ជំនួយ​ការសិក្សា
ព្រះ​គម្ពីរ, បទ​ព្រះ​គម្ពីរ


ព្រះ​គម្ពីរ, បទ​ព្រះ​គម្ពីរ

ជា​ពាក្យ​ពេចន៍ ព្រម​ទាំង​ពាក្យ​សរសេរ និង​ពាក្យ​និយាយ ដោយ​ពួក​បុរស​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ កាល​បាន​សណ្ឋិត​ដោយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ សព្វ​ថ្ងៃ បទ​ព្រះ​គម្ពីរ​កាណុង​មាន ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប, ព្រះ​គម្ពីរ​មរមន, គោល​លទ្ធិ និង​សេចក្ដី​សញ្ញា, និង​មុក្ដា​ដ៏​មាន​តម្លៃ​មហិមា។ ព្រះ​យេស៊ូវ និង​ពួក​អ្នក​សរសេរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី បាន​រាប់​គម្ពីរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​ថា ជា​បទគម្ពីរ (ម៉ាថាយ ២២:២៩; យ៉ូហាន ៥:៣៩; ២ ធីម៉ូ. ៣:១៥; ២ ពេត្រុស ១:២០–២១)។

ព្រះ​គម្ពីរ​ដែល​បាត់ 

មាន​ការ​សរសេរ​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ពោល​ដល់​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​ពួក​យើង​ពុំ​មាន​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ក្នុង​ចំណោម​ការ​សរសេរ​ពិសិដ្ឋ​ទាំង​នោះ គឺ​គម្ពីរ និង​ពួក​អ្នក​និពន្ធ​ទាំង​ឡាយ ៖ សេចក្ដី​សញ្ញា (និក្ខ. ២៤:៧), សង្គ្រាម​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ (ជនគ. ២១:១៤), យ៉ាស៊ើរ (យ៉ូស្វេ ១០:១៣; ២ សាំយូ. ១:១៨), កិច្ចការ​របស់​សាឡូម៉ូន (១ ពង្សាវ. ១១:៤១), សាំយូអែល ជា​អ្នក​មើល​ឆុត (១ របា. ២៩:២៩), ណាថាន់ ជា​ព្យាការី (២ របា. ៩:២៩), សេម៉ាយ៉ា ជា​ព្យាការី (២ របា. ១២:១៥), អ៊ីដោ ជា​ព្យាការី (២ របា. ១៣:២២), យេហ៊ូវ (២ របា. ២០:៣៤), ពាក្យ​សំដី​នៃ​ពួក​អ្នក​មើល​ឆុត (២ របា. ៣៣:១៩), ហេណុក (យូដាស ១:១៤), និង​ពាក្យ​សំដី​នៃ​ស៊ីណុក, ពាក្យ​សំដី​នៃ​នីអ៊ុម និង​ពាក្យ​សំដី​នៃ​ស៊ីណូស (១ នីហ្វៃ ១៩:១០), ស៊ីណូស (យ៉ាកុប [ព.ម] ៥:១), ស៊ីណុក និង​អេសីយ៉ាស (ហេលេ. ៨:២០), និង​សៀវភៅ​រំឭក (ម៉ូសេ ៦:៥), និង​សំបុត្រ​ទាំង​ឡាយ​ទៅ​ដល់​ពួក​កូរិនថូស (១ កូរិន. ៥:៩), ទៅ​ដល់​ពួក​អេភេសូរ (អេភេ. ៣:៣) និង​សំបុត្រ​មក​ពី​ពួក​ឡៅ​ឌី​សេ (កូល៉ុស ៤:១៦)។

ព្រះ​គម្ពីរ​ដែល​ត្រូវ​រក្សាទុក 

តម្លៃ​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ 

គម្ពីរ​ដែល​បាន​ព្យាករ​ថា​នឹង​ចេញ​មក