ជំនួយ​ការសិក្សា
នេប៊ូក្នេសា


នេប៊ូក្នេសា

នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ គឺជា​ស្ដេច​ក្រុង​បាប៊ីឡូន (ឆ្នាំ ៦០៤–៥៦១ ម.គ.ស.) ដែល​បាន​បង្ក្រាប​ស្រុក​យូដា (២ ពង្សាវ. ២៤:១–៤)។ ហើយ​បាន​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ក្រុង​យេរូសាឡិម (២ ពង្សាវ. ២៤:១០–១១)។ ព្យាការី​លីហៃ​ត្រូវ​ព្រះ​ទ្រង់​បញ្ជា​ឲ្យ​រត់​ចេញ​ពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម នៅ​ឆ្នាំ ៦០០ ម.គ.ស. ដើម្បី​ចៀសវាង​ការ​ចាប់​យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​ឯ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន (១ នីហ្វៃ ១:៤–១៣) កាល​ស្ដេច​នេប៊ូក្នេសា​ចាប់​យក​ស្ដេច​សេដេគា និង​ប្រជាជន​ទៅ (២ ពង្សាវ. ២៥:១, ៨–១៦, ២០–២២)។ ដានីយ៉ែល​បាន​បកស្រាយ​ន័យ​សប្ដិ​ថ្វាយ​ស្ដេច​នេប៊ូក្នេសា (ដានី. ២; )។