Inuyunan sa Kadaghanan

Human mapahiuli ang awtoridad sa priesthood, ang Ginoo misugo ni Joseph Smith ug Oliver Cowdery nga dili mo-orden sa usag usa isip mga elder ug mga lider sa Simbahan hangtud nga ang ubang mga tumutuo “makadesisyon pinaagi sa pagboto kon andam ba silang modawat” sa pagpangulo ni Joseph ug Oliver. Usa sa unang mga aksyon ni Joseph sa miting sa pag-organisar sa Simbahan niadtong Abril 6, 1830, mao ang pagtawag sa ingon nga pagboto. Gihangyo niya ang nagkatigum sa pagpakita kon miuyon ba sila kaniya ug ni Oliver isip mga magtutudlo ug kon angay ba nilang i-organisar ang Simbahan sumala sa pinadayag. Ang mga miyembro nagkahiusa sa pagboto nga mouyon.¹ Usa ka pinadayag sa Hulyo 1830 mibalik sa pagsulti nga “ang tanan nga mga butang mabuhat nga inuyunan sa kadaghanan diha sa simbahan, pinaagi sa daghan nga pag-ampo & hugot nga pagtuo.”²

mga tawo nga mipataas sa tuo nga mga kamot

Ang mga unang miyembro sa Simbahan mipahigayon sa buluhaton pinaagi sa pag-uyon sa kadaghanan, mipaluyo sa mga lider ug mga desisyon pinaagi sa pagboto.

Ang unang mga lider sa Simbahan misagop sa mga pamaagi nga gigamit sa ubang mga organisasyon—sama sa pag-isa sa mga kamot aron sa pagboto—sa ilang mga paningkamot sa pagtuman sa sugo sa Ginoo nga ang mga buluhaton ipahigayon pinaagi sa pag-uyon sa kadaghanan. Ang mga pormalidad sama sa pagsugod sa mga miting, pagpaluyo sa mga opisyales ug mga desisyon pinaagi sa pagboto, pagtipig og mga rekord sa miting, ug pagpahibalo sa mga hilisgutan sa miting nahimo nang komon sa daghang lain-laing mga organisasyon panahon sa miaging siglo.³ Ang mga simbahan, mga kapunungan sa gobyerno, ug pribadong mga klub managsamang migamit sa susama nga mga pamaagi, gigamit ang British House of Commons isip ilang sumbanan.⁴ Sa mga 1820, kasagaran sa mga Amerikano, lakip ni Joseph Smith ug Oliver Cowdery, naghunahuna niini nga “mga pamaagi sa parlamento” nga maoy normal nga paagi sa pagpahigayon og mga miting.⁵ Kini nga mga pamaagi nakatabang sa pag-ila sa mga miting sa Simbahan, lakip ang miting sa pagtukod, isip lehitimo o opisyal imbis nga impormal nga panagpundok.⁶

Ang buhat sa pagpahigayon sa buluhaton sa Simbahan pinaagi sa pag-uyon sa kadaghanan usahay miresulta sa mga boto sa pagsupak. Usa ka pinadayag niadtong 1841 gani miila sa posibilidad nga ang mga Santos dili mopaluyo sa mga calling nga gihatag pinaagi sa pagpadayag. “Usa ka sugo ako mohatag nganha kaninyo, nga kinahanglan kamo mobutang og mga tawo niining tanan nga mga buhatan ug uyunan kadto nga mga ngalan nga Ako misulti, o kon dili sila dili dawaton diha sa akong kinatibuk-an nga komperensya.”⁷ Pipila ka mga miyembro sa usa ka komperensya sa 1841 dili gusto nga magpabilin sa ilang calling ang presidente sa elders quorum, usa ka bishop, usa ka sakop sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, ug usa ka magtatambag sa kapangulohan sa korum sa mga high priest sa Nauvoo. Ang tagsa-tagsa ka mga korum nanagtigum dayon diha sa mga konseho aron sa pagkonsiderar og balik niini nga mga calling.⁸ Sa usa ka komperensya sa 1843, gidudahan ni Joseph Smith ang abilidad ni Sidney Rigdon nga moserbisyo isip magtatambag sa Unang Kapangulohan. Ang ubang mga lider misuporta ni Rigdon, ug ang nagkapundok nga mga miyembro sa Simbahan miboto sa pagpabilin kaniya diha sa iyang calling nga supak sa una nga kagustohan ni Joseph. Napugos si Joseph sa pagdawat sa resulta.⁹

Paglabay sa panahon, ang mga debate sa mga komperensya sa Simbahan ug sa mga miting sa sakrament mas nakita na nga makabalda. Ang mga lider sa Simbahan misugod sa pagtudlo niadtong nagdumala sa mga miting sa pagtubag sa bisan unsa nga mga pagsupak panahon sa pagpaluyo nga boto diha sa gawas sa miting. Bisan pa niana, ang samang madasigong diskusyon nagpadayon karon diha sa mga konseho sa ward, stake, misyon, ug kinatibuk-ang Simbahan. Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nagpadayon sa pagpahigayon sa buluhaton sa Simbahan pinaagi sa pag-uyon sa kadaghanan. Kadtong mipakita og boto sa pagsupak iduso ngadto sa ilang lokal nga mga lider aron hisgutan ang ilang mga kabalaka. Kadtong miboto sa pag-uyon magtinguha sa pagpaluyo sa mga lider ug mga programa dili lamang sa ilang pagboto apan usab pinaagi sa ilang mga buhat, hugot nga pagtuo, ug mga pag-ampo.¹⁰

Mga Kapanguhaan sa Simbahan

Russell M. Nelson, “Pagpaluyo sa mga Propeta,” Liahona, Nob. 2014, 74–77.

Bibliograpiya

Ang mosunod nga publikasyon naghatag og dugang nga impormasyon kabahin niini nga hisgutanan. Pinaagi sa pag-refer o pag-link kanimo ngadto niini nga mga kapanguhaan, wala kami mag-endorso o mogarantiya sa sulod o sa mga panglantaw sa tagsulat.

Matthew O. Richardson, “The Law of Common Consent (D&P 26),” sa Craig K. Manscill, ed., Sperry Symposium Classics: The Doctrine and Covenants (Provo, UT: Religious Studies Center, Brigham Young University, 2004), 134–41.

Mubo nga mga Sulat

1. Joseph Smith, “History, 1838–1856, volume A-1 [23 Disyembre 1805–30 Agosto 1834],” 27, 37, josephsmithpapers.org.

2. Historical Introduction to “Appendix 3: ‘Articles of the Church of Christ,’ Hunyo 1829,” josephsmithpapers.org; Joseph Smith, “History, 1838–1856, volume A-1 [23 December 1805–30 August 1834],” 27; “Revelation, July 1830–B [D&C 26],” sa Revelation Book 1, 34, josephsmithpapers.org. Tan-awa sa Doktrina ug mga Pakigsaad 26:2.

3. Tan-awa sa David Elliott, Letters, on the General Structure, Government, Laws and Discipline of the Church (Chambersburg, PA: G. K. Harper, 1826), 120–26; The Book of Common Prayer, and Administration of the Sacraments, and Other Rites and Ceremonies of the Church, According to the Use of the Protestant Episcopal Church in the United States of America: Together with the Psalter, or Psalms of David (New York: T. & J. Swords, 1810), vii.

4. Common Consent, the Basis of the Constitution of England; or, Parliamentary Reform Considered and Tried by the Tests of Law and Reason (London: Thomas and Joseph Allman, 1817).

5. Tan-awa sa David S. Shields, Civil Tongues and Polite Letters in British America (Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1997), 182–84; Peter Dobkin Hall, The Organization of American Culture, 1700–1900: Private Institutions, Elites, and the Origins of American Nationality (New York: New York University Press, 1982), 1–2, 24–25.

6. Tan-awa sa David Keith Stott, “Legal Insights into the Organization of the Church in 1830,” BYU Studies, vol. 49, nu. 2 (2010), 121–48.

7. “Revelation, 19 January 1841 [D&C 124],” sa Book of the Law of the Lord, 14–15, josephsmithpapers.org.

8. Joseph Smith, “History, 1838–1856, volume C-1 [2 Nobyembre 1838–31 Hulyo 1842],” 1193, josephsmithpapers.org.

9. “Minutes of a Special Conference,” Times and Seasons, vol. 4, nu. 21 (Sept. 15, 1843), 329–30.

10. Tan-awa sa Russell M. Nelson, “Pagpaluyo sa mga Propeta,” Liahona, Nob. 2014, 74–77; Ronald A. Rasband, “Nagbarug uban sa mga Lider sa Simbahan,” Liahona, Mayo 2016, 46–49.