មេរៀនទី ៩
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:២៧-៥៤; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២
បុព្វកថា
យុវជន យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបន្ដបញ្ជាក់អះអាងថា លោកបានឃើញការនិមិត្តមួយ ហើយលោកត្រូវបានបៀតបៀនជាបន្ដបន្ទាប់ ។ ក្រោយមក លោកបានមានប្រសាសន៍ថា អំឡុងពេលនេះ លោក « ធ្លាក់ទៅក្នុងការខុសឆ្គងជាច្រើន ហើយបានសម្តែងនូវភាពទន់ខ្សោយនៃយុវវ័យ » (យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:២៨ ) ។ នាល្ងាចមួយ នៅពេលលោកមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ លោកបានអធិស្ឋានសុំការអភ័យទោស ហើយបានសូមដើម្បីដឹងពីគោលជំហររបស់លោកនៅចំពោះព្រះ ។ ទេវតាមួយអង្គនាម មរ៉ូណៃ បានលេចមក ហើយបានប្រកាសថា ព្រះមានកិច្ចការមួយសម្រាប់យ៉ូសែបធ្វើ រួមមានទាំងការបកប្រែបញ្ជីកំណត់ត្រាបុរាណមួយនៅលើផ្ទាំងមាស ។ ខណៈដែលកំពុងតែពន្យល់អំពីតួនាទីរបស់ យ៉ូសែប នៅក្នុងការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនោះ មរ៉ូណៃ បានដកស្រង់ពាក្យព្យាករណ៍មួយចំនួនចេញពីព្រះគម្ពីរប៊ីប រួមទាំងការព្យាករណ៍របស់ម៉ាឡាគីអំពីការត្រឡប់មកវិញនៃអេលីយ៉ា ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានចេញទៅកូនភ្នំ ដែល មរ៉ូណៃ បានប្រាប់ថា ផ្ទាំងមាសត្រូវបានកប់ទុកនោះ ។ នៅទីនោះ លោកបានទទួលការណែនាំបន្ថែមទៀតមកពីមរ៉ូណៃ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យ៉ូសែប ស៊្មីធ – ប្រវត្តិ ១:២៧-២៩
យ៉ូសែប ស៊្មីធ អធិស្ឋានសុំការអភ័យទោស
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនមកពីគំរូរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កាលពីនៅក្មេង ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយសង្ខេបអំពីគោលការណ៍ដែលពួកគេបានរៀន ដែលមានឥទ្ធិពលចំពោះពួកគេ ។ បន្ទាប់មកសុំសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:២៧-២៩ ឲ្យឮៗ ។ មុនពេលឲ្យពួកគេអាន សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រឹត្តការណ៍ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ បានកើតឡើងនៅពេលយ៉ូសែប មានអាយុចន្លោះពី ១៤ ទៅ ១៧ ឆ្នាំ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យ ប្រដូចខគម្ពីរទាំងនេះ ទៅនឹងខ្លួនពួកគេ ដោយប្រាប់អំពីបទពិសោធន៍របស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងបទពិសោធន៍ ដែលពួកគេមាន ។
-
តើបទពិសោធន៍មួយចំនួនដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មានកាលពីនៅក្មេង ដែលអ្នកអាចមានដូចគ្នានោះ មានអ្វីខ្លះ ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនគួរចែកចាយពីបទពិសោធន៍ឬ រឿងផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំងពេកនោះទេ ) ។
-
យោងទៅតាមចុងបញ្ចប់នៃ យ៉ូសែប ស៊្មីធ--ប្រវត្តិ ១:២៨ តើយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបាននិយាយអ្វីខ្លះអំពីការល្បួង និងកំហុសឆ្គងដែលលោកបានធ្លាក់ចូលនោះ ? ( លោកពុំបានធ្វើខុសចំពោះអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរណាមួយទេ ប៉ុន្តែពេលខ្លះ លោកមានអារម្មណ៍ថា លោកពុំបានធ្វើចរិយាសមរម្យ ជាអ្នកដែលត្រូវបានហៅដោយព្រះគួរធ្វើនោះឡើយ ) ។
-
តើយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានធ្វើអ្វីខ្លះ ចំពោះកំហុសឆ្គងដែលលោកមានអារម្មណ៍ចំពោះអំពើបាបរបស់លោក ? ( លោកបានអធិស្ឋានសុំការអភ័យទោស ហើយបានសុំសួរដើម្បីដឹងពីគោលជំហររបស់លោកនៅចំពោះព្រះ ) ។
-
តើសេចក្តីពិតអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីគំរូរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ?
នៅពេលសិស្សពិភាក្សាអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ សូមជួយពួកគេឲ្យប្រាប់ពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖
នៅពេលយើងទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង ហើយមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះវា នោះយើងអាចអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាសួគ៌សុំការអភ័យទោស ។
យើងអាចអធិស្ឋានដើម្បីដឹងពីគោលជំហររបស់យើងចំពោះព្រះ ។
-
តើអ្នកគិតថា ការដឹងពីគោលជំហររបស់អ្នកនៅចំពោះព្រះមានន័យដូចម្ដេច ? ( អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ដើម្បីដឹងពីគោលជំហររបអ្នកចំពោះព្រះ មានន័យថា ដឹងថាតើព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងយើងឬអត់ ) ។
-
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់សម្រាប់យើង ដើម្បីដឹងពីគោលជំហររបស់យើងនៅចំពោះព្រះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាននូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមពន្យល់ថា ការប្រឹក្សារបស់អែលឌើរ អាន់ឌើរសិន អាចជួយយើងឲ្យដឹងពីរបៀបដែលយើងអាចដឹងពីគោលជំហររបស់យើងនៅចំពោះព្រះ ។
« [ យើងអាច ] ទូលអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់ដោយរាបសារ ៖ ‹ ព្រះវរបិតាអើយ តើទ្រង់សព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យទូលបង្គំធ្វើអ្វីខ្លះ ? › ចម្លើយបានមក ។ យើងមានអារម្មណ៍ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរជាចាំបាច់ ។ ព្រះអម្ចាស់ប្រាប់យើងនៅក្នុងគំនិត និងដួងចិត្តយើង » (ប្រែចិត្ត… ដើម្បីយើងអាចជួយដល់អ្នកបាន » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៤១ ) ។
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានពិភាក្សា ។ សូមអះអាងនឹងសិស្សថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ មានព្រះឆន្ទៈអភ័យទោសដល់យើង នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ ដែលចាំបាច់ដើម្បីប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ – ប្រវត្តិ ១:៣០-៣៥
ទេវតាមរ៉ូណៃ លេចមកឯយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន យ៉ូសែប ស៊្មីធ– ប្រវត្តិ ១:៣០ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានអធិស្ឋានសុំការអភ័យទោស ។ សូមឲ្យពួកគេរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ សូមដាក់បង្ហាញរូបភាព មរ៉ូណៃ លេចមកឯយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ក្នុងបន្ទប់របស់លោក(សៀវភៅសិល្បៈដំណឹងល្អ[ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ទំព័រ ៩១ សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ។
សូមឲ្យសិស្សអាន យ៉ូសែប ស៊្មីធ– ប្រវត្តិ ១:៣២-៣៣ ឲ្យឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្វែងរកសារលិខិតដំបូងរបស់មរ៉ូណៃទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។
-
តើមរ៉ូណៃនិយាយអ្វីខ្លះ អំពីអនាគតរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ? ( សិស្សគួរតែបង្ហាញថា ព្រះមានកិច្ចការមួយឲ្យយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ធ្វើ) ។
-
មរ៉ូណៃ បាននិយាយថា ឈ្មោះរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ នឹង « ត្រូវបានស្គាល់សម្រាប់សេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ក្នុងចំណោមគ្រប់សាសន៍ទាំងអស់ » ។ តើអ្នកបានឃើញគំរូដូច្នេះនៅពេលណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៤-៣៥ ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យផ្ទៀងតាម ប្រាប់អំពីអ្វីដែល មរ៉ូណៃ បានបង្រៀនអំពីកិច្ចការដែល យ៉ូសែប នឹងធ្វើ ។
-
តើព្រះគម្ពីរនឹងត្រូវបកប្រែដោយរបៀបណា ? ( តាមរយៈការប្រើត្បូងពិសេស ដែលបានហៅថា យ៉ូរីម និងធូមីម ដែលព្រះបានរៀបចំទុក ) ។
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងមេរៀនខាងមុខ សិស្សនឹងរៀនអំពីការខិតខំរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដើម្បីបកប្រែ និងបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរមរមន ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៦-៤៩; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២ ។
មរ៉ូណៃបង្រៀនដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ
សូមសង្ខេប យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៦-៤២ដោយការពន្យល់ថា មរ៉ូណៃ បានដកស្រង់ការព្យាករណ៍មកពី ព្រះគម្ពីរប៊ីប ដើម្បីពន្យល់អំពីតួនាទីរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុងការនាំមកនូវការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។ ( សូមពិចារណាឲ្យយោបល់ដល់សិស្សឲ្យគូសចំណាំសេចក្ដីយោងខគម្ពីរ ដែលបានប្រាប់នៅក្នុងវគ្គទាំងនោះ ) ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុង ខ ៤០ សិស្សអាចគូសចំណាំឃ្លា « ជំពូកដប់មួយនៃគម្ពីរអេសាយ » ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ពាក្យនៅក្នុងការព្យាករណ៍ ដែលបានដកស្រង់នៅក្នុង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៨-៣៩ ក៏មាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២ ផងដែរ។ នេះគឺជាវិវរណៈមួយដំបូងបំផុត នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ដែលបានប្រគល់ដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅពេលលោកមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ ។
អ្នកអាចនឹងចង់ប្រាប់ថា ការព្យាករណ៍នេះ គឺមានសារៈសំខាន់ដូចដែលវាបានមាននៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ផងដែរ ( សូមមើល ម៉ាឡាគី ៤:៥-៦) គម្ពីសញ្ញាថ្មី ( សូមមើល លូកា ១:១៧) និងព្រះគម្ពីរមរមន ( សូមមើលនីហ្វៃទី ៣ ២៥:៥-៦ ) ។
មុនពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមថតចម្លងតារាងដូចខាងក្រោម ។ កាត់វាជាបីចំរៀកដើម្បីចែកឲ្យសិស្ស ។ សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាបីក្រុម ហើយឲ្យក្រុមនិមួយៗនូវក្រដាសមួយសន្លឹក ។ សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗសិក្សាអំពីខគម្ពីរ និងការពន្យល់អំពីការព្យាករណ៍ដែលមានមកតាមក្រោយវា ដែលបានដាក់ឲ្យពួកគេធ្វើនោះ ។ បន្ថែមពីលើនោះ សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗ សង្ខេបសារលិខិតក្នុងខគម្ពីរដែលបានចាត់ឲ្យពួកគេនោះតាមពាក្យសម្ដីខ្លួនគេ ហើយឆ្លើយសំណួរ ឬសួរសំណួរនៅលើក្រដាសរបស់ពួកគេ ។
ក្រុមទី ១
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:១-- តើអេលីយ៉ាជានរណា ? តើអំណាចបព្វជិតភាពដែល មរ៉ូណៃ បាននិយាយថា អេលីយ៉ា នឹងស្ដារឡើងវិញជាអ្វី ?
« អេលីយ៉ា គឺជាព្យាការីដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ដែលព្រះបានប្រទានអំណាចដ៏មហិមាដល់លោក ។ លោកកាន់អំណាចដ៏ធំបំផុត ដែលព្រះបានប្រទានដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់៖ លោក កាន់អំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ អំណាចដើម្បីចងអ្វីៗនៅលើផែនដី និងវាចងអ្វីៗនៅលើស្ថានសួគ៌ » ( ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង Hearts Bound Together » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៧៨ ) ។
ក្រុមទី ២
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:២--តើឪពុក និងកូន ដែលនិយាយនៅក្នុងខនេះ សំដៅទៅលើនរណា ?
នៅក្នុងការព្យាករណ៍ថា « លោកនឹងដាក់នៅក្នុងចិត្តនៃកូនចៅ នូវសេចក្ដីសន្យាដែលបានធ្វើដល់ពួកឪពុក » ឃ្លា « ឪពុក » សំដៅទៅលើ « អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុប ដែលសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយបានធ្វើឡើង ។ តើការសន្យាមានអ្វីខ្លះ ? វាគឺជាការសន្យាទាំងឡាយនៃការបន្ដមានក្រុមគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Millennial Messiah [ ឆ្នាំ ១៩៨២ ] ទំព័រ ២៦៧ ) ។
នៅក្នុងការព្យាករណ៍ថា « ចិត្តនៃកូនចៅនឹងបានបង្វែរមករកពួកឪពុករបស់ពួកគេ » ឃ្លា « ពួកឪពុករបស់ពួកគេ » សំដៅទៅលើ « ជីដូនជីតាដែលចែកឋានទៅរបស់យើង ដែលបានទទួលមរណកាលទៅដោយគ្មានឯកសិទ្ធិដើម្បីទទួលដំណឹងល្អ ប៉ុន្តែបានទទួលការសន្យាថា ពេលវេលានឹងមកដល់ ដែលឯកសិទ្ធិនោះនឹងផ្ដល់ដល់ពួកគាត់ ។ កូនចៅគឺជាអ្នកទាំងឡាយ ដែលកំពុងរស់នៅឥឡូវនេះ ដែលកំពុងរៀបចំទិន្នន័យពង្សាវលី ហើយដែលកំពុងធ្វើពិធីបរិសុទ្ធជំនួសនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ( President Joseph Fielding Smith Doctrines of Salvation បានបោះពុម្ពដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៥៤–៥៦ ] ២:១២៧ ) ។
ក្រុមទី ៣
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:៣--ហេតុអ្វីផែនដីនឹងត្រូវកំទេចចោលសូន្យឈឹង បើអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់មិនត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនោះ ?
« ហេតុអ្វីផែនដីនឹងត្រូវកំទេចចោលដូច្នេះ ? ធម្មតាប្រសិនបើវាពុំមានបណ្ដាញវេញចូលគ្នាមួយរវាងពួកឪពុក និងកូនចៅ--ដែលជាកិច្ចការសម្រាប់មរណជនទេ--នោះយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវចំទេចចោល ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះទាំងមូល នឹងបរាជ័យ ហើយកំទេចចោលសូន្យឈឹង » ( ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ Doctrines of Salvation បានបោះពុម្ពដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៥៤–៥៦ ] ២:១២២ ) ។
បន្ទាប់ពីក្រុមមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរៀបចំ សូមអញ្ជើញសិស្សមកពីក្រុមទាំងឡាយ រាយការណ៍អំពីការសង្ខេប និងចម្លើយរបស់ពួកគេដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ ចម្លើយរបស់សិស្ស គួរឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:១—ព្រះនឹងបញ្ជូនអេលីយ៉ាឲ្យមកស្ដារអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់នៅលើផែនដី មុនពេលការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:២—ដួងចិត្តរបស់យើង អាចបង្វែរទៅរកជីដូនជីតារបស់យើង ហើយយើងអាចធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនានាជំនួសពួកគាត់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២:៣—បើគ្មានអំណាចដើម្បីរួបរួមក្រុមគ្រួសារសម្រាប់ភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចទេ នោះផែនដីនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលនៅការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
បើអ្នកបានផ្សារភ្ជាប់ហើយក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អ្នកអាចនឹងបង្ហាញរូបភាពមួយអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក ។ បើអ្នកពុំទាន់បានផ្សារភ្ជាប់ទេ សូមប្រាប់អំពីក្ដីរំភើបរបស់អ្នកដើម្បីទទួលបានការផ្សារភ្ជាប់ ។ សូមពន្យល់ដោយសង្ខេបថា នៅពេលសិស្សសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១០ នោះពួកគេនឹងរៀនអំពី អេលីយ៉ាប្រគល់អំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់ទៅឲ្យព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។
សូមបង្វែរអារម្មណ៍សិស្សឲ្យផ្ដោតលើរឿងនិទាននៅក្នុង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ វិញដោយពន្យល់ថា បន្ទាប់ពី មរ៉ូណៃ បានដកស្រង់ការព្យាករណ៍អំពីការត្រឡប់មកវិញរបស់ អេលីយ៉ា នោះលោកបានដកស្រង់ការព្យាករណ៍ផ្សេងទៀត អំពីការស្ដារឡើងវិញ ។ បន្ទាប់មក លោកបានផ្ដល់ការណែនាំបន្ថែម អំពីផ្ទាំងមាស ហើយក៏ចេញទៅ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៤២-៤៣ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៤៤-៤៥ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយប្រាប់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីមរ៉ូណៃបានចាកចេញទៅ ។ នៅពេលសិស្សស្គាល់ថា មរ៉ូណៃ បានត្រឡប់មកយប់នោះ ហើយរំឭកសារលិខិតដដែល សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យមើលត្រួសៗ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៤៦-៤៩ ហើយស្វែងរកចំនួនដងដែលមរ៉ូណៃ បាននាំសារលិខិតដូចគ្នាទៅដល់យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។
-
តើទេវតាមរ៉ូណៃបាននាំសារមកកាន់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ រយៈពេលប៉ុន្មានដង ? ( បួនដង ) ។
-
តើសារលិខិតមួយចំនួន ដែលបានផ្ដល់ដដែលៗនៅក្នុងបទគម្ពីរ នៅក្នុងមេរៀនសាសនាចក្រ និងនៅក្នុងសុន្ទរកថាសន្និសីទទូទៅមានអ្វីខ្លះ ?
-
តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ នៅពេលព្រះអម្ចាស់ និងពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ បានថ្លែងសារលិខិតរបស់ពួកលោកឡើងវិញ តាមវិធីណា ?
សូមលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សឲ្យរកមើលការបង្រៀនដដែលៗ នៅពេលពួកគេសិក្សាបទគម្ពីរដោយខ្លួនឯង ហើយពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់នៃការបង្រៀនទាំងនោះ ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ – ប្រវត្តិ ១:៥០-៥៤
យ៉ូសែប បានទៅកាន់កូនភ្នំនោះ ហើយបានបើកយក កំណត់ត្រា យ៉ូរីម និងធូមីម និងប្រដាប់បាំងទ្រូង ។
សូមសង្ខេបយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៥០-៥១ដោយពន្យល់ថា យ៉ូសែប បានគោរពតាមបញ្ជារបស់ មរ៉ូណៃ ហើយបានប្រាប់ដល់ឪពុករបស់លោក អំពីបទពិសោធន៍នាយប់មុនរបស់លោក ។ ឪពុករបស់លោកជឿដល់លោក ហើយបានទូន្មានដល់លោកឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែល មរ៉ូណៃបានប្រាប់ឲ្យលោកធ្វើ ។ ដូច្នេះយ៉ូសែប បានទៅកូនភ្នំជាកន្លែងដែលផ្ទាំងមាសកប់នៅទីនោះ ។ សូមឲ្យសិស្សបីនាក់ ផ្លាស់វេនគ្នាអានយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៥២-៥៤ ឲ្យឮៗ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ។ ដើម្បីប្រាកដថាសិស្សយល់បានច្បាស់អំពីព្រឹត្តការណ៍នានា ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខទាំងនេះ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ថ្លែងឡើងវិញពីអ្វីដែលបានកើតឡើងតាមពាក្យរបស់គេផ្ទាល់ ។ សូមប្រាប់ដល់សិស្សថា នៅក្នុងមេរៀនក្រោយ ពួកគេនឹងពិភាក្សាអំពីព្រឹត្តការណ៍នានាដែលកើតឡើងនៅជុំវិញពេលដែលយ៉ូសែប ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យទទួលផ្ទាំងចំណារ ។
អ្នកក៏អាចចង់បញ្ចប់មេរៀនដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលអ្នកបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននេះ និងដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យអនុវត្តតាមការបំផុសគំនិតទាំងឡាយណា ដែលពួកគេបានទទួល ដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីពិតទាំងនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ--ប្រវត្តិ ១:៣៣ ។ « ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ … ត្រូវបានស្គាល់សម្រាប់សេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ក្នុងចំណោមគ្រប់សាសន៍ទាំងអស់ » ។
អែលឌើរ ចន អេច ហ្គូ្រប៊ើហ្គ នៃពួកចិតសិបនាក់ បានប្រាប់ពីបទពិសោធន៍មួយ ដែលលោកបានឃើញពីការបំពេញតាមការព្យាករណ៍របស់ មរ៉ូណៃ នៅក្នុង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ--ប្រវត្តិ ១:៣៣ ។ ខណៈពេលកំពុងបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូង អែលឌើរ ហ្គូ្រប៊ើហ្គ បានទៅកោះដាច់ស្រយាលមួយ ឈ្មោះថា តាហ្វាហ៊ី ដែលមានផ្ទះតែ ១៨ ខ្នងគត់ ហើយគ្មានភ្លើងអគ្គិសនី ឬទឹកម៉ាស៊ីនទេ ។ គាត់បានសរសេរថា ៖
« នៅផ្ទះចុងក្រោយ គំនិតចម្លែកបានផុសឡើងក្នុងចិត្តខ្ញុំថា ‹ ហេតុអ្វីក៏អ្នកមិនសាកល្បងលការព្យាករណ៍ ដែលថា ឈ្មោះរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នឹងត្រូវបានស្គាល់សម្រាប់សេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់នៅទូទាំងពិភពលោកទៅ ? › ខ្ញុំមិនដឹងថា ហេតុអ្វីក៏មានគំនិតដូច្នោះទេ ប៉ុន្តែវាកើតមានមែន » ។
គាត់បានសួរដល់គ្រួសារនៅក្នុងផ្ទះនេះ បើពួកគេធ្លាប់ឮអំពីប្រធានាធិបតីអាមេរិកឬទេ ។ ពួកគេបានតបថា « តើគាត់ជានរណា ? » ហើយ « អាមេរិកនៅកន្លែងណា ? » អែលឌើរ ហ្គូ្រប៊ើហ្គ រាយការណ៍ថា ៖
« ខ្ញុំបានព្យាយាមពន្យល់ពីទីកន្លែងនោះ ប៉ុន្តែពួកគេពុំយល់ទេ ។ ពួកគេបានសួរថា តើកោះនោះធំប៉ុណ្ណា ។ ខ្ញុំបានតបថា វាជាកោះដ៏ធំមួយ មានចម្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រយ៉ាងឆ្ងាយ ដែលមានមនុស្សរស់នៅរាប់លាននាក់ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា មនុស្សជាច្រើននៅទីនោះ ពុំដែលធ្លាប់ឃើញសមុទ្រទេ ហើយថាមានមនុស្សជាច្រើនពុំស្គាល់គ្នាទេ ។ ពួកគេមិនយល់ពីរឿងនោះទេ » ។
បន្ទាប់មក គាត់បានសួរពួកគេអំពីប្រធានាធិតីរ៉ុស្សី និងបារាំង ប៉ុន្តែពួកគេពុំអាចឆ្លើយសំណួរគាត់បានទេ ។
គាត់និយាយថា « បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានសួរអំពីកីឡា តួកុន អ្នកជំនួញល្បីខ្លះៗ សួរអំពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច សង្គ្រាមកូរ៉េ និងរឿងជាច្រើនទៀត ។
« គ្មានសមាជិកនៃសាសនាចក្ររស់នៅលើកោះនេះទេ ទោះជាមានព្រះវិហារផ្សេងពីរនៅទីនោះក្ដី ។ ខ្ញុំបានដកដង្ហើមធំ ហើយនិយាយថា ‹ តើអ្នកធ្លាប់ឮអំពីយ៉ូសែប ស៊្មីធឬទេ ? ›
« ភ្លាមនោះ ទឹកមុខរបស់ពួកគេបានបង្ហាញថាស្គាល់ ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានមើលមុខខ្ញុំ ហើយឪពុកគេ បាននិយាយថា ‹ កុំនិយាយប្រាប់យើងអំពីព្យាការីក្លែងក្លាយនោះឲ្យសោះ ! កុំនិយាយក្នុងផ្ទះយើងឡើយ ! យើងដឹងទាំងអស់ហើយពីគាត់នោះ ។ រដ្ឋមន្រ្តីយើងបានប្រាប់យើងអស់ហើយ ! › ខ្ញុំស្ទើរតែពុំជឿអ្វីដែលខ្ញុំបានស្ដាប់ឮ ។ បទគម្ពីរ… បានបន្លឺក្នុងគំនិតខ្ញុំថា ឈ្មោះរបស់យ៉ូសែប ‹ នឹងត្រូវបានស្គាល់សម្រាប់សេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ក្នុងចំណោមគ្រប់សាសន៍ទាំងអស់ › (យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ--ប្រវត្តិ ១:៣៣) ។ ចំពោះខ្ញុំ នេះគឺជាការបំពេញតាមការព្យាករណ៍ដោយចំៗមួយ ។
« ខ្ញុំជឿថា អ្នកពិបាកនឹងរកកន្លែងមួយដែលនៅដាច់ស្រយាល ដែលគ្មានអារ្យធម៌ទំនើប ជាងកោះតូច តាហ្វាហ៊ីនេះណាស់ ។ មនុស្សនៅទីនោះ ពុំស្គាល់អំពីអ្នកដឹកនាំធំៗនៃសម័យនេះ--ខាងនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ឬអ្វីផ្សេងៗ --ប៉ុន្តែពួកគេស្គាល់ឈ្មោះ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ នៅក្នុងករណីនេះ ពួកគេដឹងអំពីឈ្មោះលោកសម្រាប់សេចក្ដីអាក្រក់ ដែលយ៉ាងហោចណាស់ជាការចាប់ផ្ដើមវា ។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលប៉ុន្មានថ្ងៃទៀត ពន្យល់អំពីបេសកកម្មរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បន្ថែម ហើយពីមុនពេលយើងចាកចេញ មានពួកគេមួយចំនួនតូចបានស្គាល់ឈ្មោះលោក សម្រាប់សេចក្ដីល្អ » (In the Eye of the Storm[ ឆ្នាំ ១៩៩៣ ] ទំព័រ ១០៤–៦ ) ។