Wprowadzenie do I Listu Pawła do Koryntian
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Członkowie w początkowym okresie istnienia Kościoła, którzy mieszkali w Koryncie, zmagali się z wieloma problemami, które istnieją we współczesnym świecie, jak na przykład: brak jedności, fałszywe nauki i niemoralność. Z I Listu do Koryntian wynika, że Paweł nauczał tych świętych, jak propagować jedność w Kościele, jak uczyć się o tym, co pochodzi od Boga, o roli fizycznego ciała, które jest świątynią dla Ducha Świętego, naturze duchowych darów, znaczeniu godnego przyjmowania sakramentu i realności Zmartwychwstania. Podczas studiowania nauk Pawła zapisanych w I Liście do Koryntian uczniowie mogą poznać doktryny i zasady, które pomogą im żyć w prawości pomimo otaczającej ich niegodziwości.
Kto napisał tę księgę?
Pierwszy werset I Listu do Koryntian wskazuje na to, że był on wysłany przez Apostoła Pawła i ucznia o imieniu Sostenes, który prawdopodobnie służył jako skryba Pawła (zob. I List do Koryntian 1:1). Chociaż szczegóły roli, jaką pełnił Sostenes, nie są znane, to jasne jest, że Paweł był autorem treści Listu (zob. I List do Koryntian 16:21–24).
Kiedy i gdzie została napisana?
Paweł napisał list znany jako I List do Koryntian pod koniec swojej trzyletniej wizyty w Efezie (w czasie swojej trzeciej misji), która prawdopodobnie zakończyła się około 55 i 56 r. n.e. (zob. Dzieje Apostolskie 19:10; 20:31; Bible Dictionary, „Pauline Epistles”).
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
List ten został skierowany do członków Kościoła w mieście Korynt. Paweł głosił ewangelię w Koryncie przez niemal dwa lata (zob. Dzieje Apostolskie 18:1–18) i zorganizował tam gminę Kościoła (zob. Bible Dictionary, „Pauline Epistles”). Później, kiedy Paweł głosił ewangelię w Efezie podczas swojej trzeciej podróży misyjnej, otrzymał wieści od członków Kościoła w Koryncie. Odpisał tamtejszej gminie (zob. I List do Koryntian 5:9), ale niestety jego list zaginął, tak więc nie znajduje się on w naszych pismach świętych. Później Paweł otrzymał kolejne sprawozdanie od członków Kościoła w Koryncie, w którym były poruszone problemy, z jakimi borykali się w Kościele (zob. I List do Koryntian 1:11), na które odpowiedział w kolejnym liście, który nazywamy I Listem do Koryntian. Zatem I List do Koryntian jest faktycznie drugim listem Pawła do członków w Koryncie.
Za czasów Pawła Korynt był stolicą rzymskiej prowincji Achaja, która obejmowała większość starożytnej Grecji na południe od Macedonii. Jako bogate centrum handlowe, Korynt przyciągał ludzi z całego Cesarstwa Rzymskiego, co jednocześnie uczyniło z niego jedno z najbardziej zróżnicowanych miast w regionie. W religijnej kulturze Koryntu dominowało oddawanie czci bożkom i w całym mieście znajdowały się liczne świątynie i kapliczki. W czasie posługi Pawła mieszkańcy Koryntu uchodzili za niezwykle niemoralnych ludzi. Na przykład, w świątyni Afrodyty podobno była praktykowana rytualna prostytucja.
W I Liście Pawła do Koryntian jest wyjaśnione, że pośród członków Kościoła nie było jedności, a niektóre pogańskie wierzenia i praktyki zaczęły wpływać na przestrzeganie przez nich zasad ewangelii i stosowanie się do obrzędów (zob. I List do Koryntian 1:11; 6:1–8; 10:20–22; 11:18–22). Paweł napisał do członków Kościoła w Koryncie, aby odpowiedzieć na ich pytania i pomóc rozwiązać problemy, a także wzmocnić nawróconych, którym trudno było porzucić wcześniejsze wierzenia i praktyki.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Nowy Testament zawiera więcej porad i nauk Pawła skierowanych do członków Kościoła w Koryncie niż do jakiejkolwiek innej gminy. De facto, dwa Listy Pawła do Koryntian stanowią jedną czwartą wszystkich istniejących zapisów Pawła.
Z I Listu do Koryntian dowiadujemy się, że Paweł wyjaśnił, iż Jezus Chrystus wypełnił prawo Mojżesza. Paweł podkreślił znaczenie „[przestrzegania] przykazań Bożych” (I List do Koryntian 7:19) „pod zakonem Chrystusowym” (I List do Koryntian 9:21), aby otrzymać błogosławieństwo zbawienia dzięki ewangelii.
Zarys
I List do Koryntian 1–11 Paweł ostrzega przed podziałami w Kościele i podkreśla znaczenie jedności pośród członków Kościoła. Ostrzega członków, przed niemoralnością seksualną, naucza, że ciało jest świątynią dla Ducha Świętego i zachęca do samodyscypliny. Odpowiada na konkretne pytania dotyczące małżeństwa i służby misjonarskiej, wypowiada się na temat obrzędu sakramentu i pisze o tym, czy jest dopuszczalne spożywanie mięsa składanego w ofierze pogańskim bożkom.
I List do Koryntian 12–14 Paweł naucza, że mamy dążyć do uzyskania darów Ducha. Przypomina świętym w Koryncie o znaczeniu apostołów, proroków i nauczycieli oraz troski, jaką członkowie mają siebie nawzajem otaczać. Podkreśla znaczenie prawdziwej miłości ponad wszystkie inne duchowe dary.
I List do Koryntian 15–16 Paweł świadczy, że jest jednym z wielu, którzy są świadkami zmartwychwstałego Chrystusa. Naucza, że wszyscy ludzie zmartwychwstaną i że chrzest za zmarłych potwierdza prawdę o przyszłym Zmartwychwstaniu. Paweł wyjaśnia, że zmartwychwstałe ciała będą różnić się od siebie stopniami chwały oraz że zwycięstwo Jezusa Chrystusa nad grobem usuwa żądło śmierci. Paweł organizuje zbiórkę datków dla ubogich świętych w Jerozolimie.