Krótko po napisaniu pierwszego listu do świętych w Tesalonice Paweł napisał do nich drugi list, w którym wyjaśnił prawdy dotyczące Drugiego Przyjścia. Nauczał, że Zbawiciel nie przyjdzie, aż nie nastąpi odstępstwo. Następnie Paweł przestrzegał przed próżniactwem i radził świętym, żeby „nie [ustawali] czynić dobrze” (II List do Tesaloniczan 3:13).
Paweł zachęca świętych prorokując o Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Zwracam się do wszystkich, a szczególnie do młodzieży Kościoła tymi słowy: jeśli jeszcze nie mieliście takiej okazji, to pewnego dnia przyjdzie czas, kiedy staniecie w obronie swojej wiary, a być może nawet osobiście doświadczycie prześladowań tylko dlatego, że jesteście członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6).
Poproś uczniów, aby podnieśli rękę, jeśli kiedyś musieli bronić wiary lub znosić przeciwności z powodu swojego członkostwa w Kościele. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach.
Wyjaśnij, że Paweł napisał drugi list do świętych w Tesalonice i poruszył w nim kilka tematów, między innymi przeciwności, jakich doświadczali. Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania II Listu do Tesaloniczan 1 odszukali zasadę, która może pomóc im znieść przeciwności i cierpienia, jakich mogą doświadczać jako członkowie Kościoła.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tesaloniczan 1:3–5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, za co Paweł chwalił świętych w Tesalonice.
Za co Paweł chwalił świętych w Tesalonice?
Jaką nagrodę, według wersetu 5., mieli otrzymać święci za znoszenie prześladowań i cierpień z „wytrwałością i wiarą”?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jakie otrzymamy błogosławieństwa, jeśli z wytrwałością i wiarą będziemy znosić prześladowania i cierpienia? (Uczniowie mogą inaczej to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli z wytrwałością i wiarą będziemy znosić prześladowania i cierpienia, zostaniemy uznani za godnych królestwa Bożego).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium. Niech uczniowie wysłuchają, co to znaczy znosić coś z wytrwałością:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Cierpliwość nie jest pasywną rezygnacją ani brakiem działania z powodu strachu. Cierpliwość oznacza aktywne czekanie i wytrwanie. Oznacza ona obstawanie przy czymś i robienie wszystkiego, co możemy — pracę, ufność i rozwijanie wiary; przyjmowanie mężnie trudności, nawet gdy pragnienia naszych serc nie spełniają się. Cierpliwość nie jest tylko trwaniem, jest ona wytrwaniem w dobrym stylu!” („Nie ustawajcie w cierpliwości”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 57).
Co, według Prezydenta Uchtdorfa, znaczy znosić coś z wytrwałością?
Dlaczego potrzebujemy wiary, aby z wytrwałością znosić prześladowania i cierpienia?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o kimś, kogo znają lub o kim czytali w pismach świętych, kto wiernie i wytrwale znosił prześladowania i cierpienia.
O kim pomyśleliście i w jaki sposób ta osoba okazała wiernie i z wytrwałością znosiła prześladowania i cierpienia?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, jakich obecnie doświadczają prześladowań i cierpień oraz zdecydowali, w jaki sposób mogą znosić te wyzwania z wytrwałością i wiarą. Zachęć ich, aby modlili się o pomoc.
Wyjaśnij, że jak podaje II List do Tesaloniczan 1:6–10, Paweł prorokował o Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa. Podziel uczniów na grupy liczące po dwie lub trzy osoby. Poproś ich, aby w grupach wspólnie przeczytali II List do Tesaloniczan 1:6–10 i omówili odpowiedzi na poniższe pytania. (Możesz zapisać te pytania na tablicy lub rozdać je na kartkach). Poproś uczniów, aby zapisali swoje odpowiedzi w notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Jakich słów i wyrażeń użył Paweł opisując Drugie Przyjście?
Co się stanie ze sprawiedliwymi podczas Drugiego Przyjścia?
Co się stanie z niegodziwymi podczas Drugiego Przyjścia?
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy. Napisz na tablicy następującą prawdę: Podczas Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa sprawiedliwi znajdą odpoczynek, a niegodziwi zostaną zniszczeni.
Od czego, waszym zdaniem, prawi znajdą odpoczynek?
W jaki sposób ta doktryna może pocieszać tych, którzy obecnie doświadczają prześladowań z powodu swojego zobowiązania wobec Jezusa Chrystusa?
Poproś uczniów, aby podnieśli ręce, jeśli zastanawiali się kiedyś, kiedy będzie miało miejsce Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, że święci w Tesalonice również się nad tym zastanawiali i że Paweł martwił się, że zostaną zwiedzeni.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tesaloniczan 2:1–2. Pozostałych poproś, żeby śledzili tekst i odszukali, do jakiego wniosku, zdaniem Pawła, doszli święci w Tesalonice, jeśli chodzi o czas Drugiego Przyjścia.
W co Paweł nie chciał, żeby Tesaloniczanie wierzyli na temat czasu Drugiego Przyjścia? (Że wkrótce nastąpi).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali II List do Tesaloniczan 2:3 i odszukali, co powiedział Paweł o tym, co będzie miało miejsce przez Drugim Przyjściem. Wyjaśnij, że zwrot „nie nastanie pierwej” odnosi się do Drugiego Przyjścia, a „odstępstwo” to odstąpienie od prawdy.
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, co będzie miało miejsce przed Drugim Przyjściem? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Przed Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa nastąpi odstępstwo).
Zwróć uwagę uczniów na to, że w tych wersetach Paweł zasugerował, że członkowie Kościoła w jego czasach powinni zwracać więcej uwagi na odstępstwo, które już zaczęło mieć miejsce wśród nich, niż na czas Drugiego Przyjścia Pana.
Aby pomóc uczniom zrozumieć, czym jest Odstępstwo, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos następujące wyjaśnienie:
„Po śmierci Jezusa Chrystusa niegodziwi ludzie prześladowali Apostołów i członków Kościoła, zabijając wielu z nich. Wraz ze śmiercią Apostołów zabrane zostały z ziemi klucze kapłaństwa i upoważnienie kapłańskie. Apostołowie zachowywali w czystości doktryny ewangelii oraz zapewniali porządek i normy godności dotyczące członków Kościoła. Bez Apostołów z biegiem czasu doktryny zostały zmienione. Wprowadzono też zmiany w organizacji Kościoła i obrzędach kapłańskich, takich jak chrzest i nadawanie daru Ducha Świętego bez odpowiedniego upoważnienia” (Abyście głosili moją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej [2004], str. 35).
Dlaczego, biorąc pod uwagę takie zrozumienie Odstępstwa, konieczne było przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła?
Wyjaśnij, że zwrot „człowiek niegodziwości”, o którym mowa w II Liście do Tesaloniczan 2:3 odnosi się do szatana. Przywrócenie ewangelii i towarzyszące mu ujawnienie Księgi Mormona „[objawiło]” (werset 3.) oszustwa szatana i jego naśladowców.
Podsumuj II List do Tesaloniczan 2:4–17, wyjaśniając, iż Paweł prorokował, że Pan pozwoli szatanowi zwodzić mieszkańców ziemi aż do Drugiego Przyjścia. Paweł dodaje świętym otuchy, żeby „[trwali] niewzruszenie” w tym, czego ich nauczył (werset 15.).
Paweł przestrzega przed tymi, którzy nie są zdyscyplinowani i naucza samowystarczalności
Wyjaśnij, że kiedy Paweł pisał Drugi List do Tesaloniczan, członkowie regularnie spożywali posiłek, który towarzyszył przyjmowaniu sakramentu. Jednak niektórzy członkowie w Tesalonice uczestniczyli w tym posiłku, żeby się najeść, ale nie chcieli pomagać w jego przygotowaniu.
Jakie problemy mogły wyniknąć z tej sytuacji?
Podsumuj II List do Tesaloniczan 3:1–9, wyjaśniając, że Paweł pochwalił wiernych świętych i ostrzegł ich przed tymi, którzy żyli „nieporządnie”, czyli nie byli zdyscyplinowani (werset 6.). Paweł napisał również, że razem ze swoimi towarzyszami dał przykład doczesnej samowystarczalności, zarabiając na własne utrzymanie.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tesaloniczan 3:10–13. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Paweł nakazał świętym w odniesieniu do osób, które nie chcą pracować.
Jakich instrukcji, według wersetu 12., Paweł udzielił osobom, które nie chcą pracować? (Nakazał im, żeby „pracowali i własny chleb jedli”, czyli żeby byli samowystarczalni i zaspokajali swoje własne potrzeby).
Jakich jeszcze instrukcji, według wersetu 13., Paweł udzielił wiernym świętym?
Co to znaczy „nie ustawać czyniąc dobrze”?
Jakiej prawdy możemy się nauczyć z tych wersetów? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Przykazano nam dążyć do samowystarczalności i pomagać bliźnim).
Poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższego fragmentu z broszury Dla wzmocnienia młodzieży. Niech reszta wysłucha, w jaki sposób możemy dążyć do samowystarczalności.
„Jednym z błogosławieństw pracy jest coraz większa samowystarczalność. Kiedy jesteś samowystarczalny, korzystasz z błogosławieństw i zdolności danych przez Boga, aby zatroszczyć się o siebie i swoją rodzinę oraz rozwiązywać własne problemy. Samowystarczalność nie oznacza, że sam musisz wszystko robić. Aby być samowystarczalnym, musisz nauczyć się pracować z innymi i zwracać się do Pana o pomoc i siłę.
Pamiętaj, że Bóg ma dla ciebie wielką pracę do wykonania. Pobłogosławi cię, kiedy będziesz starał się ją wykonać” (Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str. 41).
W jaki sposób możemy dążyć do samowystarczalności?
Jakie błogosławieństwa wynikają z samowystarczalności?
Złóż świadectwo o tym, że kiedy dążymy do samowystarczalności, Pan pomaga nam zaspokoić nasze potrzeby i pomaga nam znaleźć rozwiązanie naszych problemów.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, żeby stać się bardziej samowystarczalni teraz i w przyszłości. Poproś ich, aby wyznaczyli sobie cel, który pomoże im stać się bardziej samowystarczalnymi i zachęć ich, by prosili Pana o pomoc, by go osiągnąć.
Podsumuj II List do Tesaloniczan 3:14–18, wyjaśniając, że Paweł zakończył swój list, radząc świętym, by baczyli na próżniactwo i nie przestawali z próżnującymi i zakłócającymi spokój osobami. Aczkolwiek święci mieli nie traktować ich jak wrogów, ale napominać jako braci i siostry w ewangelii.
Na zakończenie złóż świadectwo na temat zasad, które były nauczane podczas tej lekcji.
Poproś wszystkich uczniów, aby korzystając z pomocy do studiowania pism świętych (takich jak przypisy, Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych] lub Topical Guide [Przewodnik tematyczny]) znaleźli w pismach świętych fragment inny niż II List do Tesaloniczan 2:1–3, który naucza o Odstępstwie. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się znalezionymi fragmentami i wyjaśnili, czego uczą nas o Odstępstwie. Możecie wypisać na tablicy odsyłacze do tych fragmentów. Poproś uczniów, aby wybrali jeden z nich i porównali go z II Listem do Tesaloniczan 2:1–3. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali ten odsyłacz na marginesie pism świętych, obok II Listu do Tesaloniczan 2:1–3. Wyjaśnij, że tego fragmentu do opanowania często używa się do nauczania o Odstępstwie i o potrzebie Przywrócenia. Poproś uczniów, aby przy pomocy II Listu do Tesaloniczan 2:1–3 i jednego z wypisanych na tablicy odnośników nauczali kolegę z klasy o Odstępstwie.
„‘Odstępstwo’ to tłumaczenie greckiego słowa apostasia, którego znaczenie jest bliższe ‘rewolcie’ lub ‘buntowi’. Paweł mówił więc o zamierzonej walce z ewangelią Jezusa Chrystusa, a nie o stopniowym odstąpieniu od niej. W Księdze Mormona wizja przyszłości, jakiej doświadczył Nefi, nauczyła go, że ‘dom Izraela’ przyłączył się do ludzi w ogromnym i przestronnym budynku, ‘aby walczyć przeciwko dwunastu apostołom Baranka’ (1 Nefi 11:35). Odstępstwo często przejawia się nie tylko w zwykłym pasywnym odstąpieniu od prawdy, ale w aktywnym buncie, który zawiązuje się w społeczności przymierza” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 453).
Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że Odstępstwo miało miejsce, ponieważ ludzie odrzucili Chrystusa i Jego Apostołów:
„W stosunkowo krótkim okresie, jaki obejmuje Nowy Testament […], ludzie obrócili się przeciwko Chrystusowi i Jego Apostołom. Upadek ten był tak wielki, że nosi nazwę Wielkiego Odstępstwa, co doprowadziło do wielu wieków duchowej stagnacji i ignorancji, znanej jako Wieki Ciemności.
Muszę teraz jasno powiedzieć coś na temat tych historycznie następujących po sobie okresów odstępstwa i duchowej ciemności. Nasz Ojciec w Niebie kocha wszystkie Swoje dzieci i pragnie, aby wszystkie miały w życiu błogosławieństwa ewangelii. Duchowe światło nie znika dlatego, że Bóg odwraca się od Swoich dzieci. Duchowy mrok jest raczej wynikiem zbiorowego odwrócenia się dzieci od Niego” („Wyciąganie lekcji z przeszłości”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 32).
Po śmierci Apostołów wielu ludzi nadal podążało za Panem. Ich zobowiązanie wobec Pana było tak silne, że za swoje wierzenia chętnie cierpieli prześladowania, a nawet śmierć. W okresie reformacji wielu ludzi zdawało sobie sprawę z tego, że niektóre nauki chrześcijaństwa uległy zmianie i nie pokrywały się z naukami Biblii. Owi reformatorzy starali się ponownie dopasować chrześcijaństwo do nauk zawartych w pismach świętych. Prezydent John Taylor wypowiedział się o tych, którzy szukali prawdy w tzw. ciemnych wiekach:
„W tym okresie ciemności istnieli ludzie, którzy komunikowali się z Bogiem i którzy, dzięki mocy wiary, odsuwali zasłonę wieczności i spoglądali na niewidzialny świat […], doświadczali służby aniołów i wprowadzili w ruch przyszłe przeznaczenie świata. Jeśli to owe czasy nazywamy wiekami ciemności, to modlę się, by Bóg dał mi jej nieco i wyzwolił mnie od światła i inteligencji, które panują w naszych czasach” (w: Journal of Discourses, 16:197). (Aby uzyskać więcej informacji na temat wysiłków wiernych reformatorów, zob. Thomas S. Monson, „The Way Home”, Ensign, maj 1975, str. 15–16; zob. także Abyście głosili moją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej [2004], str. 45–46).
Dzięki wysiłkom tych reformatorów i innych wiernych naśladowców Boga prawdy o Ojcu Niebieskim i Jego planie przetrwały Odstępstwo i znajdują się w wielu religiach na świecie. Jednak prawdy niezbędne dla naszego zbawienia uległy zagubieniu, podobnie jak upoważnienie kapłaństwa, by kierować dziełem i udzielać obrzędów zbawienia. Pan zapewnił osoby wyznające inne religie, że Przywrócenie Kościoła i Księgi Mormona nie oznaczają, że wszystko, czego ich nauczano, było nieprawdą: „Oto przywracam ją nie dla zniszczenia tego, co już otrzymali, ale dla wzmocnienia” (NiP 10:52). To dlatego Prezydent Gordon B. Hinckley zachęcał wszystkich ludzi na świecie, żeby „zebrali wszystko to, co dobre i prawdziwe, a co otrzymali z jakiegokolwiek źródła, przyszli do nas, a my zobaczymy, czy możemy coś do tego dodać” („Cudowna podstawa naszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2002, str. 81).