យេរូសាឡិម
ជាទីក្រុងមួយនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលសព្វថ្ងៃនេះ។ គឺជាទីក្រុងដ៏វិសេសបំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិគម្ពីរប៊ីប។ ជាកន្លែងដ៏ពិសិដ្ឋបំផុតខ្លះចំពោះពួកគ្រីស្ទាន ពួកយូដា និងពួកឥស្លាម គឺនៅទីក្រុងនេះហើយ ដែលពួកអ្នកជឿដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនមកលេងជាទៀងទាត់។ ក្រុងយេរូសាឡិមតែងតែបានពោលថាជាទីក្រុងបរិសុទ្ធ។
នៅគ្រាមួយបានស្គាល់ថា សាឡិម (លោកុ. ១៤:១៨; ទំនុក. ៧៦:២), យេរូសាឡិម គឺជាទីក្រុងយេប៊ូស រហូតដល់ដាវីឌចាប់យកបាន (យ៉ូស្វេ ១០:១; ១៥:៨; ២ សាំយូ. ៥:៦–៧), ក៏បានតាំងធ្វើជារាជធានីរបស់ទ្រង់។ រហូតដល់ពេលនោះ គឺធ្លាប់ប្រើជាបន្ទាយភ្នំ គឺប្រមាណជា ៨០០ ម. ខ្ពស់ជាងផ្ទៃសមុទ្រ។ ក្រុងយេរូសាឡិមព័ទ្ធជុំវិញដោយច្រកភ្នំដ៏ខ្ពស់នៅគ្រប់ទិស លើកលែងតែទិសខាងជើង។
នៅក្នុងរាជ្យស្ដេចដាវីឌនៅក្រុងយេរូសាឡិម នោះទ្រង់សំណាក់នៅក្នុងវាំងធ្វើពីឈើ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងរាជ្យសាឡូម៉ូន នោះប្រជាជនបានធ្វើអ្វីៗជាច្រើន ដើម្បីស្អាងទីក្រុងបានល្អ គឺមានទាំងការសាងវាំងស្ដេច និងព្រះវិហារ។
បន្ទាប់ពីនគរអ៊ីស្រាអែល និងនគរយូដាបានបែកចេញ នោះក្រុងយេរូសាឡិមនៅជារាជធានីរបស់ស្រុកយូដា។ គឺតែងតែបានវាយដោយពួកពលទ័ពលុកលុយ (១ ពង្សាវ. ១៤:២៥; ២ ពង្សាវ. ១៤:១៣; ១៦:៥; ១៨–១៩; ២៤:១០; ២៥)។ នៅក្រោមស្ដេច ហេសេគា នោះក្រុងយេរូសាឡិមបានក្លាយទៅមជ្ឈមណ្ឌលនៃការថ្វាយបង្គំខាងសាសនា ប៉ុន្តែភាគខ្លះត្រូវបានបំផ្លាញចោល នៅឆ្នាំ ៣២០ ម.គ.ស., ១៦៨ ម.គ.ស., និង ៦៥ ម.គ.ស.។ ស្ដេចហេរ៉ូឌបានសាងកំផែង និងព្រះវិហារឡើងវិញ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស. នោះពួករ៉ូមបានបំផ្លាញចោលអស់រលីង។