អែលឌើរ
ពាក្យ អែលឌើរ ត្រូវយកមកប្រើច្រើនបែបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ពាក្យនេះតែងតែសំដៅទៅលើពួកចាស់ទុំនៅក្នុងពូជអំបូរ តាមធម្មតា គឺជាអ្នកដែលផ្ទុកនូវកិច្ចការខាងរដ្ឋាភិបាល (លោកុ. ៥០:៧; យ៉ូស្វេ ២០:៤; នាងរស់ ៤:២; ម៉ាថាយ ១៥:២)។ វ័យ និងការពិសោធន៍របស់គេធ្វើឲ្យពាក្យទូន្មានគេមានតម្លៃ។ មុខងាររបស់គេមិនចាំបាច់ជាការហៅខាងបព្វជិតភាពនោះទេ។
ក៏មានពួកអែលឌើរដែលបានតែងតាំងឡើងខាងបព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកនៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែរ (និក្ខ. ២៤:៩–១១)។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ពួកអែលឌើរបានត្រូវពោលដល់ថា ជាតំណែងបព្វជិតភាពមួយក្នុងសាសនាចក្រ (យ៉ាកុប [ព.ស.ថ.] ៥:១៤–១៥)។ នៅចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃក៏មានពួកអែលឌើរដែលបានតែងតាំងឡើងខាងបព្វជិតភាព (អាលម៉ា ៤:៧, ១៦; មរ៉ូណៃ ៣:១)។ នៅក្នុងការកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី គឺជាអែលឌើរមុនដំបូង ដែលបានតែងតាំងឡើង (គ. និង ស. ២០:២–៣)។
ឥឡូវនេះ អែលឌើរ គឺជាតំណែងប្រគល់ដល់ពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកគ្រប់រូប។ ឧទាហរណ៍ អ្នកផ្សាយសាសនាបុរស ត្រូវហៅថា អែលឌើរ។ ហើយសាវកក៏ជាអែលឌើរម្នាក់ ហើយជាការសមរម្យក្នុងការហៅពួកក្រុម ១២ នាក់ ឬពួកក្រុម ៧០ នាក់ តាមតំណែងនេះ (គ. និង ស. ២០:៣៨; ១ ពេត្រុស ៥:១)។ កាតព្វកិច្ចនៃពួកអែលឌើរដែលបានតែងតាំងឡើងក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបានរៀបរាប់ប្រាប់ក្នុងវិវរណៈនៅថ្ងៃចុងក្រោយ (គ. និង ស. ២០:៣៨–៤៥; ៤២:៤៤; ៤៦:២; ១០៧:១២)។