Jezus nauczał Swoich uczniów nad brzegiem Morza Galilejskiego, przytaczając przypowieści. Zbawiciel uciszył burzę na morzu. Okazał Swoją wyższość nad demonami, wypędzając je z opętanego mężczyzny. Pełniąc posługę w Kafarnaum, uzdrowił niewiastę cierpiącą na krwotok i wskrzesił córkę Jaira.
Jezus naucza o królestwie Bożym, przytaczając przypowieści, a następnie ucisza burzę
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie największą burzę, jaką pamiętają. Niech kilkoro z nich krótko opisze swoje wspomnienia.
Pod jakim względem życiowe wyzwania przypominają burze?
Napisz na tablicy następujące słowa (pozostawiając trochę miejsca pod każdym z nich): fizyczne, duchowe, psychiczne, społeczne. Zadaj poniższe pytanie w odniesieniu do każdego ze słów:
Jakich fizycznych (duchowych, psychicznych lub społecznych) burz doświadcza młodzież? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy pod odpowiednimi słowami).
Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Marka 4–5 wyszukali zasady, które mogą im pomóc, kiedy będą doświadczać życiowych zawirowań.
Podsumuj Ew. Marka 4:1–34, wyjaśniając, że nad brzegiem Morza Galilejskiego Zbawiciel nauczał lud kilku przypowieści.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Marka 4:35–38. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, przed jakim wyzwaniem stanęli uczniowie w trakcie przeprawy przez Morze Galilejskie.
Co się stało, kiedy Zbawiciel i Jego uczniowie przeprawiali się przez Morze Galilejskie?
Wyjaśnij, że Morze Galilejskie położone jest w depresji 215 metrów p.p.m. i z trzech stron otoczone jest górami. Od strony gór nadciągają czasami chłodne, suche wiatry i uderzają w ciepłe, wilgotne powietrze nad powierzchnią wody, co prowadzi do powstania na tym stosunkowo małym akwenie — niekiedy w przeciągu kilku minut — wysokich fal i gwałtownych burz.
Obraz
Morze Galilejskie i góra Arbel
Morze Galilejskie i góra Arbel
Co działo się z łodzią podczas burzy?
Co byście czuli i myśleli, gdybyście byli na łodzi pośród takiej burzy?
Do kogo uczniowie zwrócili się o pomoc w chwili trwogi? O co poprosili Zbawiciela?
Dlaczego, kiedy doświadczamy w życiu burz, możemy być kuszeni, by zareagować tak, jak uczynili to uczniowie Jezusa?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 4:39. Poproś resztę klasy o śledzenie tekstu i wyszukanie, jak Zbawiciel zareagował na błaganie uczniów o pomoc. Niech opowiedzą, co znaleźli. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli zwroty: „Umilknij! Ucisz się!” i „wielka cisza” (werset 39.).
Co Pan może dla nas uczynić, kiedy zwracamy się do Niego o pomoc w potrzebie lub w chwili trwogi? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy zwracamy się do Zbawiciela z naszymi problemami i obawami, On może dać nam spokój ducha).
W jaki sposób możemy zwracać się do Pana o pomoc, kiedy jesteśmy w potrzebie lub gdy ogarnia nas strach? (Możemy modlić się do Ojca w imię Jezusa Chrystusa. Odpowiedzi na nasze modlitwy mogą różnić się od naszych oczekiwań. Jeśli jednak zwrócimy się do Pana o pomoc, zostaniemy pobłogosławieni spokojem).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 4:40–41. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, o co uczniowie poprosili Jezusa.
Jak wy odpowiedzielibyście na pytanie uczniów z wersetu 41.?
W jaki sposób zrozumienie tego, „kim […] jest” (werset 41.) Jezus, może pomóc wzmocnić naszą wiarę i sprawić, że zwrócimy się do Niego o pomoc, kiedy znajdziemy się w potrzebie lub gdy ogarnie nas strach?
Jeśli to możliwe, poproś uczniów, aby przeczytali słowa hymnu zatytułowanego: „Panie, w krąg burza szaleje” (Hymny, nr 50). Podkreśl, że Jezus Chrystus posiada moc, dzięki której może uciszać nie tylko fizyczne burze, ale również osobiste burze w naszych sercach.
Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o sytuacji, w której pragnęli odczuć spokój Pański podczas życiowych zawirowań, a On uciszył ich strach i dał im pocieszenie.
Możesz poprosić uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, co mogą zrobić, by zwrócić się do Pana o pomoc, gdy borykają się z wyzwaniami.
Jezus uzdrawia opętanego, wypędzając z niego demony
Podsumuj Ew. Marka 5:1–18, wyjaśniając, że Jezus uzdrowił mężczyznę, którego opętały „nieczyste”, czyli złe duchy. Kiedy nieczyste duchy wyszły z opętanego, weszły w stado świń, które rzuciły się ze stromego zbocza do morza. Uzdrowiony mężczyzna chciał pozostać z Jezusem.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 5:19–20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Zbawiciel kazał uczynić temu mężczyźnie.
Co Zbawiciel kazał uczynić temu mężczyźnie?
Jaka była reakcja mężczyzny?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tej historii o tym, co możemy zrobić, kiedy doświadczamy w życiu mocy Zbawiciela? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Kiedy doświadczamy w życiu mocy Zbawiciela, możemy świadczyć bliźnim o Jego błogosławieństwach i miłosierdziu).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą pomóc bliźnim, świadcząc o błogosławieństwach i miłosierdziu Zbawiciela.
Jezus uzdrawia niewiastę cierpiącą na krwotok i wskrzesza córkę Jaira
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą historię opowiedzianą przez Starszego Shayne’a M. Bowena, Siedemdziesiątego:
Obraz
Starszy Shayne M. Bowen
„4 lutego 1990 roku urodził się nasz trzeci syn i szóste dziecko. Nadaliśmy mu imię Tyson […].
Gdy Tyson miał osiem miesięcy, wciągnął do nosa kawałek kredy, którą znalazł na dywanie. Kreda utknęła w jego gardle i Tyson przestał oddychać. Starszy brat wniósł Tysona na górę i w panice krzyczał: ‘Dzidziuś nie oddycha, dzidziuś nie oddycha’. Zaczęliśmy sztuczne oddychanie i zadzwoniliśmy po pogotowie.
Przyjechali sanitariusze i zawieźli Tysona do szpitala. W poczekalni nieprzerwanie i żarliwie modliliśmy się i błagaliśmy Boga o cud. Wydawało się, że minęła wieczność, gdy do pokoju wszedł lekarz i powiedział: ‘Niezmiernie mi przykro. Zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy. Niech się państwo nie śpieszą’. Potem pani doktor wyszła” („Bo Ja żyję i wy żyć będziecie”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 16).
Co byście pomyśleli lub zrobili, gdyby Tyson był waszym bratem?
W jaki sposób tego rodzaju doświadczenie może być próbą dla czyjejś wiary?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 5:21–24. Reszta niech śledzi tekst w swoich pismach i zobaczy, jak przełożony synagogi o imieniu Jair poradził sobie z podobnym wyzwaniem, które było próbą dla jego wiary.
Dlaczego Jair zwrócił się o pomoc do Zbawiciela?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 5:25–26, a pozostałych o odszukanie, kto jeszcze potrzebował pomocy Zbawiciela.
Wyjaśnij, że chociaż historie z Nowego Testamentu nie podają szczegółów na temat „krwotoku” niewiasty (werset 25.), to wiemy, że był on bardzo uciążliwym problemem. Ponadto, zgodnie z prawem Mojżesza, osoba, która miała krwotok, uważana była za rytualnie nieczystą (zob. III Ks. Mojżeszowa 15:19–33). Prawdopodobnie oznaczało to, że kobieta ta była odrzucona i wykluczona przez społeczeństwo przez 12 lat swej choroby. O jej desperacji spowodowanej tą sytuacją świadczy fakt, że na leczenie „wydała wszystko, co miała” (Ew. Marka 5:26).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Marka 5:27–34. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co niewiasta uczyniła, żeby uzyskać pomoc Zbawiciela.
W jaki sposób niewiasta okazała wiarę w Jezusa Chrystusa? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „w tłumie z tyłu” [werset 27.] świadczy o tym, jak trudno było przedrzeć się przez rzesze ludzi, którzy otaczali Zbawiciela.
Czego możemy dowiedzieć się z tej historii o tym, co musimy czynić, jeśli pragniemy zostać uzdrowieni? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Jezus Chrystus może nas uzdrowić, jeśli okażemy wiarę w Niego i będziemy starać się do Niego przyjść).
Zwróć uwagę uczniów na to, że uzdrowienie jakiejkolwiek przypadłości poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa zależy nie tylko od naszych wysiłków, ale także od woli i planu Boga.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Marka 5:35 i odszukali, jaką wiadomość przekazano Jairowi, kiedy Jezus zatrzymał się, aby pomóc niewieście.
Jakie wieści przekazano Jairowi?
Co byście czuli i myśleli, gdybyście byli na miejscu Jaira?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Marka 5:36, a resztę klasy o odszukanie, co powiedział mu Zbawiciel.
Co takiego powiedział Zbawiciel, by wzmocnić wiarę Jaira?
Aby podkreślić, czego uczymy się z tej historii na temat wiary, napisz na tablicy następującą prawdę: Okazywanie wiary w Jezusa Chrystusa wymaga od nas wiary w Niego nawet w okresach niepewności.
W jaki sposób możemy stosować tę zasadę w naszym życiu?
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Marka 5:37–43. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co stało się z córką Jaira.
Jakiego cudu dokonał Zbawiciel?
Możesz złożyć świadectwo o mocy, jaką posiada Zbawiciel, by nas błogosławić i uzdrowić. Zwróć uwagę uczniów na to, że czasami Zbawiciel ucisza w naszym życiu burze, usuwając trudności lub strach, których doświadczamy. W innych przypadkach nie kończy On naszej próby, tak jak w historii o śmierci syna Starszego Bowena. Kiedy jednak okazujemy wiarę w Jezusa Chrystusa, zapewnia On nam spokój, gdy zmagamy się z naszymi wyzwaniami.
Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób możemy zachować wiarę niezależnie od wyników naszych osobistych burz, przeczytaj poniższe świadectwo Starszego Bowena. Poproś, aby przysłuchali się, jak udało mu się zachować wiarę po śmierci syna.
Obraz
Starszy Shayne M. Bowen
„Gdy przytłaczały mnie wszechogarniające uczucia winy, złości i żalu, modliłem się o przemianę w sercu. Poprzez bardzo osobiste święte doświadczenia Pan dał mi ‘nowe’ serce i mimo że nadal czułem samotność i ból, moja postawa uległa przemianie. Została mi dana wiedza, że nie zostałem ograbiony, a raczej, że czekały na mnie wielkie błogosławieństwa, jeśli tylko udowodnię swoją wierność […].
Świadczę, że ‘kiedy polegamy na Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, pomaga On nam przetrwać nasze próby, choroby i ból. Może wypełnić nas radość, pokój i zaznamy pociechy. Wszystko to, co jest w tym życiu niesprawiedliwe, może stać się prawe dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa’ [Abyście głosili moją ewangelię: Przewodnik do służby misjonarskiej (2004), str. 52]” („Bo Ja żyję i wy żyć będziecie”, str. 17).
Podajcie przykład sytuacji, w której — podobnie jak Jair — wy lub wasi znajomi zachowaliście wiarę w Jezusa Chrystusa w okresie niepewności. Jakie wyniknęły z tego błogosławieństwa?
Możesz poprosić uczniów, aby złożyli swoje świadectwa o prawdach zawartych w tej lekcji.
Prezydent Howard W. Hunter poruszył ważne prawdy zawarte w historii Marka o tym, jak Zbawiciel ucisza burzę na Morzu Galilejskim:
„Wszyscy doświadczamy nagłych burz w naszym życiu. Niektóre z nich — choć mogą być przejściowe jak te na Morzu Galilejskim — okazują się gwałtowne, przerażające i potencjalnie niszczące w skutkach. Jako pojedyncze osoby, rodziny, społeczności, narody, nawet jako Kościół, możemy doświadczyć gwałtownych sztormów, które sprowokują nas do zapytania w ten czy inny sposób: ‘Nauczycielu! Nic cię to nie obchodzi, że giniemy?’. I w ten czy inny sposób zawsze słyszymy ciszę po burzy, a w niej: ‘Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?’.
Nikt z nas nie lubi myśleć, że nie ma wiary, ale myślę, że łagodne napomnienie z ust Pana jest tu ze wszech miar stosowne. Ten wielki Jehowa, o którym mówimy, że w Niego wierzymy i którego imię bierzemy na siebie, rzekł: ‘Niech powstanie sklepienie pośród wód i niech oddzieli wody od wód!’ I Ks. Mojżeszowa 1:6). Jest On także tą Istotą, która rzekła: ‘Niech się zbiorą wody spod nieba na jedno miejsce i niech się ukaże suchy ląd’ I Ks. Mojżeszowa 1:9). Co więcej, to właśnie On rozdzielił Morze Czerwone, umożliwiając Izraelitom przejście po jego dnie suchą stopą (zob. II Ks. Mojżeszowa 14:21–22). Z pewnością nie powinien nas dziwić fakt, że mógł On rozkazywać żywiołom szalejącym nad Morzem Galilejskim, a nasza wiara powinna nam przypominać, że jest w stanie uciszyć wzburzone wody naszego życia” („Master, the Tempest Is Raging”, Ensign, listopad 1984, str. 33).
Niektóre tłumaczenia Ew. Marka 5:30 podają, że kiedy niewiasta została uzdrowiona, z Jezusa Chrystusa uszła „moc”. W greckim oryginale Nowego Testamentu słowo odpowiadające mocy to dynamis, co oznacza „moc” lub „siłę fizyczną”.
Jedna z prawd, których uczymy się z Ew. Marka 4–5 mówi, że wiara i strach są ze sobą sprzeczna. Zarówno w Ew. Marka 4:40 i Ew. Mark 5:36 Zbawiciel napomina uczniów, by zastąpili strach wiarą w Niego. Te historie to pełna mocy lekcja o tym, jak możemy mieć wiarę w Jezusa Chrystusa i nie pozwolić, by kierował nami strach.
W przemówieniu wygłoszonym do nauczycieli Kościelnego Systemu Edukacji Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów poprosił uczniów i nauczycieli, aby „nie [bali] się, tylko [wierzyli]!”. Zachęcił nas, abyśmy mieli pełne zaufanie do Boga i byśmy z przekonaniem mówili, że ewangelia Jezusa Chrystusa to „najpewniejsza, najbezpieczniejsza, najbardziej niezawodna i satysfakcjonująca prawda na ziemi i w niebie, na [ten] czas i na całą wieczność”. Świadczył, że możemy przezwyciężyć strach, wątpliwości i obawy, skupiając się na „majestatycznych, wiecznych, pierwszorzędnych prawdach, [które są] sednem świetności całego przesłania ewangelii” — takich jak plan zbawienia, Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, Pierwsza Wizja, przywrócenie kapłaństwa i Księga Mormona — a nie odkładając na bok lub odrzucając całość prawdy, gdy „obsesyjnie skupiamy się na sprawach drugo-, trzecio- czy czwartorzędnych”. (Zob. „Nie bój się, tylko wierz!” [wieczór ze Starszym Jeffreyem R. Hollandem, 6 lutego 2015], strona internetowa: lds.org/broadcasts).
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów również nauczał o tym, jak wiara w Pana może przezwyciężyć nasz strach:
„Wyzwania, trudności, pytania, wątpliwości — to część naszego życia doczesnego. Ale nie jesteśmy sami. Jako uczniowie Pana Jezusa Chrystusa mamy dostęp do olbrzymich duchowych spichlerzy światła i prawdy. Strach i wiara nie mogą istnieć w naszym sercu równocześnie. W dniach naszej próby wybieramy drogę wiary. Jezus powiedział: ‘Nie bój się, tylko wierz!’ [Ew. Marka 5:36]” („Wiecie dość”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 14).