Paweł nauczał o znaczeniu prawdziwej miłości. Doradził świętym w Koryncie, aby uzyskali prawdziwą miłość i postępowali zgodnie z nią oraz dążyli do zdobycia innych darów duchowych. Paweł nauczał, że dar proroctwa jest większy niż dar języków i jest dany członkom Kościoła, aby mogli wzmacniać duchowo innych ludzi.
Paweł naucza o znaczeniu posiadania prawdziwej miłości
Przed lekcją zapisz na tablicy przykłady następujących scenariuszy lub rozdaj uczniom kartki z ich opisami. Poproś jednego z uczniów, aby na głos przeczytał każdy scenariusz, a pozostałych poproś, aby zastanowili się, czy jedno z tych zdań ich opisuje.
Często denerwujesz się i złościsz z powodu zachowania swojego rodzeństwa.
Kolega lub koleżanka z klasy zachowuje się wobec ciebie niegrzecznie, więc czujesz się usprawiedliwiony, odpłacając tym samym.
Zazdrościsz swojemu przyjacielowi jego talentów i osiągnięć.
Czasami łatwo ci jest plotkować i mówić źle o innych podczas kworum kapłaństwa lub na lekcjach w Organizacji Młodych Kobiet.
Dlaczego takie postawy i zachowania mogą być szkodliwe w skutkach?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania I Listu do Koryntian 13 odszukali prawdy, które pomogą im unikać postaw i zachowań, jakie mogą zakłócić osobiste szczęście oraz zachwiać relacje z innymi ludźmi.
Przypomnij uczniom, że zachowanie świętych w Koryncie prowadziło do sporów i podziałów w Kościele. W swoim liście Paweł nauczał o duchowych darach, które są dane dla pożytku wszystkich i pomagają członkom Kościoła służyć i wzmacniać się nawzajem. Paweł udzielił świętym rady, aby usilnie starali się o „większe dary” (zob. I List do Koryntian 12:7–31).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 13:1–3. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali cechę lub dar Ducha, które wychwalał Paweł.
Jaką cechę lub dar Ducha wychwalał Paweł? (Prawdziwą miłość).
Wyjaśnij, że „prawdziwa miłość to najwyższy, najszlachetniejszy i najsilniejszy rodzaj miłości, a nie tylko darzenie kogoś uczuciem” (Bible Dictionary, „Charity”).
W jaki sposób Paweł opisał tych, którzy nie mają prawdziwej miłości, mimo że otrzymali inne duchowe dary?
Wyjaśnij, że określenia „miedź dźwięcząca” oraz „cymbał brzmiący”, zawarte w wersecie 1., odnoszą się do instrumentów, które wydają głośne lub ornamentacyjne dźwięki. W kontekście wersetu 1. wyrażenia te mogą oznaczać wypowiadanie słów, które są puste lub bez znaczenia, gdyż mówca nie jest motywowany prawdziwą miłością.
Jak myślicie, dlaczego jesteśmy niczym, jeśli nie mamy prawdziwej miłości?
Jak to jest możliwe, że ktoś może oddać wszystko, co posiada, aby nakarmić biednych, czy z własnej woli zginąć za prawdę, a w dalszym ciągu nie mieć prawdziwej miłości? (Wyjaśnij, że prawdziwa miłość to coś więcej niż czyn świadczący o hojności oraz więcej niż złożenie życia za prawdę).
Narysuj na tablicy poniższą tabelkę:
Czym jest prawdziwa miłość lub co dzieje się za jej sprawą
Czym nie jest prawdziwa miłość lub co nie dzieje się za jej sprawą
Wyjaśnij, że Paweł opisał cechy charakterystyczne prawdziwej miłości, aby pomóc świętym w Koryncie lepiej zrozumieć ten dar. Podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby z kolegą z pary przeczytali I List do Koryntian 13:4–8 i odszukali, w jaki sposób Paweł opisał prawdziwą miłość.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i napisali w tabeli pod odpowiednimi nagłówkami, w jaki sposób Paweł opisał prawdziwą miłość. Jeśli zachodzi taka potrzeba pomóż uczniom zrozumieć każdy opis.
Kto odpowiada opisowi wszystkich tych cech prawdziwej miłości (Jezus Chrystus)?
Przypomnij uczniom, że prorok Mormon nauczał, że „miłość bliźniego jest prawdziwą miłością Chrystusa” (Moroni 7:47). Wyjaśnij, że prawdziwa miłość może być opisana na dwa ważne sposoby: (1) Miłość Chrystusa do nas i (2) miłość Chrystusowa do bliźnich. Poproś uczniów, aby wybrali kilka opisów prawdziwej miłości z listy na tablicy i wyjaśnili klasie, w jakim sensie adekwatnie przedstawiają one Jezusa Chrystusa.
Co, waszym zdaniem, w wersecie 8. oznaczają słowa, że „miłość nigdy nie ustaje”?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów.
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Prawdziwa miłość […] została okazana w sposób doskonały i czysty, kiedy Chrystus obdarzył nas niezachwianą, ostateczną i zadość czyniącą miłością […]. Bez prawdziwej miłości — Jego czystej miłości do nas — bylibyśmy niczym, nie mielibyśmy nadziei i bylibyśmy ze wszystkich mężczyzn i kobiet najbardziej godni pożałowania. […]
W życiu pojawiają się strach i porażki. Czasami nie do końca nam się udaje. Czasami ludzie zawodzą nas, czasami zawodzi nas gospodarka, interesy czy rząd. Ale jest jedna rzecz, która ani w tym życiu, ani w wieczności nas nie zawiedzie — to czysta miłość Chrystusowa” (Christ and the New Covenant [1997], str. 337).
Dlaczego warto pamiętać, że czysta miłość Jezusa Chrystusa nigdy nie zawiedzie?
Co, w oparciu o to, czego nauczyliśmy się z I Listu do Koryntian 13:4–8, stanie się z nami, kiedy uzyskamy dar prawdziwej miłości? (Uczniowie mogą rozpoznać różne prawdy, ale upewnij się, że jasne jest, iż kiedy dążymy do uzyskania duchowego daru prawdziwej miłości, stajemy się bardziej podobni do naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Zapisz tę prawdę na tablicy).
Podsumuj I List do Koryntian 13:9–12, wyjaśniając, że Paweł nauczał, dlaczego duchowe dary wiedzy i proroctwa ostatecznie zanikną. Paweł zauważył, że wiedza dostępna w tym życiu jest niepełna i że doskonałą wiedzę zyskamy w wieczności.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 13:13. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają trzy dary Ducha, o których nauczał Paweł, że pozostaną, co oznacza, że przetrwają lub będą niezmienne. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Jaki, według nauk Pawła, jest największy duchowy dar? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Prawdziwa miłość jest największym darem Ducha. Zapisz tę prawdę na tablicy).
Jaki jest związek pomiędzy wiarą, nadzieją i prawdziwą miłością? (Wiara prowadzi do nadziei, a nadzieja prowadzi do prawdziwej miłości).
W oparciu o to, czego nauczyliście się z I Listu do Koryntian 13, dlaczego uważacie, że prawdziwa miłość jest największym darem Ducha?
Co możemy zrobić, aby „dążyć”, czyli uzyskać dar prawdziwej miłości?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Moroni 7:48. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, co według nauk Mormona miał uczynić jego lud, aby uzyskać dar prawdziwej miłości. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
W jaki sposób prawdziwa miłość może ulepszyć nasze relacje z rodziną, przyjaciółmi i rówieśnikami?
Czy możecie opisać sytuacje, w których doświadczyliście prawdziwej miłości w tym, jak ktoś potraktował was lub bliźnich? (Możesz podzielić się własnym doświadczeniem).
Poproś uczniów, aby na kartkach zapisali, które opisy prawdziwej miłości są, ich zdaniem, najtrudniejsze i dlaczego. Zachęć uczniów, aby zapisali na kartkach cel dotyczący tego, co zrobią, aby nadal dążyć do uzyskania większej miary prawdziwej miłości. Poproś uczniów, aby umieścili kartki w widocznym miejscu, żeby przypominała im o wyznaczonym celu.
Paweł naucza, że dar proroctwa jest większy od daru języków
Przynieś na lekcję coś, z czego można zbudować wieżę, na przykład, klocki, kartony, karty lub książki. Poproś jednego z uczniów, aby z tego, co przyniosłeś, zbudował jak najwyższą wieżę w ciągu jednej minuty. Następnie poproś go, by wrócił na swoje miejsce. Niech uczniowie przeczytają po cichu I List do Koryntian 14:1–3 i odszukają w tych wersetach słowa, które odnoszą się do przedstawionego właśnie procesu budowania wieży.
Jakie słowo w wersecie 3. odnosi się do procesu budowania wieży? (Zbudowanie. Jeśli to konieczne, możesz dodać, że zbudować może też oznaczać podbudować, czyli wzmocnić i ulepszyć duchowo).
Poproś uczniów, aby podczas studiowania I Listu do Koryntian 14 odszukali zasadę, która pomoże im wiedzieć, jak mogą wzmacniać innych ludzi.
Wyjaśnij, że Paweł zwrócił się do członków Kościoła w Koryncie, którzy doświadczyli daru języków, czyli umiejętności mówienia innymi językami. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 14:1–3. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, o jaki dar duchowy, według rady Pawła, święci mieli się starać.
O jaki dar Ducha, według rady Pawła skierowanej do świętych, mieli się oni starać?
Wyjaśnij, że „proroctwo zawiera natchnione przez Boga słowa lub zapisy, które dana osoba otrzymuje dzięki objawieniu od Ducha Świętego. Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa (Objawienie Jana 19:10). Kiedy osoba prorokuje, wówczas mówi lub zapisuje to, co Bóg chce, żeby wiedziała dla jej własnego dobra lub dla dobra innych ludzi” (Guide to the Scriptures, „Prophecy, Prophesy”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Napisz na tablicy poniższe wyrażenie: prorokować = nauczać i świadczyć pod natchnieniem
W jaki sposób, według wersetu 3., nauczanie i świadczenie pod natchnieniem pomaga nam błogosławić innych ludzi? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy nauczamy i składamy świadectwo pod natchnieniem, możemy przyczynić się do wzmocnienia i pocieszenia innych ludzi).
W jaki sposób zostaliście wzmocnieni i pocieszeni poprzez natchnione nauki i świadectwo innej osoby?
Podsumuj I List do Koryntian 14:4–30, wyjaśniając, że Paweł udzielił ostrzeżenia świętym w Koryncie odnośnie do daru mówienia językami. Paweł ostrzegł, że jeśli jest on użyty niewłaściwie, to dar języków nie wzmacnia Kościoła, ale odwodzi członków od dążenia do uzyskania bardziej użytecznych duchowych darów.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 14:31, 33, 40. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają rady, które Paweł dał świętym na temat prorokowania.
Jakich rad udzielił Paweł świętym na temat prorokowania? (Wszyscy, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, mogą prorokować lub nauczać i składać świadectwo. Należy to czynić w należytym porządku, jedna osoba naraz).
Jakiej prawdy możemy dowiedzieć się o Kościele Jezusa Chrystusa na podstawie tych wersetów? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: W Kościele Jezusa Chrystusa wszystkie rzeczy należy czynić w należytym porządku).
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest, aby wszystkie rzeczy w Kościele czynić w należytym porządku?
Wyjaśnij, że zapisy Pawła w I Liście do Koryntian 14:34–35 podają przykład tego, jak kierował on świętymi w Koryncie, aby utrzymać porządek w Kościele. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 14:34–35. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o czym nauczał Paweł członków Kościoła w Koryncie. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Wyjaśnij, że trudno jest zrozumieć zamierzenia kryjące się za radami Pawła, który nie zabronił stanowczo kobietom modlenia się i mówienia podczas spotkań kościelnych (zob. I List do Koryntian 11:5). W Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] zastąpiono słowo mówić w wersetach 34. i 35. słowem rządzić. Ta zmiana wskazuje na to, że być może Paweł próbował sprostować sytuację, kiedy to niektóre kobiety w Koryncie albo wprowadzały zamęt podczas spotkań, albo próbowały, co jest niewłaściwe, przejąć odpowiedzialność za przewodzenie, zamiast podążać za przywódcami kapłańskimi (zob. New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 380).
Starszy Bruce C. Hafen, Siedemdziesiąty, nauczał o prawdziwej miłości:
„Całkiem możliwe jest pełnić służbę z miłością — nawet tę ‘chrześcijańską’ — nie rozwijając głębokiego, ugruntowanego i stałego charakteru Chrystusowego. Paweł rozumiał to, kiedy ostrzegał przed przekazaniem wszystkiego, co się posiada, aby nakarmić biednych i czynieniem tego bez prawdziwej miłości […]. Możemy dawać bez miłości, ale nie możemy miłować bez dawania. Jeśli nasza pionowa relacja z Bogiem jest pełna, to owocem tej relacji będą także pełne poziome relacje z naszymi bliźnimi. Postępujemy wtedy z miłością wobec bliźnich, nie tylko z poczucia obowiązku, ale ze względu na to, że tacy jesteśmy” (The Broken Heart: Applying the Atonement to Life’s Experiences [1989], str. 196–197).
Jak podaje I List do Koryntian 13:4–5, Paweł opisał różne cechy prawdziwej miłości, innymi słowy, ludzie, którzy mają prawdziwą miłość, postępują adekwatnie oraz posiadają opisane przez niego cechy. Wyrażenie: „jest cierpliwa” opisuje osobę, która cierpliwie znosi próby. „Nie zazdrości” — opisuje osobę, która nie odczuwa zawiści wobec innych ludzi. „Nie jest chełpliwa”— opisuje osobę, która się nie przechwala. „Nie nadyma się” — opisuje osobę, która jest pokorna. „Nie postępuje nieprzystojnie” — opisuje osobę, która nie jest nieuprzejma ani nietaktowna. „Nie szuka swego” — opisuje osobę, która stawia Boga i innych ludzi ponad sobą. „Nie unosi się” — opisuje osobę, która się łatwo nie denerwuje. „Wszystkiemu wierzy” — opisuje osobę, która przyjmuje wszelką prawdę.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego dary proroctwa i języków z czasem ustaną oraz dlaczego dar wiedzy wniwecz się obróci:
„Czy dary Ducha ustaną? Czy nastanie kiedyś dzień, w którym święci nie będą już więcej posiadać darów proroctwa i języków? Lub daru wiedzy? Tak, w pewnym sensie będą one pochłonięte przez coś większego i nie będą już potrzebne, gdy nastanie dzień doskonały. Kiedy święci będą znali wszystkie języki, nie będzie osoby, która nie potrafiłaby mówić nieznanym językiem. Kiedy święci staną się jak Bóg i poznają wszystkie rzeczy — przeszłe, obecne i przyszłe — nie będzie potrzeby ani sposobności do prorokowania o przyszłości” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:380).
Starszy Robert J. Whetten, Siedemdziesiąty, wyjaśnił:
„Podobnie jak wiara, miłość Chrystusowa jest darem Ducha, jest dawana na zasadach osobistej prawości i według naszego stopnia posłuszeństwa prawom, od których jest uzależniona. Podobnie jak wiara, miłość trzeba rozwijać, by wzrastała” („True Followers”, Ensign, maj 1999, str. 30).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Miłość bliźniego, ‘[prawdziwa miłość] Chrystusa’ (Moroni 7:47), nie jest czynem, ale stanem, sposobem bycia. Miłość bliźniego osiąga się poprzez ciąg uczynków, których wynikiem jest nawrócenie się. Miłość bliźniego jest czymś, czym człowiek się staje” („Wyzwanie, byśmy czymś się stali”, Liahona, styczeń 2001, str. 42).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił różnicę pomiędzy członkami Kościoła, którzy posiadają duchowy dar proroctwa, a osobami, które są powołane do służby w proroczych urzędach:
„Kiedy jest mowa jest o duchowych darach, prorok jest tym, który świadczy o Jezusie Chrystusie, naucza słowa Boga i napomina lud Boży. W kontekście pism świętych prorokowanie oznacza zaś coś o wiele większego niż przewidywanie przyszłości. […]
Ważne jest, abyśmy rozumieli różnicę pomiędzy zwykłą osobą, która jest określana mianem proroka, gdyż posiada duchowy dar proroctwa, a właściwym prorokiem, który dzierży proroczy urząd” („Spiritual Gifts”, Ensign, wrzesień 1986, str. 71).
„Apostołowie oraz inni ludzie mówili ‘innymi językami’ podczas dnia Zielonych Świąt (Dzieje Apostolskie 2:4–8). Przy tej okazji dar języków został ujawniony poprzez sługi Boga, którzy nauczali ewangelii w językach znanych ich słuchaczom, ale nieznanych mówcom (zob. komentarz do Dziejów Apostolskich 2:5–11). Inny przykład ujawnienia daru języków ma miejsce, kiedy osoba, będąc poruszona przez Ducha, mówi w języku, który nie jest znany ani mówcy, ani słuchaczom (zob. Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary 2:383)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 379).
Aby uzyskać dodatkowe informacje o ważnych ostrzeżeniach, co do celu i używania daru języków, zob. Robert D. Hales, „Gifts of the Spirit”, Ensign, luty 2002, str. 14–15.