និក្ខមនំ
ជាគម្ពីរមួយសរសេរដោយលោកម៉ូសេ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលអធិប្បាយប្រាប់អំពីការចាកចេញនៃពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីស្រុកអេស៊ីព្ទ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលមុនដំបូង ដូចដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងគម្ពីរនិក្ខមនំ អាចចែកចេញជាបីភាគគឺ ៖ (១) ទាសភាពនៃប្រជាជនទៅស្រុកអេស៊ីព្ទ (២) ការដែលគេចេញដំណើរពីស្រុកអេស៊ីព្ទនៅក្រោមការដឹកនាំនៃលោកម៉ូសេ និង (៣) ការដែលគេឧទ្ទិសកិច្ចការព្រះក្នុងជីវភាពខាងសាសនារបស់គេ និងជីវភាពខាងរដ្ឋាភិបាលរបស់គេ។
ភាគទី ១ គឺជំពូកទី ១–១៥ ពន្យល់ប្រាប់អំពីការសង្កត់សង្កិនពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅស្រុកអេស៊ីព្ទ; អំពីប្រវត្តិមុនដំបូង និងការហៅរបស់ម៉ូសេ; អំពីនិក្ខមនំ និងបានស្ថាបនាបុណ្យរំលង; និងអំពីដំណើរទៅសមុទ្រក្រហម ការបំផ្លាញទ័ពផារ៉ោន និងចម្រៀងរបស់ម៉ូសេអំពីជ័យជម្នះ។
ភាគទី ២ គឺជំពូកទី ១៥–១៨ ប្រាប់អំពីសេចក្ដីប្រោសលោះនៃពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងហេតុការណ៍ក្នុងដំណើរពីសមុទ្រក្រហមទៅភ្នំស៊ីណាយ អំពីទឹកម៉ារ៉ាល្វីង ការប្រទាននូវសត្វក្រួច និងនំម៉ាន៉ា ការគោរពថ្ងៃឈប់សម្រាក អំណោយទាននូវទឹក នៅរេផិឌីម យ៉ាងអស្ចារ្យ និងចម្បាំងនៅទីនោះជាមួយនឹងពួកសាសន៍អាម៉ាលេក អំពីការមកនៃលោកយេត្រូនៅក្នុងជំរំ និងពាក្យទូន្មានរបស់លោកអំពីរដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រជាជន។
ភាគទី ៣ គឺជំពូកទី ១៩–៤០ ទាក់ទងនឹងការដែលពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលថ្វាយខ្លួនចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះចំពោះហេតុការណ៍ ដ៏ម៉ឺងម៉ាត់នៅភ្នំស៊ីណាយ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ញែកប្រជាជនចេញជានគរនៃពួកសង្ឃ និងជាសាសន៍បរិសុទ្ធ ទ្រង់បានប្រទានព្រះបញ្ញត្តិ ១០ ប្រការ ហើយទ្រង់បានបង្គាប់អំពីរោងឧបោសថ គ្រឿងតុបតែង និងការថ្វាយបង្គំនៅខាងក្នុង។ បន្ទាប់មក មានដំណើររឿងអំពីអំពើបាបរបស់ប្រជាជន ចំពោះការថ្វាយបង្គំកូនគោមាស ហើយចុងក្រោយបង្អស់ អំពីដំណើររឿងនៃការសង់រោងឧបោសថ និងគ្រឿងសម្រាប់កិច្ចការ។