พระคัมภีร์
หลักคำสอนและพันธสัญญา 19


ภาค ๑๙

การเปิดเผยที่ประทานผ่านโจเซฟ สมิธ, ที่แมนเชสเตอร์, รัฐนิวยอร์ก, เดือนมีนาคม ค.ศ. ๑๘๓๐ (History of the Church, 1:72–74). ในประวัติของท่าน, ท่านศาสดาพยากรณ์นำเสนอว่าเป็น “พระบัญญัติจากพระผู้เป็นเจ้าและไม่ใช่จากมนุษย์, ให้แก่มาร์ติน แฮร์ริส, ประทานโดยพระองค์ผู้ทรงเป็นนิรันดร์” (History of the Church, 1:72).

๑–๓, พระคริสต์ทรงมีเดชานุภาพทั้งมวล; ๔–๕, คนทั้งปวงต้องกลับใจหรือไม่ก็ทนทุกข์; ๖–๑๒, การลงโทษนิรันดร์คือการลงโทษของพระผู้เป็นเจ้า; ๑๓–๒๐, พระคริสต์ทรงทนทุกข์เพื่อคนทั้งปวง, เพื่อพวกเขาจะไม่ต้องทนทุกข์ถ้าพวกเขากลับใจ; ๒๑–๒๘, จงสั่งสอนพระกิตติคุณแห่งการกลับใจ; ๒๙–๔๑, จงประกาศข่าวอันน่ายินดี.

เราเป็นอัลฟาและโอเมกา, พระคริสต์พระเจ้า; แท้จริงแล้ว, แม้เราคือเขาผู้นั้น, ปฐมและอวสาน, พระผู้ไถ่ของโลก.

เรา, โดยที่ทำให้พระประสงค์ของพระองค์ ซึ่งเราเป็น, แม้พระบิดา, เกี่ยวกับเราสำเร็จและเสร็จสิ้น—ด้วยการทำเช่นนี้ เพื่อเราจะทำให้ทุกสิ่งศิโรราบต่อเรา—

โดยยังคงดำรงอำนาจทั้งมวลไว้, แม้จนถึงการทำลายซาตานและงานของเขา ณ การสิ้นสุดของโลก, และวันสุดท้ายอันสำคัญยิ่งแห่งการพิพากษา, ซึ่งเราจะยังแก่ผู้อยู่อาศัยในนั้น, โดยพิพากษามนุษย์ทุกคนตามงานของเขาและการกระทำซึ่งเขาทำไว้.

และแน่นอนว่ามนุษย์ทุกคนต้องกลับใจหรือทนทุกข์, เพราะเรา, พระผู้เป็นเจ้า, หาได้สิ้นสุดไม่.

ดังนั้น, เราหาคืนคำพิพากษาซึ่งเราจะให้เกิดขึ้นไม่, แต่วิบัติจะออกไป, การร้องไห้, พิลาปรำพันและการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน, แท้จริงแล้ว, แก่คนที่เราพบว่าอยู่ทางซ้ายมือของเรา.

กระนั้นก็ตาม, ไม่มีเขียนไว้ว่าจะไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับความทรมานนี้, แต่มีเขียนว่า ความทรมานอันหาได้สิ้นสุดไม่.

อนึ่ง, มีเขียนว่า ความอัปมงคลนิรันดร์; ดังนั้น สิ่งนี้แสดงไว้ชัดเจนกว่าข้อพระคัมภีร์อื่น, เพื่อมันจะได้ทำงานกับใจลูกหลานมนุษย์, ทั้งหมดนี้ก็เพื่อรัศมีภาพแห่งนามของเรา.

ดังนั้น, เราจะอธิบายความลี้ลับนี้แก่เจ้า, เพราะมันสมควรกับเจ้าที่จะรู้แม้ดังเหล่าอัครสาวกของเรา.

เราพูดกับเจ้าที่ได้รับเลือกในการนี้, เสมือนกับคนหนึ่ง, เพื่อเจ้าจะเข้ามาในสถานพักผ่อนของเรา.

๑๐ เพราะ, ดูเถิด, ความลี้ลับของความเป็นเหมือนพระผู้เป็นเจ้า, สำคัญยิ่งเพียงไร ! เพราะ, ดูเถิด, เราคืออนันต, และโทษซึ่งให้จากมือเราเป็นอนันตโทษ, เพราะ อนันต คือนามของเรา. ดังนั้น—

๑๑ โทษนิรันดร์คือโทษของพระผู้เป็นเจ้า.

๑๒ อนันตโทษคือโทษของพระผู้เป็นเจ้า.

๑๓ ดังนั้น, เราจึงบัญชาให้เจ้ากลับใจ, และรักษาบัญญัติซึ่งเจ้าได้รับโดยมือผู้รับใช้ของเรา โจเซฟ สมิธ, จูเนียร์, ในนามของเรา;

๑๔ และเป็นโดยอำนาจอันทรงฤทธานุภาพของเราที่เจ้าได้รับสิ่งเหล่านั้น;

๑๕ ฉะนั้น เราบัญชาให้เจ้ากลับใจ—จงกลับใจเถิด, เกลือกเราจะลงทัณฑ์เจ้าด้วยไม้จากปากของเรา, และด้วยความเคืองแค้นของเรา, และด้วยความโกรธของเรา, และความทุกขเวทนาของเจ้าจะอาดูร—อาดูรเพียงใดเจ้าหารู้ไม่, แสนสาหัสเพียงใดเจ้าหารู้ไม่, แท้จริงแล้ว, ยากเหลือจะทนเพียงใดเจ้าหารู้ไม่.

๑๖ เพราะดูเถิด, เรา, พระผู้เป็นเจ้า, ทนทุกข์กับสิ่งเหล่านี้เพื่อทุกคน, เพื่อพวกเขาจะได้ไม่ทนทุกข์หากพวกเขาจะกลับใจ;

๑๗ แต่หากพวกเขาจะไม่กลับใจ พวกเขาต้องทนทุกข์แม้ดังเรา;

๑๘ ซึ่งความทุกขเวทนานี้ทำให้ตัวเรา, แม้พระผู้เป็นเจ้า, ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาสิ่งทั้งปวง, ต้องสั่นเพราะความเจ็บปวด, และเลือดออกจากทุกขุมขน, และทนทุกข์ทั้งร่างกายและวิญญาณ—และปรารถนาที่เราจะไม่ต้องดื่มถ้วยอันขมขื่น, และชะงักอยู่—

๑๙ กระนั้นก็ตาม, รัศมีภาพจงมีแด่พระบิดา, และเรารับส่วนและทำให้การเตรียมของเราเสร็จสิ้นเพื่อลูกหลานมนุษย์.

๒๐ ดังนั้น, เราจึงบัญชาเจ้าอีกครั้งให้กลับใจ, เกลือกเราจะทำให้เจ้านอบน้อมด้วยอำนาจอันทรงฤทธานุภาพของเรา; และว่าเจ้าจงสารภาพบาปของเจ้า, เกลือกเจ้าจะรับโทษเหล่านี้ซึ่งเราพูดไว้, ซึ่งในระดับน้อยที่สุดของมัน, แท้จริงแล้ว, แม้ในระดับต่ำที่สุด เจ้าเคยลิ้มรสมาแล้วในเวลาที่เราถอนพระวิญญาณของเราออกไป.

๒๑ และเราบัญชาเจ้าว่าเจ้าอย่าสั่งสอนสิ่งใดนอกจากการกลับใจ, และอย่านำเรื่องเหล่านี้ออกไปให้โลกเห็นจนกว่าจะเป็นปรีชาญาณในเรา.

๒๒ เพราะพวกเขาจะทนเนื้อไม่ได้ขณะนี้, แต่พวกเขาต้องได้รับน้ำนม; ดังนั้น, พวกเขาต้องไม่รู้เรื่องเหล่านี้, เกลือกพวกเขาจะพินาศ.

๒๓ จงเรียนรู้จากเรา, และฟังถ้อยคำของเรา; จงเดินด้วยความสุภาพอ่อนน้อมแห่งพระวิญญาณเรา, และเจ้าจะมีสันติสุขในเรา.

๒๔ เราคือพระเยซูคริสต์; เรามาโดยพระประสงค์ของพระบิดา, และเราทำตามพระประสงค์ของพระองค์.

๒๕ และอนึ่ง, เราบัญชาเจ้าว่าเจ้าจะไม่โลภภรรยาของเพื่อนบ้านเจ้า; หรือหมายมั่นจะเอาชีวิตเพื่อนบ้านเจ้า.

๒๖ และอนึ่ง, เราบัญชาเจ้าว่าเจ้าจะไม่โลภทรัพย์สมบัติของตนเอง, แต่แบ่งให้อย่างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ในการพิมพ์พระคัมภีร์มอรมอน, ซึ่งมีความจริงและพระคำของพระผู้เป็นเจ้าอยู่ในนั้น—

๒๗ ซึ่งเป็นคำของเราถึงคนต่างชาติ, เพื่อในไม่ช้ามันจะไปถึงชาวยิว, ซึ่งชาวเลมันเป็นพวกที่เหลืออยู่ของพวกเขา, เพื่อพวกเขาจะเชื่อพระกิตติคุณ, และไม่เฝ้ารอพระเมสสิยาห์ที่จะเสด็จมาผู้ซึ่งเสด็จมาแล้ว.

๒๘ และอนึ่ง, เราบัญชาเจ้าว่า เจ้าจงสวดอ้อนวอนโดยออกเสียงเช่นเดียวกับในใจเจ้า; แท้จริงแล้ว, ต่อหน้าโลกเช่นเดียวกับในที่ลับตา, ในที่สาธารณะเช่นเดียวกับในที่รโหฐาน.

๒๙ และเจ้าจงประกาศข่าวอันน่ายินดี, แท้จริงแล้ว, ประกาศบนภูเขา, และบนสถานที่สูงทุกแห่ง, และในบรรดาผู้คนทุกคนที่เจ้าจะได้รับอนุญาตให้เห็นได้.

๓๐ และเจ้าจงทำสิ่งนี้ ด้วยสุดความนอบน้อมถ่อมตน, โดยวางใจในเรา, ไม่สบประมาทคนที่สบประมาท.

๓๑ และเกี่ยวกับหลักคำสอนต่าง ๆ เจ้าจะไม่พูดถึง, แต่เจ้าจงประกาศการกลับใจและศรัทธาในพระผู้ช่วยให้รอด, และการปลดบาปโดยบัพติศมา, และโดยไฟ, แท้จริงแล้ว, แม้พระวิญญาณบริสุทธิ์.

๓๒ ดูเถิด, นี่คือบัญญัติสุดท้ายและสำคัญยิ่งข้อหนึ่งซึ่งเราจะให้แก่เจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้; เพราะนี่จะเพียงพอสำหรับชีวิตประจำวันของเจ้า, แม้จนถึงที่สุดของชีวิตเจ้า.

๓๓ และเจ้าจะได้รับความเศร้าหมองหากเจ้าไม่นำพาคำแนะนำเหล่านี้, แท้จริงแล้ว, แม้ความพินาศของตัวเจ้าและทรัพย์สมบัติ.

๓๔ แบ่งปันส่วนหนึ่งของทรัพย์สมบัติเจ้า, แท้จริงแล้ว, แม้ส่วนของที่ดินเจ้า, และทุกสิ่งเว้นแต่การเลี้ยงดูครอบครัวของเจ้า.

๓๕ จงชำระหนี้ที่เจ้าทำสัญญากับผู้พิมพ์. จงปลดเปลื้องตนจากพันธะ.

๓๖ จงไปจากที่อยู่อาศัยและบ้านของเจ้า, เว้นแต่เมื่อเจ้าปรารถนาจะพบกับครอบครัวเจ้า;

๓๗ และจงพูดอย่างเปิดเผยกับทุกคน; แท้จริงแล้ว, จงสั่งสอน, แนะนำ, ประกาศความจริง, แม้ด้วยเสียงอันดัง, ด้วยเสียงแห่งความชื่นชมยินดี, โดยร้องว่า—โฮซันนา, โฮซันนา, ขอพระนามของพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าทรงเจริญด้วยพระสิริเถิด !

๓๘ จงสวดอ้อนวอนเสมอ, และเราจะเทพระวิญญาณของเราลงมาให้เจ้า, และพรของเจ้าจะยิ่งใหญ่นัก—แท้จริงแล้ว, แม้ยิ่งกว่าที่เจ้าจะได้ทรัพย์ของแผ่นดินโลกและความเสื่อมทรามเท่าที่มีอยู่ในนั้น.

๓๙ ดูเถิด, เจ้าจะอ่านเรื่องนี้โดยไม่ชื่นชมยินดีและร่าเริงใจเพื่อความยินดีได้หรือ ?

๔๐ หรือเจ้าจะวิ่งวนต่อไปดังคนนำทางตาบอดหรือ ?

๔๑ หรือเจ้าจะนอบน้อมและอ่อนโยน, และประพฤติตนอย่างฉลาดได้ต่อหน้าเราหรือ ? แท้จริงแล้ว, มาหาเรา พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเถิด. เอเมน.