បូជា, យញ្ញបូជា, លះបង់
កាលពីបុរាណ ពាក្យ បូជា មានន័យថា ធ្វើឲ្យអ្វី ឬធ្វើឲ្យមនុស្សណាម្នាក់បានបរិសុទ្ធ។ ឥឡូវរនះ ពាក្យនេះត្រឡប់ទៅជាមានន័យថា លះបង់ចោល ឬសុខចិត្តចោលរបស់ទ្រព្យខាងលោកិយ ដើម្បីព្រះអម្ចាស់ និងនគររបស់ទ្រង់។ សមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ គួរតែយល់ព្រមបូជានូវអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីព្រះអម្ចាស់។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានបង្រៀនថា « សាសនាណាដែលមិនតម្រូវឲ្យបូជានូវគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ នោះមិនដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដ៏ចាំបាច់ដល់ជីវិត និងសេចក្ដីសង្គ្រោះឡើយ »។ បើសិនជាគិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយទៅ ព្រះពរទាំងឡាយដែលបានមក ដោយសារការបូជា នោះធំជាងអ្វីៗ ដែលបានលះបង់ទៅទៀត។
ក្រោយពីលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាត្រូវបានដេញចេញពីសួនច្បារអេដែន ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រទានដល់គេនូវក្រឹត្យវិន័យនៃយញ្ញបូជា។ ក្រឹត្យវិន័យនេះមានរួមនូវការបូជាកូនចៀមច្បងពីហ្វូងចៀមគេ។ យញ្ញបូជានេះ គឺជានិមិត្តរូបអំពីយញ្ញបូជា ដែលនឹងបានធ្វើដោយព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះ (ម៉ូសេ ៥:៤–៨)។ ការបូជារបៀបនេះ មានរៀងដរាបរហូតមកដល់ពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសុគត ដែលជាទីបញ្ចប់នូវយញ្ញបូជាសត្វ ជាពិធីបរិសុទ្ធមួយនៃដំណឹងល្អ (អាលម៉ា ៣៤:១៣–១៤)។ នៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ សមាជិកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ជានំប៉័ង និងទឹក ដើម្បីនឹកចាំដល់ការបូជានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ សមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ សព្វថ្ងៃនេះ ក៏សូមឲ្យបូជានូវចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប (៣ នីហ្វៃ ៩:១៩–២២)។ ទាំងនេះ គឺមានន័យថា គេជាមនុស្សដែលមានចិត្តសុភាពរាបសា ដែលប្រែចិត្ត ហើយសុខចិត្តគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ។