Lekcja 24: Ew. Mateusza 21:17–22:14

Lekcja 24

Ew. Mateusza 21:17–22:14

Wprowadzenie

Po pobycie w wiosce w Betanii Jezus powrócił do świątyni. Po drodze przeklął drzewo figowe. Przywódcy żydowscy przyszli do Niego do świątyni i kwestionowali Jego upoważnienie. Jezus skarcił ich i nauczał kilku przypowieści, które przedstawiają konsekwencje odrzucania lub przyjmowania Jego oraz Jego ewangelii.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 21:17–32

Jezus przeklina drzewo figowe i karci przywódców żydowskich

Przed rozpoczęciem lekcji napisz na tablicy następujące pytanie: Kiedy odkryliście, że coś nie było tak dobre, jak się na początku wydawało?

Na początku lekcji poproś jednego lub więcej uczniów, aby odpowiedzieli na pytanie zapisane na tablicy.

Wyjaśnij, że w Ew. Mateusza 21 znajduje się zapis o tym, jak Jezus myślał, że coś nie było tak dobre, jak się na początku wydawało. Poproś uczniów, aby w Ew. Mateusza 21 odszukali prawd, które nie tylko zdają się prawe, ale faktycznie pomogą nam wieść prawe życie.

Wyjaśnij kontekst Ew. Mateusza 21, podając informację, że po triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy i oczyszczeniu świątyni, został On w Betanii, w małej wiosce znajdującej się w pobliżu Jerozolimy. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 21:18–22. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co Zbawiciel zrobił następnego dnia, podczas podróży z Betanii z powrotem do świątyni w Jerozolimie.

Co Jezus zrobił z drzewem figowym?

Pokaż ilustrację przedstawiającą drzewo pokryte liśćmi. Wyjaśnij, że liście na drzewie figowym zazwyczaj oznaczają, że są na nim owoce. Wiosna (kiedy Zbawiciel podszedł do drzewa figowego, które nie wydało owocu) to czas, kiedy drzewa figowe zazwyczaj mają młode owoce. Jeśli nie mają owocu, to oznacza, że nie wydadzą żadnego owocu przez cały rok. Wyglądało na to, że drzewo opisane w tym fragmencie wydało owoce, ale tak się nie stało. Jednym z powodów, dla których Zbawiciel przeklął to drzewo, było udzielenie uczniom lekcji o skorumpowanych żydowskich przywódcach religijnych.

W oparciu o to, czego się nauczyliście o żydowskich przywódcach religijnych w czasach Zbawiciela, w jakim sensie byli oni podobni do drzewa opisanego w tym zapisie? (Wyglądali, jakby podążali za Bogiem, ale nie wydawali owoców, czyli nie postępowali w prawości).

Podsumuj Ew. Mateusza 21:23–27, wyjaśniając, że niektórzy z tych żydowskich przywódców podeszli do Jezusa w świątyni i kwestionowali Jego upoważnienie na mocy, którego triumfalnie wjechał do Jerozolimy i dokonał oczyszczenia świątyni. Zbawiciel odpowiedział, pytając ich, czy Jan Chrzciciel otrzymał upoważnienie do chrzczenia (czyli posługi) od Boga czy od człowieka. Przywódcy ci nie potrafili odpowiedzieć na pytanie Zbawiciela, gdyż obawiali się potępienia lub urażenia ludzi, którzy akceptowali Jana jako proroka. Zbawiciel powiedział, że nie udzieli odpowiedzi na ich pytania, a następnie opowiedział trzy przypowieści, które obrazują czyny skorumpowanych żydowskich przywódców. Pierwsza z nich opisuje różne sposoby, w jakie dwaj synowie zareagowali na prośbę ojca.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 21:28–30. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, który z synów był bardziej podobny do żydowskich przywódców.

Który z synów był bardziej podobny do żydowskich przywódców? W jakim sensie?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 21:31–32. Niech wszyscy w klasie śledzą tekst i odszukają nauk Zbawiciela skierowanych do skorumpowanych przywódców żydowskich. (Możesz wyjaśnić, że celnicy to poborcy podatkowi, a wszetecznice to prostytutki. Żydowscy przywódcy poniżali te dwie grupy ludzi, gdyż uważali ich za grzeszników).

W jakim sensie celnicy i wszetecznice byli podobni do pierwszego syna?
Jakiej prawdy dowiadujemy się z nauk Zbawiciela o tym, kto wejdzie do królestwa Boga? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać prawdę podobną do następującej: Aby wejść do królestwa Boga, musimy być posłuszni naszemu Ojcu Niebieskiemu i dokonywać pokuty za nasze grzechy, a nie tylko mówić czy udawać, że jesteśmy Mu posłuszni).

Aby wyjaśnić uczniom ważność tej prawdy, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos opisu następującej sytuacji:

Młody mężczyzna często mówi rodzicom, że chodzi na zajęcia kościelne, ale w rzeczywistości chodzi do domu kolegi. Kiedy przebywa w obecności przywódców Kościoła i nauczycieli, mówi i zachowuje się tak, jak by przestrzegał przykazań Ojca Niebieskiego, ale poza środowiskiem kościelnym łamie wiele z tych przykazań.

Dlaczego wybory tego młodego mężczyzny uniemożliwiają mu wejście do królestwa Boga?
Jeśli byłbyś jego przyjacielem, co mógłbyś mu powiedzieć, aby pomóc w zmianie zachowania?

Poproś kolejnego ucznia, aby przeczytał na głos poniższą przykładową sytuację:

Młoda kobieta plotkuje z koleżankami o kilku dziewczynach ze szkoły, ale kiedy przebywa w towarzystwie tych dziewczyn, udaje, że jest ich przyjaciółką. Regularnie uczęszcza do kościoła i przyjmuje sakrament, ale podczas spotkań kościelnych często wysyła do przyjaciół SMS-y, w których krytykuje otaczające ją osoby.

W jakim sensie ta młoda kobieta stwarza pozory przestrzegania przykazań Ojca Niebieskiego?
Na jakie jeszcze sposoby, oprócz przykładów podanych w tych sytuacjach, możemy być kuszeni, by udawać, że przestrzegamy przykazań Ojca Niebieskiego zamiast po prostu żyć w posłuszeństwie wobec Niego?

Poproś uczniów, aby podczas dalszego studiowania Ew. Mateusza 21 odszukali, co mogą zrobić, aby unikać bycia podobnym do drzewa figowego, które nie wydało żadnego owocu.

Ew. Mateusza 21:33–22:14

Jezus naucza przypowieści o niegodziwych wieśniakach i o weselu syna króla

Podziel uczniów na pary. Jeśli to możliwe, wręcz każdemu uczniowi egzemplarz poniższej tabeli. Poproś uczniów o przeczytanie razem na głos Ew. Mateusza 21:33–41 z drugą osobą w parze i uzupełnienie tabeli poprzez wpisanie, co ich zdaniem reprezentuje ostatnie drzewo.

Obraz

materiały, Przypowieść o niegodziwych wieśniakach

Przypowieść o niegodziwych wieśniakach

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — lekcja 24

Ew. Mateusza 21:33–41
Symbol	Znaczenie
Gospodarz	Ojciec Niebieski
Wieśniacy
Słudzy
Syn gospodarza

Kiedy uczniowie wykonają to zadanie, poproś kilka par, aby powiedziały, co napisały w każdym polu. Jeśli to konieczne, wyjaśnij, że wieśniacy reprezentują skorumpowanych przywódców izraelskich, słudzy symbolizują proroków Boga, a syn gospodarza reprezentuje Jezusa Chrystusa.

Co Jezus chciał pokazać za pomocą tej przypowieści? (Na przestrzeni wieków niektórzy przywódcy izraelscy odrzucali starotestamentowych proroków, a współcześni Jezusowi żydowscy przywódcy planowali Go zabić [zob. New Testament Student Manual (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014), str. 65]).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 21:43. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, komu zostanie dane królestwo Boga (to znaczy Kościół Jezusa Chrystusa i błogosławieństwa ewangelii) po tym, jak żydowscy przywódcy je odrzucą.

Komu zostanie dane królestwo Boga?

Wyjaśnij, że Joseph Smith Translation, Matthew 21:53 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 21:53] wskazuje, że ludziom innych narodów zostanie dane królestwo Boga. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: ludzie innych narodów może odnosić się do „ludzi spoza domu Izraela […] [lub] osób, które nie są żydowskiego pochodzenia” (Guide to the Scriptures, „Gentiles”, adres internetowy: scriptures.lds.org) lub narody, które nie mają pełni upoważnienia od Boga, obrzędów, praw i nauk. Przekazanie królestwa ludziom innych narodów rozpoczęło się, kiedy ewangelia została najpierw wzięta do ludzi innych narodów przez Apostołów po Zmartwychwstaniu Zbawiciela (zob. Dzieje Apostolskie 10–11; zob. także Ew. Mateusza 20:16) i nadal trwa w dniach ostatnich wraz z Przywróceniem ewangelii poprzez Proroka Józefa Smitha, który mieszkał pośród ludzi innych narodów. Jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa jesteśmy pośród tych, którym Bóg dał Swoje królestwo.

Jakie, według wersetu 43., mamy obowiązki jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają prawdę podobną do następującej: Jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa mamy obowiązek wydawać owoce prawości. Zapisz tę zasadę na tablicy, uzupełniając ją słowami uczniów).

Poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i narysowali owoce drzewa figowego. Poproś ich, aby podpisali owoce słowami opisującymi nasze prawe powinności jako członków Kościoła Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby wyjaśnili, co zapisali, zadając im pytanie:

Jak myślicie, dlaczego ważne jest, abyśmy wydawali takie owoce?
W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni ze względu na to, że próbowaliście wydawać owoce prawości?

Podsumuj Ew. Mateusza 21:45–46, wyjaśniając, że arcykapłani i faryzeusze byli źli, kiedy zdali sobie sprawę z tego, że symbolizowali ich niegodziwi wieśniacy z przypowieści. Powstrzymali się jednak od pojmania Zbawiciela, gdyż obawiali się reakcji ludzi.

Wyjaśnij, że w Ew. Mateusza 22:1–10 czytamy, że Jezus Chrystus odniósł przypowieść — w której przyrównał błogosławieństwa ewangelii — do uczty weselnej, jaką król wydał dla swego syna. Ludzie, którzy byli najpierw zaproszeni na ucztę (a reprezentowali wielu Żydów, łącznie z ich przywódcami), odmówili przyjścia. Ci, którzy zostali potem zaproszeni (którzy reprezentują ludzi innych narodów), zdecydowali się przyjść i cieszyć się ucztą.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 22:11–14. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co stało się podczas uczty weselnej.

Dlaczego ten gość został wyrzucony z uczty?

Wyjaśnij, że król postąpił według starożytnego zwyczaju i podarował gościom czyste i odpowiednie do noszenia podczas wesela szaty. Jednakże ten człowiek zdecydował, że ich nie założy.

Co, w tej przypowieści, mogą reprezentować szaty weselne? (Możesz wyjaśnić, że w pismach świętych czysty ubiór i szaty często symbolizują prawość i czystość tych, którzy zostali oczyszczeni poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa [zob. New Testament Student Manual (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014), str. 66; zob. także 3 Nefi 27:19]).

Wskaż, że Joseph Smith Translation, Matthew 22:14 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 22:14] dodaje, że nie każdy na uczcie będzie ubrany w szaty weselne (zob. przypis b, w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Innymi słowy, nie każdy — kto uznaje Zbawiciela, jest powołany i akceptuje zaproszenie, aby być częścią królestwa — jest przygotowany i godny, aby przez wieczność przebywać razem ze Zbawicielem i Ojcem Niebieskim. Niektórzy sami siebie pozbawią licznych błogosławieństw, ponieważ nie założą szaty prawości.

W jaki sposób przypowieść ta ilustruje zasadę napisaną na tablicy?

Złóż świadectwo o ważności wiecznych błogosławieństw, do których otrzymania zostaliśmy zaproszeni. Poproś uczniów o zastanowienie się, co obecnie czynią, aby przyjąć zaproszenie Ojca Niebieskiego do otrzymania błogosławieństw ewangelii. Zachęć ich, aby zastosowali to, czego się dzisiaj nauczyli, poprzez przygotowanie się do otrzymania tych błogosławieństw.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Mateusza 21:19–22. Przeklęcie drzewa figowego

Przeklęcie drzewa figowego przez Zbawiciela może być źródłem kilku ważnych lekcji. Drzewo figowe może symbolizować skorumpowanych żydowskich przywódców religijnych, którzy z zewnątrz zdawali się pobożni, ale brakowało im prawdziwej prawości. W tym sensie z sytuacji tej uczymy się, że my wszyscy musimy dążyć do tego, aby żyć w sposób spójny z tym, w co wierzymy i czego nauczamy. Przeklęcie drzewa figowego jest także odzwierciedleniem lekcji, jakiej Zbawiciel udzielił wcześniej podczas Swojej posługi, nauczając przypowieści o drzewie figowym (zob. Ew. Łukasza 13:6–9) — wszyscy ludzie muszą odpokutować lub zginą. Spostrzegłszy reakcję uczniów na przeklęcie drzewa figowego, Zbawiciel skorzystał z okazji do nauczania ich o mocy wiary, aby czynić jeszcze większe cuda niż ten, którego właśnie byli świadkami.

Ew. Mateusza 21:42–44. „Kamień, który odrzucili budowniczowie”

Jezus Chrystus jest „[kamieniem], który odrzucili budowniczowie” (Ew. Mateusza 21:42) i stał się kamieniem węgielnym królestwa Boga na ziemi (zob. Dzieje Apostolskie 4:11; List do Efezjan 2:19–20). Wytyczne Zbawiciela, co do tych, którzy upadają poprzez kamień, odnosi się do faktu, że zamiast budować życie oparte na tym kamieniu (opoce) (zob. Helaman 5:12), Żydzi potykają się o niego i upadają (zob. Ks Izajasza 8:14; I List do Koryntian 1:23). Zostaną złamani, czyli zniszczeni za odrzucenie Jezusa jako Mesjasza i Syna Boga oraz za odrzucenie Jego ewangelii. Kamień upadający na innych ludzi odnosi się do tego, że Zbawiciel zniszczy tych, którzy Go odrzucą. (Zob. także Joseph Smith Translation, Ew. Mateusza 21:47–56 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).