Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania
Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania
Poniższe streszczenie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania rozdziałów: List Jakuba 2 – I List Piotra 5 (część 29.), nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku doktrynach i zasadach. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, pamiętając o potrzebach swoich uczniów.
Z nauk Jakuba w tych rozdziałach uczniowie nauczyli się, że wierni uczniowie Jezusa Chrystusa miłują wszystkich ludzi bez względu na okoliczności, w jakich się oni znajdują, oraz jeśli popełnimy choć jeden grzech, stajemy się winni przed Bogiem. Nauczyli się także, że prawdziwa wiara w Jezusa Chrystusa okazywana jest przez prawe uczynki. Studiując nauki Jakuba na temat kontrolowania wypowiadanych słów, uczniowie dowiedzieli się, że nauczenie się kontrolowania słów, które wypowiadamy, może mieć wielki wpływ na nasze życie, oraz że osoby podążające za Bogiem starają się używać języka dla dobrych celów, a nie, aby rozprzestrzeniać zło.
Studiując te rozdziały Listu Jakuba, uczniowie nauczyli się następujących prawd: Kiedy zbliżymy się do Boga, On zbliży się do nas. Jeśli wiemy, że powinniśmy czynić dobro, ale tego nie czynimy, popełniamy grzech. Chorzy mogą zostać uzdrowieni dzięki modlitwie płynącej z wiary i mocy kapłaństwa.
Studiując nauki Piotra, uczniowie nauczyli się następujących prawd: Mimo że doświadczamy prób, możemy radować się z powodu Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa oraz błogosławieństw, którymi Bóg obiecał nas obdarzyć. Nasza wiara w Jezusa Chrystusa jest sprawdzana i wytapiania, kiedy z wiarą przechodzimy przez próby. Zostajemy odkupieni poprzez cenną krew Jezusa Chrystusa. Z powodu bezgrzesznego życia, jakie prowadził Jezus Chrystus, mógł zaoferować siebie jako doskonałą ofiarę za nas. Jezus Chrystus został wybrany przed narodzeniem na naszego Odkupiciela. Bóg przykazuje swoim świętym, aby odróżniali się od reszty świata, by inni widzieli ich przykład i w wyniku tego wychwalali Go. Możemy naśladować przykład Zbawiciela poprzez cierpliwe wytrwanie prób.
Z zachęty, jakiej Piotr udzielił świętym za jego czasów, uczniowie nauczyli się, że jako naśladowcy Jezusa Chrystusa, powinniśmy dążyć do tego, aby zawsze być gotowi dzielić się i bronić tego, w co wierzymy i czynić to z łagodnością i szacunkiem. Dowiedzieli się także, że ewangelia jest głoszona tym, którzy umarli, aby mogli mieć takie same możliwości jak ci, którzy usłyszeli przesłanie ewangelii podczas życia ziemskiego. Piotr nauczał przywódców Kościoła, że ich obowiązkiem jest dbać i troszczyć się o trzodę Bożą i czynić to z prawdziwą miłością i poprzez przykład.
Wprowadzenie
Apostoł Jakub wyjaśnił niektóre z nieporozumień krążących pośród świętych na temat tego, czym jest prawdziwa wiara. Nauczał także na temat związku pomiędzy wiarą a uczynkami.
Jakub naucza na temat roli, jaką wiara i uczynki odgrywają w naszym zbawieniu
Poproś uczniów, aby założyli, że młody człowiek rozpoznał, iż zgrzeszył. Wierzy on w Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i w to, że Zbawiciel jest zdolny go zbawić. Mówi, że wszystko, co musi uczynić, to uwierzyć i wtedy Pan my wybaczy. Uważa, że żaden inny wysiłek z jego strony nie jest wymagany.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy wiara tego młodego człowieka jest wystarczająca, aby jego grzechy zostały mu wybaczone.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu Jakuba 2:14. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Jakub nauczał świętych na temat wiary.
Czego Jakub nauczał świętych na temat wiary?
Do jakich uczynków odnosił się Jakub?
Przypomnij uczniom, że podczas studiowania Listu Jakuba 2, nauczyli się, że Apostoł Jakub poprawiał błędne zrozumienie wiary. Niektórzy ludzie błędnie uważali, że wiara jest jedynie słownym oświadczeniem, że w coś się wierzy. Biorąc pod uwagę kontekst Listu Jakuba 2:14, Jakub użył terminu uczynki w inny sposób, niż uczynił to Apostoł Paweł. Kiedy Paweł mówił o uczynkach, miał na myśli uczynki według prawa Mojżesza. Natomiast Jakub, używając słowa uczynki, miał na myśli okazywanie oddania i czynienie dobra.
Wyjaśnij, że Jakub wykorzystał analogię, aby zilustrować odpowiedź na pytanie, które zadał w wersecie 14.
Poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek sali. Poproś jednego z nich, aby udawał żebraka, który prosi o jedzenie, ubranie i schronienie, których potrzebuje, aby przetrwać. Poproś drugiego ucznia, aby udawał osobę, która może pomóc temu żebrakowi. Poproś trzeciego ucznia, aby przeczytał na głos List Jakuba 2:15–16, podczas gdy ci dwaj uczniowie odgrywają to, o czym jest mowa w tych wersetach.
Dlaczego odpowiedź udzielona biednemu uczniowi jest niewłaściwa?
Czy udzielona odpowiedź byłaby wystarczająca, aby pomóc temu żebrakowi?
Poproś uczniów, aby przeczytali na głos lub wyrecytowali List Jakuba 2:17–18 i zwrócili uwagę na to, czego Jakub uczył na temat wiary. Przypomnij im, że List Jakuba 2:17–18 jest fragmentem z pisma świętego do opanowania.
Jak myślicie, co oznacza wyrażenie „wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie” (werset 17.)?
W jaki sposób analogia o żebraku pomaga nam zrozumieć to wyrażenie?
Jakiej prawdy, zgodnie z wersetem 17., Jakub nauczał na temat prawdziwej wiary w Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Prawdziwa wiara w Jezusa Chrystusa okazywana jest przez prawe uczynki. Zapisz ją na tablicy).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List Jakuba 2:19–20. Upewnij się, że ten uczeń przeczyta także na głos Joseph Smith Translation, James 2:19 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List Jakuba 2:19] (w: Liście Jakuba 2:19, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Pozostali niech śledzą tekst i odszukają przykład, którego użył Jakub, aby ukazać, że wiara w istnienie Boga niekoniecznie jest równoznaczna z pokładaniem wiary w Boga.
Jaki przykład wykorzystał Jakub, aby ukazać, że wiara w istnienie Boga niekoniecznie jest równoznaczna z pokładaniem wiary w Boga?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Prawdziwa wiara jest skupiona w Panu Jezusie Chrystusie i na Nim i zawsze prowadzi do prawych uczynków […]. Samo działanie nie jest wiarą w Zbawiciela, ale działanie w zgodzie z właściwymi zasadami jest głównym komponentem wiary. Tak więc ‘wiara bez uczynków jest martwa’ (List Jakuba 2:20)” („Proście z wiarą”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 95).
Co, według Starszego Bednara, stanowi „[główny komponent] wiary”?
Dlaczego istotne jest rozumienie, że wiara w Jezusa Chrystusa oznacza jednoczesne wierzenie w Niego i postępowanie zgodnie z poprawnymi zasadami?
Przypomnij uczniom młodego mężczyznę z początku tej lekcji.
W jaki sposób zrozumienie, że prawdziwa wiara to zarówno wiara, jak i uczynki, może pomóc osobie, która stara się uzyskać odpuszczenie swoich grzechów?
Podsumuj List Jakuba 2:21–26, tłumacząc, że Jakub wymienił Abrahama i Rachab jako przykłady osób, których wiara w Jezusa Chrystusa była widoczna w ich uczynkach. (Historia odważnej kobiety o imieniu Rachab znajduje się w Ks. Jozuego 2:1–22).
Poproś uczniów, aby napisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania o sytuacji, kiedy wykazali się wiarą w Jezusa Chrystusa poprzez swoje uczynki i czym zostali dzięki temu pobłogosławieni. Zachęć ich, aby zapisali także swoje świadectwo o Zbawicielu i w jaki sposób mogą okazać je poprzez swoje uczynki. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali, z resztą klasy.
Zachęć uczniów, aby z modlitwą rozważyli to, w jaki sposób mogą lepiej wykazać się swoją wiarą w Jezusa Chrystusa poprzez bycie Mu posłusznymi. Zachęć ich, aby postępowali zgodnie z duchowymi podszeptami, które otrzymają.
Zapytaj się uczniów, dlaczego, według nich, ludzie grzeszą, mimo że wiedzą, iż jest to złe. Poproś ich, aby studiując w następnym tygodniu księgi, od II Listu Piotra do Listu Judy, odszukali prawdy, które pomogą im udzielić odpowiedzi na następujące pytania. W jaki sposób możemy uniknąć bycia zwiedzonymi przez fałszywe doktryny? Co, według Jana, przepędzi lęk? W jaki sposób powinniśmy okazywać Bogu miłość? Jakie boskie cechy powinniśmy w sobie rozwinąć, aby odziedziczyć życie wieczne? Jakie ostrzeżenie nam dano odnośnie do osób, w towarzystwie których przebywamy?