ព្រះគម្ពីរប៊ីប
ជាការប្រជុំឯកសារនៃពួកហេព្រើរ និងពួកគ្រីស្ទាន ដែលមានវិវរណៈពីព្រះ។ ពាក្យ ប៊ីប មានន័យថា « ព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ »។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបជាស្នាដៃរបស់ពួកព្យាការី និងពួកអ្នកនិពន្ធជាច្រើន ដែលធ្វើតាមឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (២ ពេត្រុស ១:២១)។
ព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់ពួកគ្រីស្ទានមានពីរភាគ គឺដែលគេស្គាល់ទូទៅថា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់មានគម្ពីរទាំងឡាយ ដែលពួកសាសន៍យូដានៅស្រុកភីលីស្ទីនប្រើនៅសម័យព្រះអម្ចាស់ទ្រង់គង់នៅលើផែនដី។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានឯកសារនៅសម័យពួកសាវក ហើយរាប់ថា មានសន្តិភាព និងសិទ្ធិអំណាច ដូចជាគម្ពីររបស់ពួកសាសន៍យូដាដែរ។ គម្ពីរទាំងឡាយ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ គឺបានដកស្រង់យកមកពីអក្សរសាស្ត្រជាតិ ដែលមានតមកច្រើនសតវត្សមកហើយ ហើយបានសរសេរទុកក្នុងភាសាហេព្រើរសឹងតែទាំងអស់ រីឯគម្ពីរទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីវិញ គឺជាឯកសារក្នុងជំនាន់តែមួយ ហើយភាគច្រើនបានសរសេរក្នុងភាសាក្រេក។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ពាក្យថា សញ្ញា ជាពាក្យតំណាងពាក្យហេព្រើរមួយ ដែលមានន័យថា « សេចក្ដីសញ្ញា »។ សេចក្ដីសញ្ញាចាស់ គឺជាក្រឹត្យវិន័យដែលបានប្រទានដល់លោកម៉ូសេ កាលពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលមិនព្រមទទួលភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អ ដែលរាស្ត្រទ្រង់មានតាំងពីកំណើតមនុស្សលោកមកម្ល៉េះ។ សេចក្ដីសញ្ញាថ្មី គឺជាដំណឹងល្អដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀន។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់ពួកហេព្រើរ (ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់) គម្ពីរទាំងឡាយត្រូវបានចែកចេញជាបីក្រុម គឺ ៖ ក្រឹត្យវិន័យ ពួកព្យាការី និងឯកសារ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបដែលពួកគ្រីស្ទានប្រើ នោះរៀបរាប់គម្ពីរទាំងឡាយតាមមុខប្រធាន ដូចជាខាងប្រវត្តិសាស្ត្រ ខាងកំណាព្យ និងខាងការព្យាករណ៍។
តាមធម្មតា គម្ពីរទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានក្នុងលំដាប់នេះ គឺ ៖ ដំណឹងល្អទាំងបួន និងកិច្ចការ; សំបុត្រប៉ុល; សំបុត្រទូទៅរបស់យ៉ាកុប យ៉ូហាន និងយូដាស ហើយនឹងវិវរណៈយ៉ូហាន។
សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយឲ្យកិត្តិយស ហើយគោរពដល់ព្រះគម្ពីរប៊ីប ហើយក៏បញ្ជាក់ដែរថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នៅតែប្រទានវិវរណៈថែមទៀត តាមរយៈពួកព្យាការីទ្រង់នៅគ្រាចុងក្រោយ ដែលគាំទ្រ ហើយបញ្ជាក់ពីដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប អំពីទំនាក់ទំនងដែលព្រះទ្រង់មានជាមួយនឹងមនុស្សលោក។