ឡុត
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ គឺជាកូនប្រុសរបស់ហារ៉ាន ហើយជាក្មួយរបស់អ័ប្រាហាំ (លោកុ. ១១:២៧, ៣១; អ័ប្រា. ២:៤)។ ហារ៉ានស្លាប់ ពីព្រោះមកពីមានអំណត់អត់នៅក្រុងអ៊ើរ (អ័ប្រា. ២:១)។ ឡុតបានចេញពីក្រុងអ៊ើរទៅជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា ហើយបានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងពួកគេទៅស្រុកកាណាន (លោកុ. ១២:៤–៥)។ ឡុតបានសម្រេចចិត្តនឹងអាស្រ័យនៅក្រុងសូដុំម។ ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់បានចាត់សារទូតឲ្យទៅប្រាប់ឡុតឲ្យរត់ចេញពីក្រុងសូដុំម មុននឹងព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បំផ្លាញទីក្រុងនោះចោល ពីព្រោះមកពីអំពើអាក្រក់នៃប្រជាជន (លោកុ. ១៣:៨–១៣; ១៩:១, ១៣, ១៥); ប៉ុន្តែប្រពន្ធឡុតបានងាកបែរទៅមើលការបំផ្លាញ ហើយបានក្លាយទៅជាបង្គោលអំបិលទៅ (លោកុ. ១៩:២៦)។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមាននូវសេចក្ដីយោងអំពីឡុត (លូកា ១៧:២៩; ២ ពេត្រុស ២:៦–៧)។ ជីវិតលោកបន្ទាប់ពីបានបែកចេញពីអ័ប្រាហាំ ត្រូវបានរៀបរាប់ប្រាប់នៅក្នុងគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ១៣ ១៤ និង ១៩។