ហេព្រើរ
ជាភាសាសេមិត ដែលនិយាយដោយពួកកូនចៅនៃអ៊ីស្រាអែល។
ភាសាហេព្រើរត្រូវបាននិយាយដោយពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល រហូតដល់គេវិលមកពីការឃុំឃាំងនៃពួកបាប៊ីឡូនវិញ គឺនៅសម័យដែលភាសាអើរ៉ាមក្លាយទៅជាភាសានិយាយទូទៅរាល់ថ្ងៃ។ នៅសម័យព្រះយេស៊ូវ ភាសាហេព្រើរ គឺជាភាសានៃពួកអ្នករៀនសូត្រ ភាសាច្បាប់ និងភាសាខាងសាសនា។