ภาค ๒๙
การเปิดเผยที่ประทานผ่านโจเซฟ สมิธ ศาสดาพยากรณ์, ต่อหน้าเอ็ลเดอร์หกคน, ที่เฟเยทท์, รัฐนิวยอร์ก, เดือนกันยายน ค.ศ. ๑๘๓๐ (History of the Church, 1:111–115). การเปิดเผยนี้ประทานให้ไม่นานก่อนการประชุมใหญ่, ซึ่งเริ่มวันที่ ๒๖ กันยายน ค.ศ. ๑๘๓๐.
๑–๘, พระคริสต์ทรงรวบรวมผู้ที่ทรงเลือกไว้; ๙–๑๑, การเสด็จมาของพระองค์ทำให้มิลเลเนียมเริ่มต้น; ๑๒–๑๓, อัครสาวกสิบสองจะพิพากษาอิสราเอลทั้งปวง; ๑๔–๒๑, เครื่องหมาย, ภัยพิบัติ, และความรกร้างว่างเปล่าจะเกิดขึ้นก่อนการเสด็จมาครั้งที่สอง; ๒๒–๒๘, การฟื้นคืนชีวิตครั้งสุดท้ายและการพิพากษาท้ายสุดจะเกิดขึ้นหลังมิลเลเนียม; ๒๙–๓๕, สิ่งทั้งปวงเป็นเรื่องทางวิญญาณสำหรับพระเจ้า; ๓๖–๓๙, มารและไพร่พลของเขาถูกขับออกจากสวรรค์เพื่อล่อลวงมนุษย์; ๔๐–๔๕, การตกและการชดใช้ทำให้เกิดความรอด; ๔๖–๕๐, เด็กเล็ก ๆ ได้รับการไถ่โดยผ่านการชดใช้.
๑ จงฟังสุรเสียงของพระเยซูคริสต์, พระผู้ไถ่ของเจ้า, เราเป็น ผู้ยิ่งใหญ่ก, ผู้ซึ่งพาหุแห่งพระเมตตาขของพระองค์ชดใช้คบาปของเจ้า;
๒ ผู้จะรวมกผู้คนของพระองค์แม้ดังแม่ไก่รวมลูกเจี๊ยบมาไว้ใต้ปีกของมัน, แม้มากเท่าที่จะสดับฟังเสียงของเราและนอบน้อมถ่อมตนขต่อหน้าเรา, และเรียกหาเราในคำสวดอ้อนวอนอย่างสุดกำลัง.
๓ ดูเถิด, ตามจริงแล้ว, ตามจริงแล้ว, เรากล่าวแก่เจ้า, ว่าเวลานี้บาปของเจ้าได้รับการให้อภัยกแล้ว, ฉะนั้นเจ้าได้รับสิ่งเหล่านี้; แต่จำไว้ว่าจะไม่ทำบาปอีกต่อไป, เกลือกภยันตรายจะมาถึงเจ้า.
๔ ตามจริงแล้ว, เรากล่าวแก่เจ้าว่าเจ้าได้รับเลือกออกจากโลกที่จะประกาศกิตติคุณของเราด้วยเสียงแห่งความชื่นชมยินดี, ราวกับด้วยเสียงกแตร.
๕ จงรื่นเริงใจและยินดีเถิด, เพราะเราอยู่ท่ามกลางกเจ้า, และเป็นผู้วิงวอนขพระบิดาแทนเจ้า; และเป็นเจตนาดีของพระองค์ที่จะประทานอาณาจักรคให้เจ้า.
๖ และ, ดังที่เขียนไว้—อะไรก็ตามที่เจ้าจะทูลขอกด้วยศรัทธาข, โดยร่วมกันคสวดอ้อนวอนตามคำบัญชาของเรา, เจ้าจะได้รับ.
๗ และเจ้าได้รับเรียกมาเพื่อทำให้เกิดการรวมกันกของผู้ที่เราเลือกขไว้; เพราะผู้ที่เราเลือกไว้ได้ยินคเสียงของเราและหาทำใจงแข็งกระด้างไม่;
๘ ดังนั้นประกาศิตออกไปจากพระบิดาว่าพระองค์จะทรงรวมกพวกเขาเข้ามาในสถานที่แห่งหนึ่งบนผืนแผ่นดินนี้, เพื่อเตรียมขใจพวกเขาให้พรักพร้อมถ้วนทุกสิ่งเพื่อรับวันที่ความยากลำบากคและความอ้างว้างจะถูกส่งไปยังคนชั่วร้าย.
๙ เพราะโมงใกล้เข้ามาแล้วและวันมาถึงในไม่ช้าเมื่อแผ่นดินโลกสุกงอม; และคนจองหองกทั้งปวงและคนทั้งหลายที่ทำชั่วจะเป็นดังตอข้าวข; และเราจะเผาคพวกเขาสิ้น, พระเจ้าจอมโยธาตรัส, เพื่อความชั่วร้ายจะไม่อยู่บนแผ่นดินโลก;
๑๐ เพราะโมงใกล้เข้ามาแล้ว, และเรื่องซึ่งอัครสาวกของเราพูดกไว้ต้องลุล่วง; เพราะพวกเขาพูดอย่างไรเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นอย่างนั้น;
๑๑ เพราะเราจะเปิดเผยตัวเราจากสวรรค์ด้วยอำนาจและรัศมีภาพมากมาย, พร้อมด้วยไพร่พลกทั้งปวงในนั้น, และดำรงอยู่ในความชอบธรรมขกับมนุษย์บนแผ่นดินโลกหนึ่งพันปีค, และคนชั่วร้ายจะไม่คงอยู่.
๑๒ และอนึ่ง, ตามจริงแล้ว, ตามจริงแล้ว, เรากล่าวแก่เจ้า, และมันออกไปในประกาศิตอันมั่นคง, โดยพระประสงค์ของพระบิดา, ว่าอัครสาวกกของเรา, อัครสาวกสิบสองซึ่งอยู่กับเราในการปฏิบัติศาสนกิจของเราที่เยรูซาเล็ม, จะยืนอยู่ทางขวามือของเราในวันที่เรามาในเสาเพลิงข, นุ่งห่มด้วยเสื้อคลุมแห่งความชอบธรรม, ด้วยมงกุฎบนศีรษะพวกเขา, ในรัศมีภาพคแม้ดังที่เราเป็น, เพื่อพิพากษางเชื้อสายแห่งอิสราเอลทั้งหมด, แม้มากเท่าที่รักเราและรักษาบัญญัติของเรา, และหาใช่ใครอื่นไม่.
๑๓ เพราะแตรกจะส่งเสียงทั้งยาวนานและดัง, แม้เช่นเดียวกับบนภูเขาซีนาย, และทั่วแผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือน, และพวกเขาจะออกมาข—แท้จริงแล้ว, แม้คนตายคซึ่งตายในเรา, เพื่อรับมงกุฎงแห่งความชอบธรรม, และได้รับการนุ่งห่ม, แม้ดังที่เราเป็นจ, เพื่ออยู่กับเรา, เพื่อเราทั้งหลายจะเป็นหนึ่งเดียวกัน.
๑๔ แต่, ดูเถิด, เรากล่าวแก่เจ้าว่าก่อนวันกสำคัญยิ่งนี้จะมาถึง พระองค์จะทรงทำให้ดวงอาทิตย์ขอับแสง, และดวงจันทร์จะกลับกลายเป็นโลหิต, และเหล่าดวงดาราจะร่วงหล่นจากฟ้าสวรรค์, และจะมีเครื่องหมายคอัศจรรย์ยิ่งนักในฟ้าสวรรค์เบื้องบนและในแผ่นดินโลกเบื้องล่าง;
๑๕ และจะมีการร้องไห้และพิลาปรำพันกในบรรดาไพร่พลมนุษย์;
๑๖ และจะมีพายุลูกเห็บกร้ายแรงส่งไปทำลายพืชผลของแผ่นดินโลก.
๑๗ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้น, เนื่องจากความชั่วร้ายของโลก, คือเราจะแก้แค้นกคนชั่วร้ายข, เพราะพวกเขาไม่ยอมกลับใจ; เนื่องจากถ้วยแห่งความเคืองแค้นของเราเต็มเปี่ยม; เพราะดูเถิด, โลหิตคของเราจะไม่ชำระพวกเขาหากพวกเขาหาฟังเราไม่.
๑๘ ดังนั้น, เราพระเจ้า พระผู้เป็นเจ้าจะส่งแมลงมาบนพื้นพิภพ, ซึ่งจะจับผู้อยู่อาศัยในนั้น, และจะกินเนื้อพวกเขา, และจะทำให้เกิดตัวหนอนแก่พวกเขา;
๑๙ และลิ้นพวกเขาจะถูกห้ามไว้เพื่อพวกเขาจะไม่เอ่ยปากกต่อว่าเรา; และเนื้อพวกเขาจะหลุดจากกระดูกพวกเขา, และดวงตาพวกเขาจากเบ้าของมัน;
๒๐ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือ สัตว์กในป่าและสัตว์ปีกในอากาศจะกัดกินพวกเขาจนหมด.
๒๑ และศาสนจักรอันเรืองอำนาจและน่าชิงชังกนั้น, ซึ่งเป็นโสเภณีขของแผ่นดินโลกทั้งปวง, จะถูกโค่นล้มโดยเพลิงที่เผาผลาญค, ตามที่พูดไว้โดยปากของเอเสเคียล ศาสดาพยากรณ์, ผู้พูดถึงสิ่งเหล่านี้, ซึ่งยังไม่เกิดขึ้นแต่ต้องงเกิดขึ้นแน่นอน, ดังที่เรามีชีวิตอยู่, เพราะความน่าชิงชังจะไม่ครอง.
๒๒ และอนึ่ง, ตามจริงแล้ว, ตามจริงแล้ว, เรากล่าวแก่เจ้าว่าเมื่อสิ้นสุดหนึ่งพันปีกนั้น, และมนุษย์เริ่มปฏิเสธพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขาอีก, เมื่อนั้นเราจะละเว้นแผ่นดินโลกไว้เพียงชั่วระยะสั้นข;
๒๓ และที่สุดกจะมาถึง, และฟ้าสวรรค์กับแผ่นดินโลกจะมอดไหม้เป็นจุณและสูญสิ้นไปข, และจะมีฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่ค.
๒๔ เพราะสรรพสิ่งที่ล้วนเก่าแก่จะสูญสิ้นไปก, และสิ่งทั้งหลายทั้งปวงจะกลับกลายเป็นสิ่งใหม่, แม้ฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก, และความสมบูรณ์ทั้งปวงภายในนั้น, ทั้งมนุษย์และสัตว์, สัตว์ปีกในอากาศ, และสัตว์น้ำในทะเล;
๒๕ และผมกสักเส้นเดียว, ทั้งผงธุลีเดียว, ก็จะไม่หายไป, เพราะนี่คือหัตถศิลป์จากมือเรา.
๒๖ แต่, ดูเถิด, ตามจริงแล้วเรากล่าวแก่เจ้า, ก่อนแผ่นดินโลกจะสูญสิ้นไป, มีคาเอลก, เทพาดิเทพขของเรา, จะเป่าแตรคของเขา, และเมื่อนั้นคนตายทั้งหมดจะตื่นง, เพราะเราจะเปิดหลุมศพของพวกเขา, และพวกเขาจะออกมาจ—แท้จริงแล้ว, แม้ทุกคน.
๒๗ และคนชอบธรรมกจะรวบรวมไว้ทางขวาขมือเราไปสู่ชีวิตนิรันดร์; และคนชั่วร้ายทางซ้ายมือเราซึ่งเราจะอับอายที่จะรับเป็นของเราต่อพระพักตร์พระบิดา;
๒๘ ดังนั้นเราจะกล่าวแก่พวกเขา—จงออกไปกจากเรา, เจ้าผู้ถูกสาปแช่ง, ไปสู่ไฟขอันเป็นนิจ, ที่เตรียมไว้สำหรับมารคและเหล่าเทพของเขา.
๒๙ และบัดนี้, ดูเถิด, เรากล่าวแก่เจ้า, ไม่เคยสักครั้งที่เราประกาศจากปากเราเองว่าพวกเขาจะกลับมา, เพราะที่กซึ่งเราอยู่พวกเขาจะมาไม่ได้, เนื่องจากพวกเขาไม่มีพลัง.
๓๐ แต่จำไว้ว่าคำพิพากษาทั้งหมดของเรามิได้ให้ไว้แก่มนุษย์; และดังที่ถ้อยคำออกไปจากปากของเราฉันใด แม้ฉันนั้นมันจะบังเกิดสัมฤทธิผล, เพื่อพวกแรกกจะเป็นพวกหลัง, และเพื่อพวกหลังจะเป็นพวกแรกในทุกสิ่งไม่ว่าอะไรก็ตามที่เราสร้างโดยคำแห่งอำนาจของเรา, ซึ่งคืออำนาจพระวิญญาณของเรา.
๓๑ เพราะโดยอำนาจพระวิญญาณของเรา เราสร้างกสิ่งเหล่านั้น; แท้จริงแล้ว, สรรพสิ่งทั้งปวง ทั้งฝ่ายวิญญาณขและฝ่ายโลก—
๓๒ อันดับแรกฝ่ายวิญญาณก, อันดับสองฝ่ายโลก, ซึ่งเป็นการเริ่มต้นของงานเรา; และอนึ่ง, อันดับแรกฝ่ายโลก, และอันดับสองฝ่ายวิญญาณ, ซึ่งเป็นบั้นปลายของงานเรา—
๓๓ โดยพูดกับเจ้าเพื่อเจ้าจะเข้าใจตามธรรมชาติ; แต่กับตัวเรา งานของเราไม่มีที่สิ้นสุดก, ทั้งไม่มีการเริ่มต้น; แต่ให้มันแก่เจ้าเพื่อเจ้าจะเข้าใจ, เพราะเจ้าขอมันจากเราและเห็นพ้องต้องกัน.
๓๔ ดังนั้น, ตามจริงแล้ว เรากล่าวแก่เจ้าว่าสำหรับเราทุกสิ่งเป็นฝ่ายวิญญาณ, และไม่มีสักครั้งที่เราให้กฎแก่เจ้าซึ่งเป็นฝ่ายโลก; ไม่ทั้งแก่มนุษย์คนใด, หรือลูกหลานมนุษย์; ไม่ทั้งแก่อาดัม, บิดาเจ้า, ผู้ที่เราสร้าง.
๓๕ ดูเถิด, เราให้แก่เขาเพื่อเขาจะเป็นผู้มีสิทธิ์เสรีกของตนเอง; และเราให้บัญญัติแก่เขา, แต่บัญญัติฝ่ายโลกเรามิได้ให้แก่เขา, เพราะบัญญัติขของเราเป็นฝ่ายวิญญาณ; ไม่เป็นฝ่ายธรรมชาติหรือฝ่ายโลก, ทั้งไม่เป็นฝ่ายเนื้อหนังหรือฝ่ายราคจริต.
๓๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคืออาดัม, โดยที่ถูกมารล่อลวง—เพราะ, ดูเถิด, มารกอยู่ก่อนอาดัม, เพราะเขากบฏขต่อเรา, โดยกล่าวว่า, ประทานเกียรติคของพระองค์ให้ข้าพระองค์เถิด, ซึ่งคืออำนาจงของเรา; และเขาทำให้ไพร่พลจของสวรรค์หนึ่งในสามฉส่วนหันหลังให้เราด้วย เพราะสิทธิ์เสรีชของพวกเขา;
๓๗ และพวกเขาถูกโยนลงมา, และจึงเกิดมีมารกและเหล่าเทพขของเขาดังนั้น;
๓๘ และ, ดูเถิด, มีสถานที่เตรียมไว้ให้พวกเขาจากกาลเริ่มต้น, ซึ่งสถานที่นั้นคือนรกก.
๓๙ และจึงจำเป็นว่ามารจะล่อลวงกลูกหลานมนุษย์, มิฉะนั้นพวกเขาจะเป็นผู้มีสิทธิ์เสรีของตนเองไม่ได้; เพราะหากพวกเขาไม่เคยมีความขมขพวกเขาจะรู้จักความหวานไม่ได้—
๔๐ ดังนั้น, เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือมารล่อลวงอาดัม, และเขารับส่วนผลไม้กต้องห้ามและล่วงละเมิดพระบัญญัติ, ซึ่งในการนี้เขากลับขึ้นอยู่กับขความประสงค์ของมาร, เพราะเขาพ่ายแพ้ต่อการล่อลวง.
๔๑ ดังนั้น, เรา, พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้า, ทำให้เขาถูกขับออกกจากสวนเอเดนข, จากที่อยู่ของเรา, เนื่องจากการล่วงละเมิดของเขา, ซึ่งในการนั้นเขากลายเป็นผู้ที่ตายทางวิญญาณค, ซึ่งเป็นความตายครั้งแรก, แม้ความตายเดียวกันนั้นซึ่งเป็นความตายงหนสุดท้าย, ซึ่งเป็นทางวิญญาณ, ซึ่งจะประกาศแก่คนชั่วร้ายเมื่อเราจะกล่าวว่า : จงออกไป, เจ้าผู้ถูกสาปแช่งจ.
๔๒ แต่, ดูเถิด, เรากล่าวแก่เจ้าว่าเรา, พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้า, ให้แก่อาดัมและแก่พงศ์พันธุ์ของเขา, ว่าพวกเขาจะไม่ตายก อันเกี่ยวกับความตายทางโลก, จนกว่าเรา, พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้า, จะส่งเทพขออกไปประกาศการกลับใจคและการไถ่งแก่พวกเขา, โดยผ่านศรัทธาในพระนามของพระบุตรองค์เดียวที่ถือกำเนิดจของเรา.
๔๓ และดังนั้น, เรา, พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้า, ได้กำหนดวันเวลาแห่งการทดลองกให้แก่มนุษย์—เพื่อว่าโดยความตายทางธรรมชาติของเขา เราจะยกเขาขึ้นขไปสู่ความเป็นอมตะคไปสู่ชีวิตนิรันดร์ง, แม้มากเท่าที่จะเชื่อ;
๔๔ และคนเหล่านั้นที่มิได้เชื่อ ไปสู่ความอัปมงคลกนิรันดร์; เพราะพวกเขาจะไม่สามารถรับการไถ่จากการตกทางวิญญาณของตนเพราะพวกเขาหากลับใจไม่;
๔๕ เพราะพวกเขารักความมืดมากกว่าความสว่าง, และการกระทำกของพวกเขาชั่ว, และพวกเขาได้รับค่าตอบแทนขของตนจากผู้ที่พวกเขาเลือกเชื่อฟัง.
๔๖ แต่ดูเถิด, เรากล่าวแก่เจ้า, ว่าเด็กกเล็ก ๆ ได้รับการไถ่ขนับแต่การวางรากฐานของโลกโดยผ่านพระองค์เดียวที่ถือกำเนิดของเรา;
๔๗ ดังนั้น, พวกเขาทำบาปไม่ได้, เพราะมิได้ให้อำนาจซาตานล่อลวงกเด็กเล็ก ๆ, จนกว่าพวกเขาเริ่มรู้จักรับผิดชอบขต่อเรา;
๔๘ เพราะให้แก่พวกเขา แม้ดังที่เราประสงค์, ตามความพอใจของเราเอง, เพื่อสิ่งสำคัญยิ่งจะเรียกร้องจากมือบรรพบุรุษกของพวกเขา.
๔๙ และ, อนึ่ง, เรากล่าวแก่เจ้า, ว่าผู้ใดที่มีความรู้, เรามิได้บัญชาให้กลับใจหรือ ?
๕๐ และคนที่ไม่มีความเข้าใจก, ก็อยู่ที่เราจะทำตามสิ่งที่เขียนไว้. และบัดนี้เราไม่ประกาศแก่เจ้าอีกในเวลานี้. เอเมน.