Jezus Chrystus kontynuował Swoje Kazanie na górze, nauczając Swoich uczniów, aby osądzali sprawiedliwie. Nauczał On także o otrzymywaniu osobistego objawienia oraz o wykonywaniu woli Ojca Niebieskiego.
Podczas Kazania na górze Jezus Chrystus naucza Swoich uczniów, aby osądzali sprawiedliwie
Zanim rozpoczniesz lekcję, zapisz na tablicy następujące pytanie: Czy powinniśmy osądzać innych ludzi? Po rozpoczęciu lekcji poproś uczniów o udzielenie na nie odpowiedzi.
Obraz
Kazanie na górze
Kazanie na górze — Carl Heinrich Bloch. Dzięki uprzejmości Narodowego Muzeum Historii na Zamku Frederiksborg w Hillerød w Danii. Kopiowanie zabronione.
Pokaż ilustrację Kazanie na górze (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 39; zob. także stronę: LDS.org). Wyjaśnij, że w dalszej części Kazania Jezus mówił Swoim uczniom o osądzaniu innych.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 7:1. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Pan nauczał na temat osądzania. Zwróć uwagę, że werset 1. jest często błędnie rozumiany, gdyż wskazuje, że nigdy nie powinniśmy sądzić. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 7:1, przypis a (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Czego Zbawiciel nauczał o osądzaniu?
Jak sądzicie, co to znaczy osądzać sprawiedliwie?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 7:2. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, co stanie się z nami w zależności od tego, w jaki sposób sądzimy innych ludzi. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Co się stanie, jeśli będziemy sprawiedliwie osądzać innych ludzi? (Gdy uczniowie odpowiedzą, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli sprawiedliwie osądzamy innych ludzi, Bóg okaże nam takie samo miłosierdzie i będzie wobec nas sprawiedliwy).
Jeśli to możliwie, przygotuj dla każdego ucznia następujący fragment z broszury Oddani wierze. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał go na głos. Poproś połowę klasy, aby śledziła tekst i odszukała, w jaki sposób nie powinniśmy osądzać. Poproś drugą połowę, aby wyszukała, jak możemy osądzać sprawiedliwie.
Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — lekcja 12.
„Czasami ludzie uważają, że czymś złym jest osądzanie innych w jakikolwiek sposób. Choć jest to prawdą w przypadku potępiania innych czy niesłusznego ich osądzania, będziesz musiał przez całe swe życie wyrażać swe sądy na temat idei, sytuacji i ludzi […].
Wydawanie sądów jest ważnym elementem korzystania z wolnej woli i wymaga wielkiej uwagi, szczególnie kiedy osąd dotyczy innych ludzi. Wszystkie twe oceny powinny być dokonywane wedle prawych wzorców. Pamiętaj, że tylko Bóg, który zna serce każdego człowieka, może dokonać ostatecznego sądu nad danym człowiekiem (zob. Objawienie Jana 20:12; 3 Nefi 27:14; NiP 137:9) […].
Na ile to możliwe, oceniaj sytuację, w jakiej znajdują się ludzie, a nie samych ludzi. Jeśli to możliwe, powstrzymuj się od wydawania sądów do czasu, aż posiądziesz wystarczającą wiedzę na temat faktów. Zawsze bądź wrażliwy na Ducha Świętego, który może prowadzić cię w twych decyzjach” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 93–94).
Pokaż mały kawałek drewna oraz długi, gruby kloc drewna. Wyjaśnij, że kiedy Zbawiciel nauczał Swoich uczniów o osądzaniu, mówił o małym kawałku drewna jako o źdźble i o dużym kawałku drewna jako o belce. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 7:43, a pozostali niech odnajdą nauki Zbawiciela o osądzaniu innych ludzi.
Co symbolizuje źdźbło i belka w analogii Zbawiciela?
W jaki sposób opisalibyście własnymi słowami naukę Zbawiciela, jakiej udzielił w wersecie 3.?
Poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek sali. Powiedz jednemu z nich, aby trzymał belkę na wysokości swoich oczu. Zapytaj drugiego ucznia:
Czy chciałbyś poprosić osobę, której oczy zasłania belka, aby wyjęła źdźbło z twojego oka? Dlaczego nie?
Zapytaj ucznia trzymającego belkę:
Co musisz zrobić, aby widzieć na tyle dobrze, żeby usunąć źdźbło z oka drugiej osoby?
Poproś ucznia trzymającego belkę o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„To zdanie o źdźbłach i belkach zdaje się być bardzo powiązane z naszym brakiem zdolności, by spojrzeć na siebie obiektywnie. Nie jestem pewien, dlaczego potrafimy tak dobrze diagnozować i rozwiązywać problemy innych ludzi, skoro często mamy kłopot z tym, by dostrzec nasze własne” („Chyba nie ja, Panie?” Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 56).
Poproś obu uczniów, aby usiedli. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 7:4–5, a pozostali niech odszukają, co powiedział Zbawiciel o tym, czyimi niedoskonałościami powinniśmy się martwić.
Czy powinniśmy martwić się i skupiać na poprawianiu niedoskonałości innych ludzi czy raczej na swoich własnych? Dlaczego?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów, która pomoże nam uniknąć niesprawiedliwego osądzania innych ludzi? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli skupimy się na usuwaniu naszych własnych grzechów i słabości, będziemy mniej skłonni do niesprawiedliwego osądzania innych ludzi).
W jaki sposób zasada ta pomoże nam, kiedy zauważymy czyjeś niedoskonałości?
Możesz dać uczniom mały kawałek drewna, aby przypominał im o tej zasadzie. Poproś uczniów, aby rozważyli grzechy i słabości, jakie mogliby usunąć ze swego życia. Zachęć ich, aby poprosili Pana o pomoc w usunięciu tych niedoskonałości, zamiast skupiania się na niesprawiedliwym osądzaniu innych ludzi.
Zbawiciel naucza o dążeniu do uzyskania osobistego objawienia
Podsumuj Ew. Mateusza 7:6, wyjaśniając, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] tego wersetu pomaga nam zrozumieć, że Jezus Chrystus powołał Swoich uczniów, aby poszli w świat i głosili ewangelię. Mieli nauczać o pokucie, a tajemnice królestwa zatrzymać dla siebie. Innymi słowy, mieli nie dyskutować o świętych sprawach z ludźmi, którzy nie byli gotowi ich przyjąć. (Zob. Joseph Smith Translation, Ew. Mateusza 7:9–11 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Wyjaśnij, że według Joseph Smith Translation Matthew 7:7 [Tłumaczenia Józefa Smitha, Ew. Mateusza 7:7] (zob. Joseph Smith Translation, Matthew 7:12 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) rozpoczyna się od wyrażenia: „Przemówcie do nich: proście Boga”. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu 7. z wymienionym wyżej początkiem. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, czego, według Zbawiciela, mieli nauczać Jego uczniowie.
Co mieli mówić uczniowie ludziom, którzy chcieli otrzymać od Boga wiedzę?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z wersetu 7. o tym, jak możemy zrozumieć świętą wiedzę od Boga? (Gdy uczniowie odpowiedzą, powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy poszukując prawdy, prosimy, szukamy i pukamy, Ojciec Niebieski odpowiada nam i błogosławi osobistym objawieniem).
Co, według słów: prosić, szukać i pukać, musimy zrobić, aby otrzymać osobiste objawienie?
Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, kiedy proszenie, szukanie i pukanie doprowadziło ich do otrzymania osobistego objawienia.
Podsumuj Ew. Mateusza 7:9–11, wyjaśniając, że Zbawiciel nauczał, że podobnie jak kochający ojciec nie da kamienia czy węża głodnemu dziecku proszącemu o chleb, tak i Ojciec Niebieski nie wzbrania daru osobistego objawienia Swoim dzieciom, które o niego proszą.
Zachęć uczniów, aby rozwijali wiarę poprzez proszenie, szukanie i pukanie, aby umożliwić osobiste objawienie i zrozumienie ewangelii. Złóż świadectwo, że kiedy zrobią to z wiarą i cierpliwością, to Ojciec Niebieski im odpowie.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 7:12–14. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dodatkowe prawdy, których uczniowie mają nauczać, zgodnie z zaleceniem Zbawiciela. Poproś uczniów, aby podzielili się z klasą tym, czego się dowiedzieli.
Zbawiciel obiecuje zbawienie tym, którzy wykonują wolę Ojca
Poproś uczniów, aby wypisali na tablicy wszystko to, co zostało dobrze przyjęte przez świat, a co jest sprzeczne z planem Ojca Niebieskiego.
Dlaczego istotna jest umiejętność odróżniania, czy dana osoba czy grupa promuje coś, co jest sprzeczne z planem Ojca Niebieskiego?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 7:15. Następnie zapytaj:
Przed czym Pan ostrzegł uczniów? Jak, według Pana, można rozpoznać tych fałszywych proroków?
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
Wyjaśnij, że Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów ostrzegł przed fałszywymi prorokami w naszych czasach „zarówno mężczyznami, jak i kobietami, którzy samozwańczo ogłaszają doktryny Kościoła”, oraz tymi, „którzy przemawiają i wydają publikacje stojące w sprzeczności z tym, co głoszą prawdziwi prorocy Boga, i którzy aktywnie nawracają ludzi z beztroskim lekceważeniem wiecznego dobra osób, które chcą zwieść” („Beware of Falce Prophets and False Teachers”, Ensign, listopad 1999, str. 63).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 7:16–20. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali sposób, w jaki możemy odróżnić, czy ktoś jest fałszywym prorokiem lub fałszywym nauczycielem.
W jaki sposób możemy odróżnić, czy ktoś jest fałszywym prorokiem lub fałszywym nauczycielem? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Możemy odróżnić fałszywych proroków po ich owocach).
Pokaż uczniom dwa różne owoce. Zapytaj uczniów, z jakich roślin pochodzą te owoce. Wyjaśnij, że podobne do rozpoznawania roślin po owocach jest rozpoznawanie fałszywych proroków i fałszywych nauczycieli po ich naukach, czynach i ideologiach.
Jak, w oparciu o tę prawdę, możemy rozpoznać osoby lub grupy, przed którymi powinniśmy się strzec?
Jaki związek z tą prawdą ma lista pomysłów zapisanych na tablicy?
Podsumuj Ew. Mateusza 7:21–23, wyjaśniając, że nie każdy, kto wyznaje, iż wierzy w Jezusa Chrystusa, wejdzie do Jego królestwa, ale ci, którzy wykonują wolę Ojca Niebieskiego i poznają Go, wejdą do królestwa niebieskiego.
Pokaż kawałek skały i pojemnik z piaskiem. Zapytaj uczniów, czy woleliby wybudować dom na skale czy na piasku. Niech wyjaśnią dlaczego.
Jakie czyny, według słów Zbawiciela w wersecie 24., sprawiają, że ktoś jest podobny do męża mądrego, który budował na opoce?
Jakie czyny, według słów Zbawiciela w wersecie 26., sprawiają, że ktoś jest podobny do męża głupiego, który budował na piasku?
Co, waszym zdaniem, w tej analogii reprezentują deszcz, powodzie i wiatr (zob. werset 27.; zob. także Helaman 5:12)?
Jakich zasad o postępowaniu według nauk Zbawiciela możemy nauczyć się z tych analogii? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następujące zasady: Jeśli słuchamy nauk Pana i postępujemy według nich, On wzmocni nas, dzięki czemu przetrwamy nasze próby. Jeśli słuchamy nauk Pana, ale nie postępujemy według nich, to nie otrzymamy wsparcia potrzebnego w czasie prób).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad naukami Pana wygłoszonymi podczas Kazania na górze (zob. Ew. Mateusza 5–7). Poproś ich, aby byli podobni do mądrego męża, który podjął decyzję, że będzie postępować według zasad nauczanych przez Zbawiciela. Możesz dać uczniom czas, aby zapisali, w jaki sposób zastosują jedną zasadę lub więcej z tej lekcji lub z poprzednich trzech lekcji.
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o zasadach, które pomagają nam dokonywać sprawiedliwych osądów, a nie sądów ostatecznych:
„Istnieją dwa rodzaje osądu: osąd ostateczny, którego nie wolno nam dokonywać i osąd pośredni, który jest wskazany, ale na zasadach prawości […].
Dlaczego Zbawiciel nakazał, abyśmy nie wydawali ostatecznych osądów? Myślę, że to przykazanie zostało nam dane, ponieważ wypowiadamy ostateczny osąd, kiedykolwiek oświadczamy, że dana osoba trafi do piekła (lub nieba) ze względu na konkretny czyn lub w danym konkretnym momencie […].
Każdy z nas dokonuje osądu, kiedy wybiera przyjaciół, decyduje, jak spędzać czas lub na co wydawać pieniądze, i oczywiście, kiedy wybiera wiecznego towarzysza. Do niektórych z tych osądów pośrednich Zbawiciel z pewnością nawiązał, kiedy nauczał, że ‘ważniejsze w zakonie’ są osądy (Ew. Mateusza 23:23) […].
Podczas dokonywania pośrednich osądów powinniśmy dołożyć starań, aby osądzać sprawiedliwie. Podejmując decyzje, powinniśmy zawsze starać się o przewodnictwo Ducha. Powinniśmy ograniczać nasze osądy do naszego własnego szafarstwa. Jeśli to możliwe, powinniśmy powstrzymywać się od wydawania sądów do czasu, aż posiądziemy wystarczającą wiedzę na temat faktów. W miarę możliwości powinniśmy osądzać okoliczności, a nie ludzi. We wszystkich naszych osądach powinniśmy trzymać się prawych norm. A w tym wszystkim musimy pamiętać o przykazaniu, aby wybaczać” („‘Judge Not’ and Judging”, Ensign, sierpień 1999, str. 7, 9, 13).
Ew. Mateusza 7:15–20. „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym”
Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Kiedy myślimy o fałszywych prorokach i fałszywych nauczycielach, mamy skłonność myśleć o tych, którzy opowiadają się za fałszywą doktryną lub zakładają, że mają upoważnienie do nauczania prawdziwej ewangelii Chrystusa według osobistej interpretacji. Często przypuszczamy, że takie osoby są związane z niewielkimi radykalnymi grupami z obrzeży społeczeństwa. Jednakże powtarzam: są fałszywi prorocy i fałszywi nauczyciele, którzy są bądź twierdzą, że są członkami Kościoła. Są to ci, którzy nie mają upoważnienia, aby zatwierdzać stanowisko Kościoła, co do postaw i praktyk. Wystrzegajcie się ich […].
Strzeżcie się tych, którzy przemawiają i wydają publikacje stojące w sprzeczności z tym, co głoszą prawdziwi prorocy Boga, i którzy aktywnie nawracają ludzi z beztroskim lekceważeniem wiecznego dobra osób, które chcą zwieść” („Beware of False Prophets and False Teachers”, Ensign, listopad 1999, str. 62–63).
