វាំងនន
ជាពាក្យមួយដែលប្រើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីឲ្យន័យថា (១) ជារនាំងខណ្ឌទីកន្លែងនៅក្នុងរោងឧបោសថ ឬនៅក្នុងព្រះវិហារ (២) ជានិមិត្តរូបមួយអំពីការញែកចេញពីគ្នារវាងព្រះនឹងមនុស្ស (៣) ជាស្បៃពាក់ដោយមនុស្សដើម្បីគ្របមុខ ឬគ្របក្បាល ឬ(៤) ជាសេចក្ដីភ្លេចភ្លាំងដែលព្រះបណ្ដាលឲ្យមានឡើង ដើម្បីបំបិទកុំឲ្យមនុស្សនៅចាំអំពីការរស់នៅមុនផែនដី។