Trzeciego dnia po śmierci Jezusa Chrystusa, aniołowie obwieścili Jego Zmartwychwstanie kobietom przy grobie. Wysłuchawszy opowieści kobiet, niektórzy uczniowie nie dali wiary temu, że Zbawiciel zmartwychwstał. Dwóch uczniów w drodze do Emaus rozmawiało ze zmartwychwstałym Panem, nie rozpoznawszy Go. Jezus ukazał się później Apostołom i innym ludziom, pokazał Swoje zmartwychwstałe ciało i nakazał im głosić pokutę i być Jego świadkami.
Aniołowie obwieszczają kobietom, że Jezus Chrystus powstał z martwych
Pokaż część filmu zatytułowanego: „Jesus Is Laid in a Tomb” [Jezus jest złożony w grobie] z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], zatrzymując go w momencie, zanim aniołowie zaczną rozmawiać z kobietami (oznaczenie czasu 0:00–2:27). Film jest dostępny na stronie internetowej: LDS.org.
Jeśli nie możesz pokazać filmu, poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że są obecni przy grobowcu, kiedy składano w nim ciało Jezusa i że patrzą, jak wejście zastawiane jest kamieniem. Poproś ich, aby zastanowili się, co by wówczas czuli i myśleli. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:1–4. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co kobiety zobaczyły, kiedy powróciły do grobowca trzy dni później.
Po pokazaniu filmu lub przeczytaniu wersetów 1–4, zapytaj:
Co kobiety zobaczyły przy grobowcu?
Jak byście zareagowali na widok dwóch aniołów stojących przy otwartym grobie?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:5–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co aniołowie powiedzieli kobietom. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Podsumuj Ew. Łukasza 24:9–10, wyjaśniając, że po tym, jak grobowiec został opuszczony, kobiety opowiedziały uczniom o tym, co zobaczyły i usłyszały.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:11, a pozostałych o odszukanie, jak Apostołowie zareagowali na ich słowa. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli.
Wyjaśnij, że wysłuchawszy historii kobiet, Piotr i Jan pobiegli do grobowca i przekonali się, że nie było w nim ciała Jezusa (zob. Ew. Łukasza 24:12; Ew. Jana 20:1–4).
Zmartwychwstały Pan rozmawia z dwoma uczniami w drodze do Emaus
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której, podobnie jak uczniom w tej historii, trudno było im uwierzyć w jakiś aspekt ewangelii.
Wyjaśnij, że z Ew. Łukasza 24:13 dowiadujemy się, że „tego samego dnia” dwaj uczniowie opuścili Jerozolimę i przeszli około 10–12 kilometrów „do miasteczka zwanego Emaus”. Dzięki studiowaniu ich doświadczenia w drodze do Emaus dowiemy się, w jaki sposób możemy wzmocnić nasze świadectwa o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:14–17, a resztę klasy o wyszukanie, kto dołączył do tych dwóch uczniów w podróży.
Kto dołączył do uczniów w podróży?
Dlaczego uczniowie nie rozpoznali Jezusa? (Wyjaśnij, że słowo zakryte [werset 16.] oznacza tutaj przesłonione).
Pokaż film zatytułowany: „Christ Appears on the Road to Emmaus” [Chrystus ukazuje się na drodze do Emaus] (3:32) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], który dostępny jest na stronie internetowej: LDS.org. Poproś uczniów, żeby przyjrzeli się, czego ci uczniowie dowiedzieli się od Jezusa, kiedy z Nim szli, nie zdając sobie sprawy z tego, kim jest. Przed pokazaniem filmu wyjaśnij, że ukazany w nim dialog pochodzi z Ew. Łukasza 24:17–33, aby uczniowie mogli śledzić tekst w swoich pismach. (Jeśli nie jesteś w stanie pokazać filmu, poproś uczniów, żeby po kolei czytali na głos te wersety).
Zwróć ich uwagę na to, że w filmie nie słyszymy, czego Jezus nauczał uczniów po drodze. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:27, a pozostałych o odszukanie, czego Jezus nauczał uczniów.
Czego Jezus nauczał uczniów? Czym posłużył się, by nauczać ich o sobie?
W jaki sposób nauki Zbawiciela wpłynęły na tych dwóch uczniów, według Ew. Łukasza 24:32?
Co znaczą słowa uczniów: „Czy serce nasze nie pałało w nas”? (Duch Święty świadczył im, że nauki o Jezusie z pism świętych są prawdziwe).
Poproś uczniów, żeby zastanowili się, czego tamci uczniowie mogli się nauczyć z faktu, że Jezus użył pism świętych, żeby ich nauczać, zamiast po prostu powiedzieć im, kim jest. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami.
Czego możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jakie korzyści wynikają z korzystania z pism świętych? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy studiujemy pisma święte, zapraszamy Ducha Świętego, aby nauczał nas o Jezusie Chrystusie).
Jak jeszcze, poza pałaniem (żarem) w sercu, moglibyście opisać swoje doświadczenia, kiedy Duch Święty świadczy wam o Jezusie Chrystusie?
Poproś uczniów, aby odszukali fragment z pism świętych, który pomaga im odczuć, że Duch Święty uczy ich o Jezusie Chrystusie. Niech podzielą się swoimi fragmentami i uczuciami, jakie w nich wywołują. Możesz także podzielić się swoim własnym fragmentem, który ci pomaga.
Przypomnij uczniom, że choć czytanie Nowego Testamentu w celu zaliczenia zajęć seminarium jest istotne, to jeszcze ważniejsze jest studiowanie pism świętych w taki sposób, żeby Duch Święty wzmocnił nasze świadectwo o Zbawicielu.
Rozdaj uczniom zakładki z następującą wypowiedzią Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów (lub poproś uczniów, aby zapisali ją na czystych zakładkach):
Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 59
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych dusz wiarą w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa […].
Wiara przychodzi poprzez świadectwo Ducha Świętego do naszych dusz, Duch do ducha, gdy słyszymy lub czytamy słowo Boga. I wiara dojrzewa, gdy nadal napawamy się tym słowem […].
Studiujcie pisma święte uważnie i nieśpiesznie. Rozważajcie je i módlcie się na ich temat. Pisma święte są objawieniem i są źródłem dalszych objawień” (D. Todd Christofferson, „Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 34, 35).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Christoffersona. Pozostali niech śledzą tekst i wyszukają, w jaki sposób mogą wzbogacić swoje własne badanie pism świętych.
Poproś uczniów, aby wyznaczyli sobie cel, że będą studiować pisma święte w taki sposób, by Duch Święty budował ich wiarę w Jezusa Chrystusa i wiedzę o Nim. Możesz zaproponować, żeby zapisali sobie ten cel po drugiej stronie zakładki, żeby im o tym przypominał w trakcie studiowania.
Jezus ukazuje się uczniom i pokazuje im Swoje zmartwychwstałe ciało
Poproś dwóch uczniów, żeby wyszli na środek klasy i przynieśli swoje pisma święte do odegrania scenki przedstawiającej dwóch misjonarzy, którzy podchodzą do czyichś drzwi. Poproś ich, aby zapukali. Udaj, że otwierasz drzwi i witasz się z nimi. Każ im się przedstawić. Kiedy skończą, powiedz coś w tym stylu:
„Mam do was pytanie. Wielu moich znajomych nie wierzy w życie po śmierci. Niektórzy twierdzą, że wierzą w Jezusa Chrystusa, ale nie wierzą, że zmartwychwstał, przyjmując fizyczne ciało. Uważają, że żył jedynie w formie duchowej. Jakie są wasze wierzenia co do Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa?”
Daj uczniom trochę czasu na odpowiedź.
Zwróć ich uwagę na to, że Ew. Łukasza 24:36–39 to fragment z pism świętych do opanowania, który może także pomóc nauczać ludzi o dosłownym Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Podaj jego tło historyczne, wyjaśniając, że uczniowie, którzy szli z Jezusem drogą do Emaus, natychmiast zawrócili do Jerozolimy i opowiedzieli o swoim doświadczeniu Apostołom i innym uczniom (zob. Ew. Łukasza 24:33–35). W trakcie ich dyskusji ukazał się Zbawiciel (zob. werset 36.).
Poproś jednego z uczniów, którzy uczestniczyli w scence, o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:36–39. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają dowody na to, że Jezus dosłownie powstał z martwych i posiada powłokę z ciała i kości.
Obraz
Jezus pokazuje Swoje rany
Na co Jezus pozwolił uczniom, aby pokazać im, że nie jest jedynie duchem, ale posiada fizyczne ciało? Możesz pokazać ilustrację Jezus pokazuje Swoje rany (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 60; zob. także stronę internetową LDS.org]).
Jak myślicie, co byście sobie pomyśleli, gdybyście znaleźli się w obecności Chrystusa, kiedy ukazał się Swoim uczniom?
Podziękuj uczniom za odegranie scenki i poproś ich, by powrócili na swoje miejsca. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 24:40–43. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają, co jeszcze zrobił Jezus, żeby pokazać, że posiada namacalne (fizyczne), zmartwychwstałe ciało.
Co jeszcze zrobił Zbawiciel, żeby pokazać, że posiada zmartwychwstałe ciało?
Jakich doktryn możemy się nauczyć z tych wersetów? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele różnych doktryn, ale połóż nacisk na następującą: Jezus Chrystus jest zmartwychwstałą Istotą posiadającą powłokę z ciała i kości. Zapisz tę doktrynę na tablicy).
Dlaczego ważne jest, byśmy rozumieli i wierzyli w tę doktrynę?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź:
„Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie zmartwychwstaną — będąc zbawieni od śmierci fizycznej (zob. I List do Koryntian 15:22). Zmartwychwstanie to ponowne zjednoczenie ducha z ciałem w doskonałym, nieśmiertelnym stanie, niepodlegającym chorobom czy śmierci (zob. Alma 11:42–45) […].
Zrozumienie zmartwychwstania i świadectwo o nim może dać ci nadzieję i perspektywę, kiedy doświadczasz wyzwań, prób i triumfów w życiu. Możesz znaleźć pocieszenie w pewności, że Zbawiciel żyje i że dzięki Jego Zadośćuczynieniu ‘zrywa więzy śmierci, że grób nie zwycięża, a żądło śmierci pochłania nadzieja chwały’ (Alma 22:14)” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 192–193).
Jakie możecie podać przykłady prób, w których może pomóc nam nadzieja na nasze własne zmartwychwstanie?
Poproś kilkoro uczniów, aby złożyli świadectwo o Zmartwychwstaniu Zbawiciela i wyjaśnili, dlaczego doktryna Zmartwychwstania jest dla nich ważna.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 24:44–53. Niech pozostali wysłuchają słów Zbawiciela, tak jakby znajdowali się pośród uczniów, którzy byli z Nim wtedy obecni, i zastanowią się, które nauki miałyby dla nich największe znaczenie. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami co do nauk zawartych w tych wersetach.
Na zakończenie złóż świadectwo o prawdach, które omawialiście.
Aby pomóc uczniom nauczyć się na pamięć Ew. Łukasza 24:36–39, podziel klasę na cztery grupy. Przydziel każdej grupie po jednym wersecie z tego fragmentu i poproś uczniów, aby pracując w grupach, postarali się nauczyć go na pamięć. Po kilku minutach poproś każdą z grup o wyrecytowanie przydzielonego im wersetu w odpowiedniej kolejności. Możesz poprosić uczniów o ponowne wyrecytowanie tych wersetów podczas najbliższych kilku lekcji, żeby wszyscy dobrze zapoznali się z tym fragmentem.
Łukasz podaje, że jedenastu Apostołom nie łatwo było uwierzyć w słowa kobiet, które złożyły im świadectwo, że Jezus powstał z grobu. Choć inne osoby były wcześniej wzbudzane z martwych, jako śmiertelnicy i tak w końcu podlegały śmierci. Jezus Chrystus był pierwszą osobą, która zmartwychwstała. Prezydent Gordon B. Hinckley wyjaśnił:
„Nic takiego nie miało wcześniej miejsca. Istniała jedynie śmierć bez nadziei. Teraz umożliwiono życie wieczne. Jedynie Bóg mógł tego dokonać. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa było kulminacyjnym wydarzeniem Jego życia i misji. Było zwieńczeniem Zadośćuczynienia. Ofiara Jego życia dla całej ludzkości nie byłaby kompletna bez Jego wyjścia z grobu wraz z pewnością Zmartwychwstania dla wszystkich, którzy kiedykolwiek żyli na ziemi.
Ze wszystkich zwycięstw w historii ludzkości, żadne nie jest tak wspaniałe, żadne nie jest tak uniwersalne w swych skutkach, żadne nie ma tak wiecznych konsekwencji, jak zwycięstwo ukrzyżowanego Pana, który podniósł się z grobu tego pierwszego wielkanocnego poranka.
Ci, którzy byli świadkami tego wydarzenia, wszyscy, którzy widzieli, słyszeli i rozmawiali z Powstałym Panem, świadczyli o realności tego największego z cudów. Jego naśladowcy na przestrzeni wieków żyli i umierali, głosząc prawdę tego boskiego aktu.
Do tego wszystkiego dodajemy nasze świadectwo, że Ten, który umarł na krzyżu Kalwarii, ponownie powstał w zdumiewającej wspaniałości jako Syn Boży, Mistrz życia i śmierci” („Specjalni świadkowie Chrystusa”, Ensign, kwiecień 2001, str. 15 lub Liahona, kwiecień 2001, str. 16–17).
Starszy Tad R. Callister, który służył w Prezydium Siedemdziesiątych, wyjaśnił, iż rozumowanie, że Zmartwychwstanie Zbawiciela było jedynie tymczasowe, jest błędne:
„Po Zmartwychwstaniu Zbawiciel ukazał się Swoim Apostołom i powiedział: ‘Dotknijcie mnie i patrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam’ (Ew. Łukasza 24:39). Niektórzy sugerują, że to było chwilowe fizyczne ujawnienie się, i że kiedy wstąpił do nieba, ‘zrzucił’ Swe ciało i powrócił do Swej duchowej postaci. Lecz w pismach świętych jest powiedziane, że to nie jest możliwe. Paweł nauczał: ‘Wiedząc, że zmartwychwzbudzony Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje’ (List do Rzymian 6:9). Innymi słowy, kiedy Chrystus zmartwychwstał, Jego ciało nigdy już nie mogło zostać oddzielone od Jego ducha, w przeciwnym razie doświadczyłby śmierci, co, jak napisał Paweł, już nie było możliwe po Jego Zmartwychwstaniu” („Józef Smith — Prorok Przywrócenia”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 35).
