មេរៀនទី ៦៧
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១-២១
បុព្វកថា
នៅក្នុងរដូវក្ដៅឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស៊្មីធ គឺជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើការឧទ្ទិសឆ្លងទឹកដីដែលពួកបរិសុទ្ធត្រូវសាងសង់ទីក្រុងស៊ីយ៉ូននៅក្នុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋមីសសួរី ។ អំឡុងពេលអវត្តមានរបស់ព្យាការី សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួននៅរដ្ឋ អូហៃអូ បានងាកចេញពីបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានត្រឡប់ទៅទីក្រុងខឺតឡង់ នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែសីហា ហើយនៅថ្ងៃទី ៣០ ខែសីហា លោកបានទទួលវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣។ មេរៀននេះ គ្របដណ្ដប់ចំណែកមួយនៃវិវរណៈនោះ ដែលព្រះអម្ចាស់បានព្រមានដល់ពួកបរិសុទ្ធអំពីផលវិបាកនៃសេចក្ដីទុច្ចរិត និងការបះបោរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១-៦
ព្រះអម្ចាស់ព្រមានពួកបរិសុទ្ធអំពីផលវិបាកនៃសេចក្ដីទុច្ចរិត និងការបះបោរ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រម៉ៃថា មានមិត្តម្នាក់បានសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេនឹងឆ្លើយតប ។
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រជាជាងការលេងសប្បាយទៅវិញ ?
បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយតបរួចហើយ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា វាសំខាន់ដើម្បីយើងរស់នៅតាមជំនឿរបស់យើងយ៉ាងដូច្នេះ ?
សូមពន្យល់ថានៅក្នុងរដូវក្ដៅឆ្នាំ ១៨៣១ ខណៈដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀតស្ថិតនៅក្នុងរដ្ឋ មិសសួរី ដើម្បីឧទ្ទិសឆ្លងទឹកដី និងទីតាំងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅស៊ីយ៉ូន នោះមានសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួននៅរដ្ឋ អូហៃអូ បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរដោយសម្ងាត់ ។ បន្ទាប់ពីព្យាការីបានត្រឡប់ទៅដល់រដ្ឋ អូហៃអូវិញ នោះលោកបានទទួលវិវរណៈ ដែលបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦៣ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១ឲ្យឮៗ ហើយសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យប្រាប់ថាតើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យយ៉ាងណាចំពោះសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើការហៅខ្លួនយើងថាជារាស្ត្រនៃព្រះអម្ចាស់ ខុសគ្នាពីការធ្វើជារាស្ត្រនៃព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមឲ្យសិស្សមើលត្រួសៗនូវខ ១ម្ដងទៀត ហើយរកមើលការបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់អ្នកទាំងឡាយដែលហៅខ្លួនគេថាជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ។
-
តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ? ( សូមសង្ខេបចម្លើយរបស់សិស្សដោយការសរសេរនូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងបើកដួងចិត្តរបស់យើង ហើយស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូល និងព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ស្ដីអំពីយើង
-
តើអ្នកគិតថាការបើកដួងចិត្តរបស់យើងមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើការបើកដួងចិត្តរបស់យើង រៀបចំយើងឲ្យស្ដាប់តាមសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យបើកដួងចិត្តរបស់អ្នក ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបើកដួងចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអំឡុងមេរៀននេះ ។ អ្នកអាចនឹងផ្ដល់យោបល់ឲ្យពួកគេសរសេរនូវចំណាប់អារម្មណ៍ និងការបំផុសគំនិតទាំងឡាយ ដែលពួកគេទទួលបានមកពីព្រះវិញ្ញាណ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:២ ,៦ ឲ្យឮៗ ។ ពីមុនសិស្សអាន អ្នកអាចនឹងចង់ពន្យល់ថា នៅក្នុងខ ៦ឃ្លា « ថ្ងៃនៃសេចក្ដីក្រោធ » សំដៅទៅលើការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាគ្រាមួយដែលអ្នកទាំងឡាយណាដែលពុំប្រែចិត្តចំពោះអំពើបាបរបស់ពួកគេ នឹងរងទុក្ខចំពោះផលវិបាកទាំងឡាយនៃការជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់ បានប្រាប់ដល់ពួកទុច្ចរិត និងពួកបះបោរ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៧-២១
ព្រះអម្ចាស់ព្រមានទាស់នឹងការស្វែងរកទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីទុច្ចរិត
នៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៦សូមចង្អុលបង្ហាញនូវបញ្ជាដែលថា « ពួកដែលឥតជំនឿទប់មាត់របស់ពួកគេទុក » ។ សូមពន្យល់ថា នៅគ្រានេះ សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន បានឈប់ជឿទៅលើសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃសាសនាចក្រ ហើយបាននិយាយជាសាធារណៈទាស់នឹង យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀត ( សូមមើលHistory of the Church១:២១៦–១៧ ) ។ មនុស្សម្នាក់ដែលរិះគន់សាសនាចក្រខ្លាំងបំផុតជាងគេ គឺជាបុរសម្នាក់ដែលឈ្មោះថា អែសរ៉ា ប៊ូត ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវកថាកណ្ឌពីរដូចខាងក្រោម អំពីបទពិសោធន៍នានាដែលនាំ អែសរ៉ា ប៊ូត ឲ្យចូលក្នុងសាសនាចក្រ ។
អែសរ៉ា ប៊ូត គឺជាអ្នកផ្សាយខាងមេតូឌីស នៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។ គាត់បានចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការស្ដារឡើងវិញនៅដើមឆ្នាំ ១៨៣១ បន្ទាប់ពីការអានព្រះគម្ពីរមរមន ។ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅខឺតឡង់ ជាមួយយ៉ូហាន និង អាលីស ចនសុន ដើម្បីជួបនឹងព្យាការី ។ អ្នកស្រី ចនសុន បានរងទុក្ខនឹងរោគសន្លាក់ឆ្អឹង ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការឈឺចាប់ ហើម និងរឹងដៃ ។ នៅពេលគាត់បានជួបនឹងយ៉ូសែប ស៊្មីធដំបូង គាត់ពុំអាចលើកដៃរបស់គាត់ដាក់លើក្បាលជិតពីរឆ្នាំ ។
« អំឡុងពេលការសម្ភាសន៍ ការសន្ទនាបានបង្វែរទៅលើប្រធានបទអំពីអំណោយទានដ៏ហួសវិស័យ ដូចជាដែលត្រូវបានប្រគល់ឲ្យនៅក្នុងជំនាន់នៃពួកសាវក ។ មានម្នាក់បាននិយាយថា ‹ នេះជាអ្នកស្រី ចនសុន ដែលពិការដៃ តើព្រះបានប្រទានអំណាចអ្វីដល់មនុស្សលើផែនដីក្នុងពេលនេះដើម្បីព្យាបាលគាត់ ? › បន្តិចក្រោយមក នៅពេលការសន្ទនាបានបង្វែរទៅរកទិសដៅមួយទៀត [ យ៉ូសែប ] ស៊្មីធ បានក្រោកឡើង ហើយដើរកាត់បន្ទប់ ដឹកដៃអ្នកស្រី ចនសុន ហើយបានថ្លែងដោយឧឡារិក និងអស្ចារ្យថា ៖ ‹ ស្ត្រីអើយ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំបញ្ជាឲ្យអ្នកបានជាសះស្បើយ › រួចក៏បានចេញពីបន្ទប់ភ្លាមទៅ ។… អ្នកស្រី ចនសុន ក៏អាចលើកដៃរបស់គាត់បានដោយងាយស្រួល ហើយពេលគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនៅថ្ងៃស្អែកឡើង គាត់អាចធ្វើការបោកគក់ដុះលាងដោយគ្មានការលំបាក ឬឈឺចាប់អ្វីឡើយ » ( នៅក្នុងHistory of the Church,១:២១៥–១៦ ) ។
-
តើអ្នកគិតថាអ្នកអាចមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើអ្នកបានឃើញអព្ភូតហេតុបែបនោះផ្ទាល់ភ្នែក ?
សូមពន្យល់ថា មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី អែសរ៉ា ប៊ូត បានធ្វើជាសាក្សីនៃអភ្ភូតហេតុនេះ គាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
សូមសរសេរឃ្លាដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីជំនឿ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:៧-៩ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយប្រាប់នូវអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីជំនឿ ។
-
តើយើងរៀនអ្វីខ្លះ ដកស្រង់ចេញអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីជំនឿ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រាប់អំពីគោលការណ៍ផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា គូសបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ សេចក្ដីជំនឿពុំកើតមានបន្ទាប់ពីទីសម្គាល់នោះទេ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន នៅពីខាងក្រោមទីសម្គាល់ និង សេចក្ដីជំនឿ ) ។
-
តើគំរូមួយចំនួននៅក្នុងបទគម្ពីរអំពីមនុស្ស ដែលធ្វើជាសាក្សីពីទីសម្គាល់ ឬអព្ភូហេតុអស្ចារ្យ ប៉ុន្តែពុំបង្ហាញពីសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសុចរិតយូរអង្វែង មានអ្វីខ្លះ ? ( ឧទាហរណ៍អាចរួមមានទាំងកូនចៅនៃអ៊ីស្រាអែល [ សូមមើល ជនគណនា ១៤:២២-២៣] និងលេមិន និងលេមយួល [ សូមមើលនីហ្វៃទី ១ ១៧:៤៣-៤៥] ) ។
សូមពន្យល់ថា អែសរ៉ា ប៊ូត គឺជាគំរូនៃមនុស្សម្នាក់ដែលពឹងផ្អែកទៅលើទីសម្គាល់ជាជាងសេចក្ដីជំនឿ ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក គាត់បានទទួលបព្វជិតភាព ហើយត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅបេសកកម្មមួយនៅរដ្ឋ មិសសួរី ។ ប៊ូត បានចាប់ផ្ដើមបេសកកម្មរបស់គាត់ដោយការរំពឹងទុកដ៏អស្ចារ្យ ដោយស្មានថា គាត់នឹងអាចផ្លាស់ប្រែមនុស្សឲ្យបានច្រើន តាមរយៈដោយបង្ហាញពីទីសម្គាល់ និងអព្ភូតហេតុ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីការផ្សាយដំណឹងល្អបានមួយរយៈពេលខ្លីមក ហើយពុំបានឃើញលទ្ធផលដូចដែលគាត់បានស្មានទុក នោះ ប៊ូត « បានងាកចេញ » ហើយបានក្បត់សាសនា ( សូមមើលHistory of the Church១:២១៦ ) ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានធ្វើការសង្កេតដូចខាងក្រោមអំពី អែសរ៉ា ប៊ូត ៖
« នៅពេលគាត់បានរៀនដឹងដោយពិតថា សេចក្ដីជំនឿ ការបន្ទាបខ្លួន ការអត់ធ្មត់ និងការលំបាក ត្រូវកើតមានពីមុនទទួលបានពរជ័យ ហើយថាព្រះនឹងនាំឲ្យមនុស្សរាបសា មុននឹងទ្រង់តម្កើងគេឡើង និងថា ‹ ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រទានអំណាចដល់គាត់ដើម្បីវាយមនុស្ស ហើយធ្វើឲ្យពួកគេជឿ › ជំនួសវិញ … នោះគាត់បានខកចិត្ត » ( នៅក្នុងHistory of the Church១:២១៦ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១០-១២ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលសេចក្ដីពិតបន្ថែមអំពីទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីជំនឿ ។
-
ស្របតាមខ ១០ តើទីសម្គាល់កើតមានយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមជួយសិស្សប្រាប់អំពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ទីសម្គាល់កើតមានដោយសារសេចក្ដីជំនឿ ស្របតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ ។ សូមបន្ថែមសេចក្ដីពិតនេះទៅលើក្ដារខៀន នៅខាងក្រោមទីសម្គាល់ និងសេចក្ដីជំនឿ ) ។
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា យើងទទួលទីសម្គាល់បន្ទាប់ពីយើងបានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ?
-
ស្របតាមខ ១២ តើហេតុផលត្រឹមត្រូវដើម្បីស្វែងរកទីសម្គាល់មានអ្វីខ្លះ ? ( « សម្រាប់មនុស្សសេចក្ដីល្អដល់មនុស្សចំពោះសិរីល្អរបស់ [ ព្រះ ]-- មានន័យថា ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ និងពន្លឿនកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យទាំងឡាយ ពុំបង្ហាញឲ្យឃើញថាអស្ចារ្យជានិច្ចនោះឡើយ ។ ជាញឹកញាប់ យើងអាចនឹងទទួលទីសម្គាល់មួយ ឬសាក្សីមួយអំពីសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃដំណឹងល្អតាមរបៀបដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ និងផ្ទាល់ខ្លួនមួយ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ។
-
តើយើងអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដើម្បីទទួលបានសាក្សីមួយនៃដំណឹងល្អបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? (អ្នកអាចនឹងចង់កត់ត្រាចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្តារខៀន ។ ចម្លើយអាចរួមមានទាំងសកម្មភាពដូចជា ការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ការតមអាហារ ការផ្ដល់ការបម្រើ និងការរស់នៅតាមគោលការណ៍ នៃដំណឹងល្អ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេជាមួយនឹងការទទួលសាក្សីមួយអំពីសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃដំណឹងល្អដោយការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿតាមរបៀបមួយនៃរបៀបទាំងនេះ ។
សូមរំឭកសិស្សថា បន្ថែមពីលើការស្វែងរកទីសម្គាល់ នោះសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួននៅរដ្ឋ អូហៃអូ ក៏បាន « បែរចេញពី [បទ] បញ្ញត្តិទាំងឡាយ » ( គ. និង ស. ៦៣:១៣) ហើយបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ ។ សូមឲ្យសិស្សអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១៤-១៩ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយប្រាប់អំពីអំពើបាបមួយចំនួនដែលសមាជិកសាសនាចក្របានប្រព្រឹត្ត ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ( អ្នកអាចពន្យល់ថា ពួកកំផិត គឺជាមនុស្សដែលចូលរួមក្នុងអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ ។ ពួកមន្ដអាគម គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលចូលរួមនៅក្នុងសកម្មភាព ដែលអញ្ជើញឥទ្ធិពលនៃវិញ្ញាណអាក្រក់ឲ្យមក ) ។
-
សូមកត់សម្គាល់អំពីការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីដំរេកសម្រើបនៅក្នុងខ ១៦ ។ តើវាមានន័យយ៉ាងណា ដែលក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានដំរេកសម្រើប ? ( ដំរេកសម្រើប មានន័យថា « ការមានបំណងប្រាថ្នាដោយពុំត្រឹមត្រូវដ៏ខ្លាំងចំពោះអ្វីមួយ » ឬ នរណាម្នាក់ [ Guide to the Scriptures ]« ដំរេកសម្រើប »scriptures.lds.org] ។ ការមើលទៅនរណាម្នាក់ដោយមានដំរេកសម្រើប មានន័យថាមើលទៅរូបរាងកាយរបស់នរណាម្នាក់ដោយពុំត្រឹមត្រូវ ឬតាមវិធីមួយដែលដាស់អារម្មណ៍ខាងផ្លូវភេទ ។ ការណ៍នេះជាប់ទាក់ទងនឹងការមើលការណ៍ភាពអាសគ្រាម ) ។
-
តើមានគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលអ្នកមើលឃើញនៅក្នុងការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងខ ១៦ ? ( សិស្សគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖បើយើងមើលទៅនរណាម្នាក់ដោយដំរេកសម្រើប នោះយើងនឹងគ្មានព្រះវិញ្ញាណ ហើយយើងបដិសេធសេចក្ដីជំនឿ ។ អ្នកអាចឲ្យយោបល់សិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ដែលបង្រៀនអំពីគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ) ។
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា ការមានដំរេកសម្រើបចំពោះនរណាម្នាក់ បណ្ដាលឲ្យមនុស្សម្នាក់នោះបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូច្នេះ ?
-
តើយើងអាចយកឈ្នះលើការល្បួងដំរេកសម្រើបចំពោះអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច ?
ជាចំណែកនៃការពិភាក្សាអំពីការចៀសវាងពីដំរេកសម្រើប អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាននូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« សំខាន់បំផុតនោះ ចាប់ផ្ដើមដោយការញែកខ្លួនអ្នកចេញពីមនុស្ស សម្ភារ និងស្ថានភាពនានាដែលនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នក ។…
« … ប្រសិនបើឃើញកម្មវិធីទូរទស្សន៍មិនត្រឹមត្រូវនោះសូមបិទវា ។ ប្រសិនបើខ្សែភាពយន្ដពុំស្អាតស្អំទេ នោះសូមដើរចេញ ។ ប្រសិនបើទំនាក់ទំនងមិនត្រឹមត្រូវកើតមានឡើង សូមបញ្ចប់ទំនាក់ទំនងនោះ ។ យ៉ាងហោចណាស់នៅគ្រាដំបូងឡើយ ឥទ្ធិពលទាំងនេះអាចនឹងមិនអាក្រក់ខ្លាំងទេ ប៉ុន្តែវាអាចនឹងធ្វើឲ្យវក់វីដល់ការវិនិច្ឆ័យរបស់យើង ធ្វើឲ្យជីវភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងស្រអាប់ ហើយដឹកនាំទៅរកអ្វីមួយដែលអាចនឹងអាក្រក់ ។…
« …សូមជំនួសគំនិតតម្រេកសម្រើបដោយរូបភាពនៃក្ដីសង្ឃឹម និងអានុស្សារីយ៍ប្រកបដោយក្ដីអំណរ រូបភាពនៃទឹកមុខរបស់អ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកស្រឡាញ់ ថាអ្វីៗទាំងនោះនឹងត្រូវបំផ្លាញបង់ ប្រសិនបើអ្នកបណ្តែតបណ្តោយខ្លួនតាមតណ្ហាបែបនេះ ។… មិនថាអ្នកមានគំនិតអ្វីនោះទេ សូមប្រាកដថា វាស្វាគមន៍មកក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដោយការអញ្ជើញតែប៉ុណ្ណោះ ។…
« សូមបណ្ដុះវាឡើង និងនៅកន្លែងដែលមានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ។ សូមប្រាកដថាគេហដ្ឋាន ឬផ្ទះជួលរបស់អ្នកផ្ទាល់មាននូវប្រភេទនៃតន្ត្រី សិល្បៈ និងអក្សរសាស្ត្រដែលរក្សាការពារអ្នកនៅទីនោះ »Place No More for the Enemy of My Soul »Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៤៥, ៤៦ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញទៅគោលការណ៍ទីមួយដែលអ្នកសរសេរនៅលើក្ដារខៀន នៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់រៀន ៖ ក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ យើងត្រូវបើកដួងចិត្តរបស់យើង និងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ចំពោះយើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតថា តើដួងចិត្តរបស់ពួកគេបើកចំហរចំពោះការបំផុសគំនិត ឬចំណាប់អារម្មណ៍អំឡុងការសិក្សាអំពីព្រះគម្ពីរនាថ្ងៃនេះរបស់ពួកគេដែរឬទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេធ្វើសកម្មភាពតាមការបំផុសគំនិត និងចំណាប់អារម្មណ៍ដែលពួកគេបានទទួលមកពីព្រះអម្ចាស់ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលពួកគេធ្វើដូច្នោះ នោះពួកគេនឹងក្លាយជារាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៣:១៦។ ដំរេកសម្រើបបណ្ដាលឲ្យព្រះវិញ្ញាណចេញឆ្ងាយ
នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ការសាយភាយនៃរូបអាសគ្រាម បានបង្ហាញយ៉ាងច្រើនចំពោះការល្បួងឲ្យមានដំរេកសម្រើបចំពោះអ្នកដទៃ ។ អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបញ្ជាក់ថា ការប្រើរូបអាសគ្រាម គឺជាសកម្មភាពប្រកបដោយដំរេកសម្រើប ដែលនឹងដាក់កំណត់ចំពោះសមត្ថភាពរបស់មនុស្សម្នាក់មិនឲ្យរីករាយនឹងពរជ័យទាំងឡាយនៃព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ថា ៖
« ខ្ញុំសូមចែកចាយនូវការព្រមានមួយ ។ សាតាំងពូកែខាងការផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណ តាមរយៈការបញ្ចុះបញ្ចូលដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ តាមរយៈសេចក្ដីល្បួង ដើម្បីល្មើសនឹងច្បាប់ ដែលទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណត្រូវបានបង្កើតឡើង ។ ជាមួយមនុស្សមួយចំនួន វាអាចបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេ ដែលបណ្តាឲ្យពួកគេមិនអាចទទួលបានការណែនាំមកពីព្រះអម្ចាស់ ។
« សាតាំងបានក្លាយទៅជាចៅហ្វាយម្នាក់ដែលប្រើអំណាចញៀននៃរូបអាសគ្រាម ដើម្បីបង្ខាំងសមត្ថភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗដែលត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ ។ ការវាយប្រយុទ្ធនៃរូបអាសគ្រាម នៅក្នុងគ្រប់ទម្រង់ដ៏ឃោឃៅ វិនាស និងបំផ្លិចបំផ្លាញរបស់វា បានបណ្ដាលឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍មានការសោកសៅ ការរងទុក្ខ ការឈឺចាប់ និងប្រេះឆា ។ វាគឺជាឥទ្ធិពលដ៏វិនាសបំផុតមួយនៅលើផែនដី ។ មិនថាវាកើតតាមរយៈទំព័របោះពុម្ព ខ្សែភាពយន្ដ ទូរទស្សន៍ កំណាព្យកាពឃ្លោងអាសគ្រាម ពាក្យថោកទាបនៅតាមទូរទស្សន៍ ឬអេក្រង់កុំព្យូទ័រផ្ទាល់ខ្លួនក្ដី រូបអាសគ្រាម គឺជាការបំផ្លាញដ៏ញៀន និងធ្ងន់ធ្ងរដែលគ្របសង្កត់បំផុត ។ ឧបករណ៍ដ៏មានប្រសិទ្ធភាពរបស់លូស៊ីហ្វើរនេះ បំផ្លាញគំនិត និងដួងចិត្ត និងព្រលឹងរបស់មនុស្សទាំងអស់ដែលប្រើវា ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលត្រូវជាប់នៅក្នុងសំណាញ់ទាក់ចិត្ត បញ្ឆោតចិត្ត ហើយបន្ដស្ថិតនៅដូច្នោះ នឹងក្លាយទៅជាញៀនចំពោះឥទ្ធិពលដ៏បំផ្លាញ និងអសីលធម៌របស់វា ។ សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ការញៀននោះ ពុំអាចយកឈ្នះបានដោយគ្មានជំនួយនោះទេ ។ គំរូដ៏សោកនាកដម្មនេះ ធ្លាប់ស្គាល់មកហើយ។ វាចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងការចង់ដឹងចង់ឃើញ បញ្ឆេះដោយការដាស់សតិ ហើយត្រូវបានធ្វើឲ្យឃើញថាត្រឹមត្រូវដោយគំនិតខុសឆ្គងរបស់វាថា នៅពេលធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់ នោះវាគ្មានធ្វើឲ្យនរណាផ្សេងមានគ្រោះថ្នាក់ទេ ។ សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានលង់លក់ដោយការកុហកនេះ កាន់តែចុះជ្រៅទៅក្នុងការធ្វើពិសោធន៍នេះ និងកាន់តែមានអានុភាព រហូតដល់អន្ទាក់បិទ ហើយអសីលអម៌ដ៏អាក្រក់ អនុវត្តទម្លាប់ប្រកបដោយការញៀន គ្រប់គ្រងដោយកាចសាហាវ ។…
« បើអ្នកត្រូវជាប់អន្ទាក់នៅក្នុងរូបអាសគ្រាម ត្រូវធ្វើការតាំងចិត្តទាំងស្រុងដើម្បីយកឈ្នះវានៅក្នុងពេលនេះ ។ សូមរកកន្លែងស្ងាត់មួយ អធិស្ឋានដោយក្លៀវក្លាសុំជំនួយ និងការគាំទ្រ ។ សូមអត់ធ្មត់ និងគោរពប្រតិបត្តិ ។ សូមកុំចុះចាញ់ » (To Acquire Spiritual Guidance, »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៨-៩ ។