទំព័រ ២០១ ២០៣–៤; សូមមើលផងដែរ History of the Church ៣:១៨៣–៨៧ ) ។ មនុស្សកំណាចឃោរឃៅទាំងនោះ មិនត្រូវបាននាំទៅកាត់ទោសចំពោះអំពើឃាតកម្មរបស់ពួកគេនៅក្នុងតុលាការរដ្ឋ មិសសួរី ឬ ដោយសហព័ន្ធដែលមានសិទ្ធិអំណាចឡើយ ។
-
តើអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ដូចម្តេចខ្លះ បើសិនអ្នកជួបនូវរឿងដ៏ព្រៃផ្សៃបែបនេះ ? តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដូចម្តេចនៅពេលអ្នកបានដឹងថាអ្នកវាយប្រហារយើងនឹងមិនត្រូវបានទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួននោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:២៣–២៥ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ រកមើលឃ្លាដែលបង្ហាញថាព្រះនឹងឲ្យពួកសត្រូវរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន ។
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងបានរៀនពី ខ ២៣–២៥ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមគូសបញ្ជាក់គោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដោយសរសេរវានៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះអម្ចាស់ទតឃើញ ហើយជ្រាបដឹងគ្រប់កិច្ចការរបស់យើង ។ អស់អ្នកដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ និង ប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹងទទួលការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ នៅពេលកំណត់របស់ទ្រង់) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សគិតឲ្យអំពីពេល ដែលពួកគេបានឃើញមនុស្សដែលធ្វើខុស ហើយពុំឃើញលទ្ធផលភ្លាមៗ ។
-
តើគោលការណ៍ដែលយើងឃើញនៅក្នុង ខ ២៣–២៥ អាចទាក់ទងនឹងស្ថានភាពសព្វថ្ងៃនេះ នៅពេលមនុស្សចង់គេចចេញពីលទ្ធផលនៃទង្វើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:២៦-៣៣
ព្រះសន្យាបើកសម្តែងសេចក្តីពិតដ៏អស់កល្បតាមរយៈ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
បើអាចធ្វើបាន សូមដាក់បង្ហាញរូបភាព យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅ ក្នុងគុកលីប៊ើធី (សៀវភៅសិល្បៈដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ទំព័រ ៩៧ សូមមើលផងដែរ LDS.org) ។
-
តើការលំបាកអ្វីខ្លះដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ដៃគូរបស់លោកបានស៊ូទ្រាំនៅក្នុងគុក លីប៊ើធី ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:២៦ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលសេចក្តីពិតមួយដែល យ៉ូសែប ស៊្មីធបានកត់ត្រានៅពេលលោកជាប់ឃុំនៅក្នុងគុកលីប៊ើធី ។
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលយ៉ូសែបស្ម៊ីធបានកត់ត្រានៅក្នុង ខ ២៦ ? ( សិស្សគួរតែរកឃើញចំណុចដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះនឹងផ្តល់ចំណេះដឹងដល់យើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីរបៀបដែលសេចក្តីពិតនេះអាចទាក់ទងនឹងពួកគេនៅពេលពួកគេជួបបទពិសោធន៍លំបាក សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានទីបន្ទាល់ខាងក្រោមដោយ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖
« អ្នកអាចមានបទពិសោធន៍ដឹកនាំដ៏ពិសិដ្ឋ ដ៏មានវិវរណៈយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ក្នុងជីវិតអ្នកនៅក្នុងដំណើរដ៏អាក្រក់បំផុត ខណៈស៊ូទ្រាំនឹងភាពអយុត្តិធម៌ដ៏ខ្លោចផ្សា នៅពេលប្រឈមមុខនឹងរឿងរ៉ាវដែលពុំអាចឈ្នះបាន និង ការសង្កត់សង្កិនដែលអ្នកធ្លាប់បានជួបប្រទះពីមុន » (Lessons from Liberty Jail » Ensign, ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ២៨ ) ។
-
តើការទទួលចំណេះដឹងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយយើងដូចម្តេចខ្លះ នៅពេលយើងជួបការលំបាក ?
-
តើពេលណាដែលអ្នកបានទទួលចំណេះដឹង ឬ ការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលជួយអ្នកឲ្យឆ្លងកាត់ពេលដ៏លំបាកនោះ ? ( សូមរំឮកសិស្សថា បទពិសោធន៍មួយចំនួន គឺពិសិដ្ឋ ឬផ្ទាល់ខ្លួនណាស់ពុំគួរចែកចាយទេ ) ។
ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីពិតបន្ថែមទៀតដែលសិស្សរកឃើញនៅក្នុង ខ ២៦, អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានដំណើររឿងខាងក្រោមដោយ លូស៊ី ម៉ាក ស្ម៊ីធ ដែលបានទទួលចំណេះដឹង និង ការលួងលោមតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បន្ទាប់ពីយ៉ូសែប និង ហៃរ៉ុម ត្រូវបានចាប់យកទៅជាទណ្ឌិត ហើយគំរាមគំហែងដោយសេចក្តីស្លាប់ ៖
« នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃសេចក្តីសោកសៅរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានឃើញការលួងលោម ដែលមានហួសពីការលួងលោមនៃអស់ទាំងខាងលោកិយ ។ ខ្ញុំបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ហើយបានទទួលចំណេះដឹងដូចតទៅនេះតាមរយៈអំណោយទាននៃការព្យាករ ៖ ‹ សូមឲ្យដួងចិត្តអ្នកទទួលបានការលួងលោមទាក់ទងនឹងរឿងកូនៗរបស់អ្នក មារសត្រូវរបស់ពួកគេនឹងមិនបៀតបៀនពួកគេឡើយ ។…ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំធូរស្បើយ ហើយខ្ញុំត្រូវបានរៀបចំដើម្បីលួងលោមកូនៗរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេពីអ្វីដែលបានបើកសម្តែងដល់ខ្ញុំ ដែលលួងលោមចិត្តរបស់ពួកគេយ៉ាងខ្លាំង » (History of Joseph Smith by His Mother, បានបោះពុម្ព ប្រេសតុន នីប្លី [ ឆ្នាំ ១៩៥៨ ] ទំព័រ ២៩១ ) ។
-
តើការសន្យានៃវិវរណៈរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចលួងលោមយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ពួកបរិសុទ្ធអំឡុងពេលនៃការបៀតបៀនដោយរបៀបណា ?
សូមសង្ខេប ខ ២៦–៣៣ ដោយពន្យល់ថាព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថាបើកសម្តែងចំណេះដឹងដែល « ពុំទាន់បានបើកសម្តែងប្រាប់ចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយ » (គ. និង ស. ១២១:២៦) ហើយប្រទានពរជ័យដ៏រុងរឿងដល់អស់អ្នកដែលស៊ូទ្រាំដោយ « ក្លាហានដើម្បីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » (គ. និង ស. ១២១:២៩) ។
សូមប្រាប់សិស្សថានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:៣៣, ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានប្រើការប្រដូចមួយដើម្បីជួយពួកបរិសុទ្ធឲ្យយល់ថាព្រះអម្ចាស់មានព្រះចេស្តាច្រើនជាងអស់អ្នកដែលកំពុងបៀតបៀនពួកបរិសុទ្ធ ហើយព្យាយាមរារាំងកិច្ចការរបស់ព្រះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៣៣ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរូបភាពមួយដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីព្រះចេស្តានៃព្រះ ។ ( « ទឹកហូរ » និង « ទន្លេមិសសួរី » ។ អ្នកអាចពន្យល់ថាទន្លេមិសសួរីគឺជាទន្លេធំមួយ ហើយជាទន្លេដ៏មានឥទ្ធិពលដែលពួកបរិសុទ្ធកាលពីដើមបានរស់នៅក្បែរនោះ ហើយបានស្គាល់ទីនោះ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីពេល ដែលពួកគេបានឃើញទឹកហូរគំហុកដូចជាទន្លេ ឬ ស្ទឹងមួយដែលហូរពីលើភ្នំ ។ សូមឲ្យសិស្សគិតពីពេល ដែលពួកគេបានឃើញទឹកនឹងថ្កល់ដូចជាស្រះមួយ ។ បើអាចធ្វើបាន អ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពនៃទឹកដែលផ្ទុយពីនោះ ។
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះចេញពីខគម្ពីរនេះ ? ( សូមជួយសិស្សស្វែងរកគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ គ្មានអ្វីមួយអាចបញ្ឈប់កិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យបន្តរីកចម្រើនបានឡើយ) ។
-
តើវាធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដើម្បីដឹងថា កិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងបន្តទោះបីជាមានការប្រឆាំងក៏ដោយ ?
ដើម្បីបញ្ចប់ អ្នកអាចរំឮកដោយសង្ខេបអំពី គោលការណ៍នានាដែលសិស្សបានរៀនពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេអាចធ្វើតាមគោលការណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងជីវិតពួកគេ ។ អ្នកក៏អាចថ្លែងទីបន្ទាល់អំពី របៀបដែលសេចក្តីពិតទាំងនេះបានប្រទានពរដល់អ្នក ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១៦ ។ « លើកកែងជើងទាស់នឹងអ្នកដែលបានចាក់ប្រេងតាំងរបស់យើង »
ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ. ផាកកឺ ប្រធាននៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« ជាធម្មតា មានអ្វីៗជាច្រើនដែលបាននិយាយ និង សរសេរដើម្បីបង្ខូចលោក [ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ] ។ កាលពីមុនវាតែងតែមានជានិច្ច ឥឡូវនេះក៏នៅតែមាន ហើយនៅតែបន្តមានរហូតនូវអ្នកដែលស្រាវជ្រាវរឿងរ៉ាវដែលកប់ក្នុងធូលីដីកាលពី ២០០រយឆ្នាំកន្លងទៅ ដោយសង្ឃឹមថានឹងរកឃើញអ្វីមួយចំនួនដែលយ៉ូសែប ត្រូវបានចោទប្រកាន់តាមរយៈពាក្យពេចន៏ ឬ សកម្មភាពដើម្បីបន្ទាបបន្ទោកលោក ។
វិវរណៈនេះប្រាប់យើងអំពី ‹ អស់អ្នកណាដែលនឹងលើកកែងជើងទាស់នឹងអ្នកដែលបានចាក់ប្រេងតាំងរបស់យើង ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូលថាដូច្នោះ ហើយស្រែកប្រាប់ថា ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ក្នុងកាលពួកគេពុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបនៅចំពោះយើងផង ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូលថាដូច្នោះ ប៉ុន្តែបានប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗដែលសមនឹងភ្នែកយើង និង អ្វីដែលយើងបានបញ្ជាដល់ពួកគេ › (គ. និង ស. ១២១:១៦ ពិតណាស់ ពួកគេជួបនឹងការដាក់ទោសដ៏ធ្ងន់ » (The Book of Mormon: Another Testament of Jesus Christ—Plain and Precious Things » Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៩ ) ។