ហូសេ
ជាព្យាការីម្នាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបានព្យាករនៅនគរអ៊ីស្រាអែលខាងជើង នៅចុងរាជ្យនៃស្ដេចយេរ៉ូបោមទីពីរ។ លោកបានរស់នៅសម័យប្រទេសចុះអន់ថយ និងហិនហោច មកពីអំពើបាបនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។
គម្ពីរហូសេ
ផ្ទៃរឿងដ៏សំខាន់នៅក្នុងគម្ពីរ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះរាស្ត្រទ្រង់។ ការវាយផ្ចាលទាំងអស់របស់ទ្រង់ គឺធ្វើដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយការសាងអ៊ីស្រាអែលឡើងវិញនឹងកើតឡើង ដោយព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ (ហូសេ ២:១៩; ១៤:៤)។ ផ្ទុយទៅវិញ ហូសេបង្ហាញការក្បត់ និងការមិនស្មោះត្រង់របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ក៏ប៉ុន្តែព្រះទ្រង់ នៅតែទន្ទឹងដល់ការប្រោសលោះនៃអ៊ីស្រាអែលចុងក្រោយបង្អស់ (ហូសេ ១១:១២–១៤:៩)។