W liście do Tytusa, lokalnego przywódcy Kościoła na Krecie, Paweł napomniał go, by nauczając i upominając innych ludzi, używał zdrowej doktryny. Poradził mu także, aby nauczał świętych, by byli prawymi przykładami, mieli nadzieję na odkupienie poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i nie ustawali w dobrych uczynkach. (Uwaga: Podczas przygotowania tej lekcji pomocne będzie przypomnienie sobie zasad przedstawionych na stronie internetowej: seektruth.lds.org).
Paweł napomina Tytusa, by nauczając i upominając świętych i innych ludzi na Krecie, używał zdrowej doktryny
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuacje, w których ktoś negatywnie wypowiadał się o Kościele lub jego doktrynie.
W jaki sposób można odpowiednio bronić Kościoła i jego doktryny, kiedy ktoś negatywnie się o nim wypowiada?
Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Listu do Tytusa odszukali prawdy, które mogą pomóc im odpowiednio bronić Kościoła i jego doktryny, kiedy ktoś negatywnie się o nim wypowiada
Poproś uczniów, aby znaleźli Kretę w Bible Maps [Atlasie biblijnym], na mapie nr 13, „The Missionary Jouneys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła], która znajduje się w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]. Wyjaśnij, że pod koniec swojego życia Paweł napisał list do Tytusa, który był przywódcą Kościoła na Krecie. Paweł nawrócił Tytusa kilka lat wcześniej, a po przyjęciu chrztu Tytus służył z nim w różnych zadaniach. Paweł udzielił mu w liście zachęty i rad związanych z jego powołaniem.
Podsumuj List do Tytusa 1:1–6, wyjaśniając, że Paweł złożył świadectwo o nadziei życia wiecznego opartej na obietnicach Boga danych nam w preegzystencji. Paweł wyjaśnił także, że wysłał Tytusa na Kretę, aby zaprowadził na niej porządek w Kościele. Jedno z zadań powierzonych Tytusowi polegało na powołaniu biskupów.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali List do Tytusa 1:7–8 i odszukali cechy, jakie powinien posiadać biskup. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli to, co znajdą.
Jakie cechy, według tych wersetów, powinien posiadać biskup? (Możesz wyjaśnić, że samowolny oznacza: nadużywający swobody, czyli uparty i arogancki, a „brudny zysk” odnosi się do nieuczciwie lub bezprawnie uzyskanych pieniędzy).
Jak myślicie, dlaczego biskupi muszą posiadać te cechy?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Tytusa 1:9. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają kolejną cechę, jaką powinien posiadać biskup. Wyjaśnij, że „zdrowa nauka” to prawdziwa doktryna.
Jaką jeszcze cechę powinien posiadać biskup?
Co to znaczy „trzymać się” słowa Bożego?
Dlaczego, według wersetu 9., ważne jest, aby biskup trzymał się słowa Bożego? (Żeby mógł używać prawdziwej doktryny, by zachęcać ludzi, aby żyli zgodnie z ewangelią i odpierać tych, „którzy się jej przeciwstawiają”. Tego rodzaju osoby negatywnie wypowiadają się lub zaprzeczają ideom [w tym przypadku prawdziwości ewangelii]. Mogą to być członkowie Kościoła lub osoby nienależące do niego).
Co my, podobnie jak biskup, możemy zrobić, kiedy trzymamy się słowa Bożego? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale dopilnuj, aby rozpoznali następującą zasadę: Kiedy trzymamy się słowa Bożego, jesteśmy w stanie używać prawdziwej doktryny, by zachęcać ludzi, aby żyli zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa i odpierać tych, którzy się jej przeciwstawiają. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostałych poproś, aby odszukali, w jaki sposób moc prawdziwej doktryny pomaga ludziom żyć zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa.
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Prawdziwa doktryna — zrozumiana — zmienia postawy i postępowanie.
Studiowanie doktryn ewangelii poprawi postępowanie szybciej niż studiowanie postępowania […]. Właśnie dlatego tak bardzo podkreślamy wagę studiowania doktryn ewangelii” („Little Children”, Ensign, listopad 1986, str. 17).
Dlaczego, zdaniem Prezydenta Packera, tak ważne jest studiowanie i uczenie się prawdziwej doktryny?
Podziel uczniów na dwu- lub trzyosobowe grupy. Poproś uczniów w każdej grupie, aby wspólnie znaleźli odpowiedzi na poniższe pytania i zapisali je w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Możesz zapisać te pytania na tablicy.
Co możemy zrobić, żebyśmy byli gotowi do nauczania prawdziwej doktryny, byśmy mogli zachęcać ludzi do życia zgodnego z ewangelią (zob. Alma 17:2–4)?
Jakie możemy znaleźć w pismach świętych przykłady osób, które nauczały prawdziwej doktryny kogoś, kto wątpił lub sprzeciwiał się Kościołowi lub jego nauce? (Podaj przynajmniej jeden przykład osoby, która odpokutowała, kiedy nauczono ją prawdziwej doktryny).
W jakiej sytuacji uczenie się prawdziwej doktryny pomogło wam lub komuś, kogo znacie, pełniej żyć ewangelią Jezusa Chrystusa?
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z uczniami w klasie. Kiedy skończą, wyjaśnij, że choć prawdziwa doktryna może pomóc nam zachęcać innych ludzi do życia zgodnego z ewangelią i odpierać tych, którzy przeciwstawiają się Kościołowi, to nie wszyscy ludzie przyjmą prawdę. Jako że wszyscy mamy wolną wolę, oni mogą podjąć decyzję, że przyjmą prawdziwą doktrynę Jezusa Chrystusa lub ją odrzucą.
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie fragmenty do opanowania, które poznali w tym roku szkolnym.
Które fragmenty do opanowania mogą okazać się szczególnie pomocne do zachęcania ludzi, by żyli zgodnie z ewangelią?
Które fragmenty do opanowania mogą pomóc nam odeprzeć osoby, które przeciwstawiają się Kościołowi?
Zachęcaj uczniów, aby ciągle starali się opanowywać kluczowe fragmenty z pism świętych, żeby byli gotowi do nauczania ludzi prawdziwej doktryny.
Podsumuj List do Tytusa 1:10–16, wyjaśniając, że Paweł nauczał, iż biskupi powinni polegać na prawdziwej doktrynie, gdyż jest wśród nich wielu zwodzicieli i fałszywych nauczycieli. Poradził Tytusowi, aby karcił fałszywych nauczycieli, żeby wyrzekli się swoich błędów i „ozdrowieli w wierze” (werset 13.). Paweł wyjaśnił również, że pokalani głoszą, iż znają Boga, ale zapierają się Go swoimi uczynkami.
Paweł radzi Tytusowi, żeby nauczał świętych na Krecie, aby żyli według prawdziwej doktryny
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Tytusa 2:1. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, co jeszcze Paweł kazał Tytusowi zrobić z prawdziwą doktryną.
Co jeszcze Paweł kazał Tytusowi zrobić z prawdziwą doktryną? (Nauczać jej świętych na Krecie).
Napisz na tablicy następujące słowa: mężczyźni, kobiety, młode kobiety i młodzi mężczyźni.
Poproś młode kobiety w klasie, aby po cichu przeczytały List do Tytusa 2:3–5 i odszukały rady Pawła, według których powinny żyć starsze kobiety i czego powinny uczyć młodsze kobiety. Młodych mężczyzn poproś, aby przeczytali List do Tytusa 2:2, 6–8 i odszukali rady Pawła, według których powinni żyć starsi i młodsi mężczyźni.
Uwaga: Jeśli pojawią się pytania dotyczące znaczenia zwrotu „mężom swoim uległe” w odniesieniu do kobiet (werset 5.), możesz odwołać się do materiału z lekcji dotyczącej Listu do Efezjan 5–6.
W jaki sposób, zdaniem Pawła, powinni żyć starsi mężczyźni? Starsze kobiety? Młode kobiety? Młodzi mężczyźni? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy pod odpowiednimi nagłówkami lub poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i sami je zapisali. Możesz pomóc uczniom zrozumieć znaczenie niektórych słów. Na przykład, trzeźwi znaczy spokojni lub poważni, wstrzemięźliwi znaczy opanowani, a niesfałszowane oznacza godne szacunku).
Co oznacza wyrażenie „we wszystkim stawiaj siebie za wzór dobrego zachowania” (werset 7.)? (Bądź dobrym przykładem życia zgodnego z ewangelią).
Co, zgodnie z radami, których Paweł udzielił Tytusowi, powinni zrobić naśladowcy Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą prawdę: Naśladowcy Jezusa Chrystusa mają być dobrymi przykładami dla innych ludzi).
Poproś uczniów, aby pomyśleli o starszym członku swojego okręgu lub gminy, który jest dobrym przykładem życia według ewangelii i jej oddany. Poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli, kto przyszedł im na myśl, i wytłumaczyli, w jaki sposób pomógł im przykład tej osoby.
Poproś uczniów, żeby wybrali jedno z wypisanych na tablicy zachowań i postawili sobie cel, że wprowadzą je w życie, żeby swoim dobrym przykładem mogli błogosławić innych ludzi.
Podsumuj List do Tytusa 2:9–10, wyjaśniając, że Paweł doradził mu, żeby uczył członków Kościoła, którzy byli zatrudnieni jako słudzy, by byli uczciwi i zgodni w stosunkach ze swoimi panami. Poprzez swoją uczciwość i zgodność członkowie ci mieli oddawać cześć Panu i być dobrym przykładem dla swoich panów.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Tytusa 2:11–15. Poproś go także o przeczytanie Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha], List do Tytusa 2:11 (List do Tytusa 2:11, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Boża łaska umożliwia wszystkim ludziom i co Chrystus uczynił dla nas wszystkich.
Co Boża łaska umożliwia wszystkim ludziom?
Co, według wersetu 12., powinni uczynić święci, żeby mieć dostęp do Bożej łaski?
Czego uczymy się z nauk Pawła zawartych w wersecie 14. o tym, co uczynił dla nas Jezus Chrystus? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Jezus Chrystus dał za nas samego Siebie, żeby nas odkupić i oczyścić. Możesz poprosić uczniów, aby w wersecie 14. zaznaczyli wyrażenia, które przekazują tę prawdę).
Zwróć uwagę uczniów na to, że wyrażenie „wykupić [lud]” (werset 14.) odnosi się do umiłowanego ludu Pana, który On wykupił, czyli odkupił (zob. I List Piotra 1:18–19; 2:9) i który zawiera przymierze, że będzie przestrzegał Jego przykazań (zob. II Ks. Mojżeszowa 19:5–6).
Paweł mówi Tytusowi, co święci na Krecie muszą uczynić po chrzcie
Podsumuj List do Tytusa 3:1–2, wyjaśniając, że Paweł radził Tytusowi, by nauczał świętych na Krecie, żeby przestrzegali prawa kraju, byli szlachetni i łagodni we wszystkich swoich poczynaniach z innymi ludźmi.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos List do Tytusa 3:3–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co Paweł powiedział o tym, w jaki sposób ewangelia Jezusa Chrystusa zmieniła jego i świętych na Krecie.
W jaki sposób, według wersetu 3., Paweł opisał siebie i innych członków Kościoła zanim poznali ewangelię Jezusa Chrystusa?
Co, według wersetów 5–6, wywołało przemianę w ludziach?
Co, według wersetu 7., miało się stać z ludźmi w wyniku przemiany, która nastąpiła dzięki łasce Jezusa Chrystusa?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie zmiany zaszły w nich samych dzięki ewangelii Jezusa Chrystusa.
Co, według wersetu 8., Paweł poradził świętym, kiedy doznali przemiany i przyjęli chrzest?
Podsumuj List do Tytusa 3:9–15, wyjaśniając, że Paweł poradził świętym, by unikali sporów z przewrotnymi ludźmi. Poprosił również Tytusa, żeby go odwiedził w Macedonii.
Na zakończenie złóż świadectwo o omówionych na lekcji prawdach.
„To nic niezwykłego ani niepożądanego, że ci, którzy studiują ewangelię, mają pytania dotyczące doktryny Kościoła, jego historii czy stanowiska w kwestiach społecznych. Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium przyznał: ‘Posiadanie pytań jest czymś naturalnym […]. Jest niewielu członków Kościoła, którzy tym czy innym razem nie zmagali się z poważnymi lub drażliwymi kwestiami’ (‘Chodźcie, przyłączcie się do nas’, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 23). Ważne jest zatem, aby nauczyciele potrafili właściwie podchodzić do pytań uczniów. Starszy Paul V. Johnson z Kworum Siedemdziesiątych nauczał: ‘Nasze podejście do uczniów, którzy mają wątpliwości, może mieć decydujący wpływ na to, w jaki sposób oni zdecydują się z nimi zmierzyć’ (‘A Pattern for Learning Spiritual Things’ [przekaz satelitarny dla seminariów i instytutów religii, 7 sierpnia 2012]). Kiedy nauczyciele wysłuchują uczniów, składają im swoje świadectwo, tworzą dobrą atmosferę i interesują się rozwojem sytuacji, łatwiej im jest pomagać uczniom zachować wiarę i odnajdować odpowiedzi na dręczące ich pytania” (seektruth.lds.org).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o znaczeniu nauczania doktryny ewangelii:
„Prawidłowo nauczane doktryny i zasady mają większy wpływ na zachowanie niż reguły. Kiedy nauczamy doktryn i zasad ewangelii, spełniamy wymagania do otrzymania świadectwa i kierownictwa Ducha, który wzmocni nasze nauczanie” („Gospel Teaching”, Ensign, listopad 1999, str. 79).