Jezus Chrystus, Mojżesz i Eliasz nadali klucze kapłaństwa Piotrowi, Jakubowi i Janowi na Górze Przemienienia. Po zstąpieniu z góry Jezus wypędził diabła z chłopca. W Kafarnaum Jezus w cudowny sposób zapłacił daninę za siebie i Piotra.
Mojżesz i Eliasz ukazują się Piotrowi, Jakubowi i Janowi
Pokaż prawo jazdy lub poproś, żeby jeden z uczniów posiadający ten dokument pokazał go wszystkim.
Do czego uprawnia posiadanie prawa jazdy?
Pokaż kluczyki do samochodu lub ich zdjęcie.
Dlaczego trzeba mieć kluczyki do samochodu oprócz posiadania prawa jazdy?
W jakim sensie posiadanie prawa jazdy i kluczyków do samochodu można porównać do upoważnienia i kluczy kapłaństwa, koniecznych do kierowania pracą Boga? (Podobnie jak ci, którzy mają prawo jazdy i są uprawnieni do kierowania samochodem, tak wielu mężczyzn ma upoważnienie kapłańskie. I podobnie jak kluczyki samochodowe umożliwiają jazdę tylko określonym pojazdem, tak i klucze kapłaństwa upoważniają daną osobę do działania w zakresie dzieła Boga w określonej funkcji. Prezydent Kościoła dzierży i używa kluczy kapłaństwa, aby przewodzić i kierować całą pracą Pana na ziemi).
Przypomnij uczniom, że w Ew. Mateusza 16:19 czytamy, że Pan obiecał Piotrowi dać klucze królestwa, czyli upoważnienie, aby kierować pracą Boga na ziemi. W tamtym okresie Piotr i każdy z pozostałych apostołów posiadali upoważnienie kapłańskie, ale jeszcze nie otrzymali kluczy królestwa.
Poproś uczniów, aby podczas dzisiejszego studiowania pism świętych odszukali, w jaki sposób Piotr otrzymał klucze królestwa i jak te same klucze zostały później nadane Józefowi Smithowi oraz innym osobom w naszych czasach.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 17:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą, gdzie Zbawiciel wziął Piotra, Jakuba i Jana, aby przygotowywać ich do otrzymania kluczy kapłaństwa. Możesz wskazać, że Zbawiciel wybrał Piotra, Jakuba i Jana, aby z Nim poszli, ponieważ mieli służyć jako Pierwsze Prezydium Kościoła po Zmartwychwstaniu Zbawiciela i Jego wniebowstąpieniu (zob. Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, wyb. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 3:152).
Dokąd Jezus zabrał Piotra, Jakuba i Jana?
Co stało się ze Zbawicielem na górze?
Co to znaczy być przemienionym?
Wyjaśnij uczniom, że przemienienie ma miejsce, kiedy „ludzie […] zostają tymczasowo odmienieni w swym wyglądzie i naturze — to znaczy są wyniesieni na wyższy duchowy poziom — aby mogli wytrzymać obecność i chwałę niebiańskich istot” (Guide to the Scriptures, „Transfiguration”, adres internetowy: scriptures.lds.org). Piotr, Jakub i Jan także zostali wówczas przemienieni (zob. NiP 67:11–12).
Napisz na tablicy następujący nagłówek: Osoby, które były obecne na Górze Przemienienia. Poniżej napisz: Jezus Chrystus, Piotr, Jakub i Jan.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 17:3 i poproś klasę o wyszukanie, kto ukazał się Jezusowi i Apostołom na tej górze.
Kto ukazał się na tej górze? (Wyjaśnij, że Eliasz odnosi się do starotestamentowego proroka Eliasza [zob. Ew. Mateusza 17:3, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Dodaj Mojżesz i Eliasz do listy na tablicy.
Aby wyjaśnić uczniom, dlaczego Mojżesz i Eliasz ukazali się na górze, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi Proroka Józefa Smitha:
Obraz
Prorok Józef Smith
„Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali klucze [kapłaństwa] Piotrowi, Jakubowi i Janowi na górze, kiedy zostali przed nimi przemienieni” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 105).
Dlaczego, według Józefa Smitha, Eliasz i Mojżesz ukazali się na górze? (Aby dać klucze kapłaństwa Piotrowi, Jakubowi i Janowi. Możesz także wyjaśnić, że Mojżesz i Eliasz ukazali się w świątyni Kirtland 3 kwietnia 1836 roku, aby przywrócić klucze kapłaństwa: Mojżesz przywrócił klucze zgromadzenia Izraela [zob. NiP 110:11], a Eliasz przywrócił klucze związane z mocą pieczętowania [zob. NiP 110:13–16]. Ukazanie się w Kirtland stanowi wzorzec do zrozumienia tego, co stało się na Górze Przemienienia).
Wyjaśnij, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Biblii Józefa Smitha] wyjaśnia, że Jan Chrzciciel — którego zabił Herod — także ukazał się na tej górze (zob. Joseph Smith Translation, Mark 9:3 [w: Ew. Marka 9:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]; zob. także Bible Dictionary, „Elias”). Dodaj: Jan Chrzciciel do listy na tablicy.
Poproś kilkoro uczniów, aby czytali po kolei na głos Ew. Mateusza 17:4–9. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kto jeszcze był obecny na Górze Przemienienia.
Kto jeszcze był obecny na Górze Przemienienia? (Dodaj Bóg Ojciec do listy na tablicy).
Pokrótce przypomnij uczniom, że dyspensacja ewangelii to okres, w którym Ojciec Niebieski udziela upoważnienia kapłaństwa, obrzędów i daje wiedzę o Swoim planie zbawienia ludziom na ziemi poprzez upoważnione przez Niego sługi. Poproś jednego z uczniów o podejście do tablicy i narysowanie gwiazdki obok każdej postaci, której imię zostało zapisane na tablicy, która ukazała się Prorokowi Józefowi Smithowi podczas naszej dyspensacji. (Uczeń powinien narysować gwiazdkę obok każdej postaci, której imię zostało zapisane na tablicy).
Obraz
Pierwsza Wizja
Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukazują się Józefowi Smithowi.
Obraz
Jan Chrzciciel nadaje Kapłaństwo Aarona
Jan Chrzciciel przywraca Kapłaństwo Aarona
Obraz
Przywrócenie Kapłaństwa Melchizedeka
Piotr, Jakub i Jan przywracają Kapłaństwo Melchizedeka
Obraz
Eliasz ukazuje się w Świątyni Kirtland
Eliasz przywraca klucze zapieczętowania w Świątyni Kirtland
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tych wydarzeń o nadaniu kluczy kapłaństwa w każdej dyspensacji? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: W każdej dyspensacji Bóg nadaje klucze kapłaństwa Swym wybranym sługom, aby kierowali Jego pracą na ziemi).
Dlaczego istotna jest wiedza, że ten sam wzorzec nadawania kluczy kapłaństwa, jaki miał miejsce za czasów Jezusa Chrystusa, został powtórzony także współcześnie, kiedy klucze zostały nadane prorokowi Józefowi Smithowi?
Czy obecni prorocy i apostołowie dzierżą te same klucze, jakie otrzymał Józef Smith? (Tak). W jaki sposób otrzymali te klucze? (Klucze te zostały przekazane przez Józefa Smitha Brighamowi Youngowi, a następnie kolejnym prorokom, którzy po nich nastąpili).
Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się swoimi odczuciami na temat upoważnienia kapłańskiego i błogosławieństwa posiadania kluczy nadanych w naszej dyspensacji w taki sam sposób, jaki miał miejsce podczas doczesnej posługi Jezusa Chrystusa.
Podsumuj Ew. Mateusza 17:14–23, wyjaśniając, że ojciec przyniósł do Zbawiciela swojego syna, aby został uzdrowiony. Po tym, jak Jezus uzdrowił to dziecko, nauczał Swoich uczniów o tym, że niektóre błogosławieństwa można uzyskać jedynie poprzez modlitwę i post. Prorokował także o Swojej śmierci i Zmartwychwstaniu. (Uwaga: Wydarzenia te będą dokładniej omawiane w przykładzie nauczania Ew. Marka 9:14–29).
Jezus w cudowny sposób płaci podatek za siebie i Piotra
Kiedy uczniowie będą studiować Ew. Mateusza 17:24–27, poproś ich, aby odszukali prawdę, która pomoże nam zrozumieć, jaki wpływ na bliźnich ma nasz przykład.
Aby przybliżyć uczniom kontekst tego fragmentu, wyjaśnij, że wszyscy izraelscy mężczyźni mający powyżej 20 lat mieli płacić roczny podatek świątynny, zwany daniną (zob. II Ks. Mojżeszowa 30:13–16). Pieniądze te miały być używane na poczet kosztów związanych z funkcjonowaniem świątyni. Rada najwyższa zarządziła, że niektórzy kapłani i rabini nie musieli płacić tego podatku.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 17:24–26. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali pytania, jakie poborcy i Jezus zadali Piotrowi.
O co poborcy zapytali Piotra? Jaka była jego odpowiedź?
O co Jezus zapytał Piotra? Jaka była jego odpowiedź?
Wyjaśnij, że słowo obcy w tym fragmencie dotyczy każdego w królestwie, kto nie jest dzieckiem króla. „Obcy” muszą płacić podatki, podczas gdy dzieci króla nie muszą tego robić. Jezus nauczał Piotra o tym, że skoro On jest Synem Boga, a świątynia to dom Jego Ojca (zob. Ew. Mateusza 17:25–26; Ew. Jana 2:16), to nie ciążył na Nim obowiązek płacenia tego podatku i jeśli by nie chciał, to nie musiałby go płacić. Jednakże poborcy podatkowi oczekiwali, że Jezus zapłaci ów podatek, gdyż nie rozumieli, kim On był.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Mateusza 17:27 i odszukanie, co, według Jezusa, miał zrobić Piotr.
Co, według Zbawiciela, miał zrobić Piotr?
Dlaczego Jezus powiedział, że zapłaci podatek?
Na tablicy zapisz słowo zgorszyć i wyjaśnij, że w tym kontekście wyrażenie: „Ale żebyśmy ich nie zgorszyli” prawdopodobnie odnosi się do faktu, że Zbawiciel nie chciał zrobić niczego, co by sprawiło, że inni ludzie będą potykać się duchowo. (Jeśli nie zapłaciłby podatku, niektórzy Żydzi mogliby na Niego patrzeć nieprzychylnie, a Jego naśladowcy byliby mniej podatni na przesłanie ewangelii).
Jakiej zasady możemy nauczyć się z przykładu Zbawiciela? (Chociaż mogą to wyrazić inaczej, uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Możemy podążać za przykładem Zbawiciela poprzez unikanie czynów, które spowodują, że inni ludzie będą potykać się duchowo. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Jakie są inne sytuacje, w których stosowanie tej zasady sprawi, że będziemy dokonywać właściwych wyborów?
W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni, kiedy próbowaliście podążać za przykładem Zbawiciela i unikaliście czynów, które mogły przyczynić się do tego, że inni ludzie potykaliby się duchowo?
Na zakończenie lekcji poproś uczniów, aby zapisali w notatnikach lub w dzienniku do studiowania, co zrobią, aby bardziej przyłożyć się do życia według zasady rozpoznanej powyżej.
Obraz
ikona fragmentów do opanowania
Omówienie fragmentów do opanowania
Kiedy uczniowie potrafią z łatwością odnaleźć fragmenty do opanowania, to z większą pewnością studiują ewangelię, stosują jej zasady w swoim życiu oraz nauczają z pism świętych.
Ćwiczenia polegające na omawianiu fragmentów do opanowania są rozmieszczone w różnych miejscach tego podręcznika i zawierają propozycje, które pomogą uczniom w regularnym przeglądaniu fragmentów do opanowania. Dodatkowe ćwiczenia polegające na omawianiu tych fragmentów znajdują się w Aneksie do tego podręcznika.
Quizy mogą pomóc uczniom w zapamiętywaniu wyuczonego materiału oraz w mierzeniu swoich postępów. Poproś uczniów, aby przeczytali trzy fragmenty do opanowania, które już były omówione w tym podręczniku. Możesz także uwzględnić kilka nowych fragmentów. (Możesz zaproponować, aby zaznaczyli te fragmenty w swoich pismach świętych). Kiedy uczniowie przeczytają te fragmenty, przepytaj ich, podając kluczowe słowo z danego fragmentu lub czytając wyrażenie z zakładki dla seminarium. Poproś uczniów, aby znaleźli właściwy fragment w swoich pismach świętych.
Komentarz i tło historyczne
Ew. Mateusza 17:1–5. Przemienienie i przywrócenie ewangelii w dniach ostatnich
„Osoby obecne na Górze Przemienienia [Bóg Ojciec, Jezus Chrystus, Piotr, Jakub, Jan, Jan Chrzciciel, Mojżesz i Eliasz] odegrały ważną rolę w przywróceniu ewangelii w dniach ostatnich. Pomaga nam to dostrzec, że takie samo upoważnienie kapłańskie i klucze, które były w poprzednich dyspensacjach, zostały przywrócone w tej ostatniej dyspensacji” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 56).
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów podkreślił tę prawdę:
„Zachęcam każdego z was, aby rozważył, jak odpowiedziałby na następujące pytanie, które wiele lat temu zadał członkom Kościoła Prezydent David O. McKay: ‘Jeśli w tej właśnie chwili każdego z was poproszono by o opisanie jednym zdaniem lub zwrotem najbardziej charakterystycznej cechy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, co byście powiedzieli?’ („The Mission of the Church and Its Members”, Improvement Era, listopad 1956, str. 781).
Odpowiedź, jakiej Prezydent McKay sam udzielił na własne pytanie, brzmiała: ‘boskie upoważnienie’ kapłańskie. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wyróżnia się spośród innych kościołów, które twierdzą, że ich upoważnienie wywodzi się z historycznej sukcesji, pism świętych czy też studiów teologicznych. My w charakterystyczny sposób deklarujemy, że upoważnienie kapłańslie zostało przekazane Prorokowi Józefowi Smithowi poprzez nałożenie rąk bezpośrednio przez niebiańskich posłańców” („Moce niebieskie”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 48).
Bóg udziela upoważnienia kapłańskiego godnym, należącym do Kościoła mężczyznom, aby mogli działać w Jego imię dla zbawienia Jego dzieci. Klucze kapłańskie to prawo do prezydentury, czyli moc udzielona człowiekowi przez Boga, aby zarządzał i kierował królestwem Boga na ziemi (zob. Ew. Mateusza 16:15–19). Ci, którzy dzierżą klucze kapłaństwa, mogą upoważnić posiadaczy kapłaństwa, aby głosili ewangelię i dokonywali obrzędów zbawienia. Wszyscy, którzy służą w Kościele, są powoływani pod kierunkiem tego, który dzierży klucze kapłaństwa. Tym samym są upoważnieni do otrzymania mocy, która jest potrzebna do służenia i wypełniania obowiązków związanych z ich powołaniami. (Zob. Dallin H. Oaks, „Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 49–52).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów podsumował, co — zgodnie z naszą wiedzą — miało miejsce na Górze Przemienienia:
„(1) Jezus oddzielił Piotra, Jakuba i Jana od pozostałych apostołów; zabrał ich na górę bez nazwy, gdzie został przemieniony przed nimi i gdzie zobaczyli Jego chwałę […]. [Piotr] powiedział, że byli ‘[naocznymi świadkami] jego wielkości’ (II List Piotra 1:16).
(2) Piotr, Jakub i Jan sami zostali ‘przemienieni przed Nim’ [Teachings of the Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 105] […], dzięki czemu mogli przebywać w obecności aniołów, być świadkami wizji i pojąć to, co Boże […].
(3) Mojżesz i Eliasz — dwóch starożytnych proroków zostało przemienionych i wziętych do nieba, nie zaznawszy śmierci, aby mogli powrócić, posiadając namacalne ciała właśnie w tym czasie poprzedzającym dzień zmartwychwstania — ukazali się na górze; oni i Jezus dali klucze królestwa Piotrowi, Jakubowi i Janowi [zob. Teachings: Joseph Smith,str. 105.
(4) Na tej górze był także Jan Chrzciciel, któremu Herod odciął głowę […].
(5) Piotr, Jakub i Jan ujrzeli w wizji przemienienie ziemi, to znaczy widzieli ją odnowioną i przywróconą do rajskiego stanu — co będzie miało miejsce podczas Drugiego Przyjścia, kiedy rozpocznie się Milenium [NiP 63:20–21].
(6) Piotr, Jakub i Jan, będąc na tej górze, otrzymali własne obdarowanie. [Zob. Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy (1954–1956), 2:165] […]. Przebywając na tej górze, otrzymali pewniejsze słowo proroctwa — objawiono im, że zostali zapieczętowani ku życiu wiecznemu (II List Piotra 1:16–19; NiP 131:5).
(7) Jak wiemy, słowa Mojżesza i Eliasza wzmocniły Jezusa i dodały Mu otuchy, kiedy przygotowywał się na przeogromne męki i agonię, które Go czekały w związku z dokonaniem nieskończonego i wiecznego zadośćuczynienia. [Zob. James E. Talmage, Jesus the Christ, wyd. 3. (1916), str. 373] […].
(8) Zapewne ci trzej wybrani apostołowie byli nauczani w jasny sposób ‘o Jego śmierci, a także o zmartwychwstaniu’ [Joseph Smith Translation, Luke 9:31 (w: Ew. Łukasza 9:31, przypis a) w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO] […].
(9) Pewnie mieli jasność tego, że przeszłe dyspensacje przeminęły, a prawo (którego Mojżesz był symbolem) i prorocy (których przedstawicielem był Eliasz) podlegały Temu, którego mieli słuchać według danego teraz przykazania.
(10) Najwyraźniej na tej górze był obecny Bóg Ojciec ukryty w cieniu chmury” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:399–401).
Joseph Smith Translation, Mark 9:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Marka 9:3] (w: Ew. Marka 9:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) wskazuje na to, że Jan Chrzciciel, który zginął męczeńską śmiercią, ale jeszcze nie zmartwychwstały, także ukazał się na Górze Przemienienia. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów zasugerował, dlaczego Jan Chrzciciel był wtedy obecny:
„Nie należy przez to rozumieć, że Jan Chrzciciel był Eliaszem, który ukazał się razem z Mojżeszem, aby nadać klucze i upoważnienie tym, którzy wówczas dzierżyli Kapłaństwo Melchizedeka, które to wyższe kapłaństwo zawiera całe upoważnienie i moc, jaką dzierżył Jan i których używał podczas swojej posługi. Natomiast z nieznanego nam powodu — ze względu na częściowy zapis tego wydarzenia — Jan odegrał jakąś inną rolę, ukazując się w pełni chwały ówczesnym śmiertelnikom. Być może był tam, jako ostatni prawny wykonawca Starego Przymierza, symbolizując, że to prawo zostało wypełnione, a wszystko, co było stare — zostało spełnione, wskazując na kontrast jego funkcji z tymi, jakie pełnili Piotr, Jakub i Jan, którzy wówczas stali się pierwszymi prawnymi wykonawcami w Nowym Królestwie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:404).
